“Ey ruhum! Niye saçmalığa dalıyor ve kahroluyorsun? Kedere, kaygıya değmeyecek şeylerle zihin yorup duruyorsun! Kenarında oturacağına, kendini ateşe atıyorsun! Ateşe yaklaşmanın tutuşma tehlikesi getireceğini bilmiyor musun?”
184 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Yaşayanların umudu var, yaşamak, her şeye rağmen yaşamak istiyorlar; çünkü yaşayan bir köpek, ölü bir aslandan iyidir.
Çünkü yaşayanlar bir gün öleceklerini biliyorlar fakat ölüler hiçbir şey bilmez, artık hiçbir mükafat beklemezler onlar; çünkü hatıraları unutulup gitmiştir.
Ne de olsa ruhlar da denizler gibidir; derinlik ancak derinliklere yanıt verir.
“Daldım. Yaşamımın ne denli kısa olduğunu, neler yapmayı umabileceğimi düşündüm.”
Benim istediğim bütün herkesin mutlu olması değil, kişilerin mutlu olması.
Sayfa 45
"Sonunda, gücümün yettiğince tüm bilgileri edinmemi sağlayacağını düşünerek bir yol izlemeseydim ve aynı yolla elimde olan tüm gerçek iyilikleri de edinmeyi düşünmeseydim, ne arzularımı sınırlayabilir ne de mutlu olabilirdim"
