Yaşamda fark ettiğim bir olgu:
Çocuklarımızı akademik anlamda geliştirirken sanat ve spor faaliyetlerinden neden aç bırakıyoruz? Kaç çocuk dans kursuna gidiyor, sporla ilgileniyor? Herkes matematik, fizik, dil bilgisi, kimya.. vs. dersleri aldırıyor çocuğuna. İyi bir üniversite, iyi bir kazanç, iyi bir hayat bulsun diye. Utanmadan şarkı söyleyen, dans etmekten çekinmeyen, hayatın tadına varan kaç çocuğumuz var? Ya da kaç yetişkin kendi gelişimine yatırım yapıyor? Öyleyse gecikmeden dans öğrenelim, spor yapalım, okuyalım, gülelim, gelişelim, zenginleşelim. Hayat ekip işi. Bir ekibin parçası olmak evvelâ kendimizi geliştirmekten geçer. Bakın bi gün daha bitiyor. Çocuklara, birbirimize sürekli nasihat ederek hebâ edilmeyecek; sohbet edip zenginleşecek bir dünya avuçlarımızda.
Okumak
Yazmakla olsaydı
Çok yol alırdı insanoğlu,
Zira her gün her gece
Ağaçlar, dağlar, taşlar ve dahi yıldızlar
İlmek ilmek işleyip de hakikati yazıp duruyor
Buna mukabil insan da insanlar da
Sesi ile hareketi ile bakışı duruşu ile hatta sessizliği ile anbean yazıp duruyor kendini, anlatıp duruyor benliğini, düşlerini, gülüşlerini
Ama
Ama yazmakla
Malumpaşa'nın 15.09.1947 günlü ikinci sayısında "Mahkeme Koridorlarında" köşesinde "Gün Uğursuzun" başlıklı bir yazı yayımlanmıştı. Aynı yazı bu sayının üçüncü sayfasına yeniden konmuştur.
Yedi-Sekiz Paşa · 13 Mayıs 1949 · Sayı: 3
Gazetenin bu sayısında toplatma haberi yoktur. Birinci sayfadan "Ne Mutlu Tokum
Malumpaşa'nın 15.09.1947 günlü ikinci sayısında "Mahkeme Koridorlarında" köşesinde "Gün Uğursuzun" başlıklı bir yazı yayımlanmıştı. Aynı yazı bu sayının üçüncü sayfasına yeniden konmuştur.
Yedi-Sekiz Paşa · 13 Mayıs 1949 · Sayı: 3
Gazetenin bu sayısında toplatma haberi yoktur. Birinci sayfadan "Ne Mutlu Tokum