Fatih Çetin
@fatihce
İngilizce Öğretmeni
Universite
55 okur puanı
Ağustos 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Söyle bana, bu kadar derin bir vefayı, bu kadar ince bir ruhu, bu küçük çalıkuşu göğsünün neresine saklamıştın?
504 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
“Burda kim kimi seviyor, kim kimi sevmiyor?”
:D
“Sen daha çocuksun, süvari okuluna girmek istiyorsun ama giremeyeceksin, sen git mantar ye, amirlerin yaptıklarını öğrenecekler ve seni katip yapacaklar!”
“Bu ne saçmalık, bu ne içinden çıkılmaz bir anlamsızlık!”
“Bir daha geri gelmeyecek mutlu çocukluk dönemi! Çocukluk anılarını nasıl sevmez, nasıl üstüne titremez insan? Bu anılar ruhumu canlandırır, yüceltir ve benim için en güzel zevklerin kaynağıdır.”
Oturması söylenmeden oturduğunu fark edince, bir patavatsızlık yaptığını anladı ve nezaket kurallarına uymayarak yaptığı hatayı düzeltmek için telaşla oturduğu yerden kalktı. Bu yaptıklarını düşünüp art arda iki aptallık yaptığını fark edince durumu düzeltmek için üçüncü bir aptallık daha yaptı ve gülümseyerek bir şeyler geveledi, kızardı, utandı ve sustu.
“Akşamın çökmesiyle görünen yıldız, ne güzel parlıyorsun, ışık saçan başını bulutundan çıkarıp dağın tepesine doğru ağır ağır yükseliyorsun. Nereye bakıyorsun kırlara doğru? Fırtınalı rüzgarlar dindi mi? Uzaktan duyuluyor derenin şırıltısı; uzaktaki kayalarda oynuyor uğuldayan dalgalar; coşuyor tarlalarda akşam böceklerinin vızıltıları. Nereye bakıyorsun ey güzel ışık? Hem gülümsüyor hem yükseliyorsun. Dalgalar sevinçle etrafını sarmış, güzel saçlarını yıkıyor. Hoşça kal huzurlu ışık.
İnsan aslında karmaşık bir varlık değil. Çoğunluğu zamanın büyük bir bölümünü yaşamak için kullanıyor, geriye kalanı ise, özgür oldukları küçük zaman diliminden öyle bir korkuyor ki ondan kurtulmanın her türlü yolunu deniyor. İşte insanın değilmez yazgısı.