Düştüğüm yerden doğruldum, yeniden ayakta durmayı, acılarımla birlikte yürümeyi öğrendim. Normal insanlar diye bir şey varsa, işte onlar gibi olmaya çalıştım.
Şehirler de insanlar gibidir, geçmişlerini unuturlarsa, tarihlerinden koparılırlarsa kişiliklerinden de koparılırlar. Hiçbir özellikleri kalmaz. Birbirine benzeyen sıradan insanlar gibi olurlar. Oysa İstanbul sıradan bir şehir değil.
“İmtihandan içeri imtihan,sırdan öte sırlar var hayatta. Düşünmekle,konuşmakla,anlaşılmayacak, ateşin, zekaların bile çözemeyeceği derinlikte sırlar...”