Günaydın
Büyük insanlığın toprağında gölge yok
Sokağında fener
Penceresinde cam
Ama umudu var büyük insanlığın
Umutsuz yaşanmıyor.
Nazım Hikmet Ran
Mustafa Kemal abimmm
Seni o kadar özlüyorum ki...
Bana öğrettiklerin, yaşattıkların, yardımların, liderliğin, iş arkadaşlığın, en önemlisi abiliğin. Beraber tatile gidecektik, yine Kızılay'da börek yiyecektik, işten kaytaracaktık, 2 bira içip pahalı şarkılar dinleyip evlere dağılacaktık, işe geç kalacaktık, 1 simidi ikiye bölüp yiyecektik, hükümeti eleştirecektik, sen Fener maçına ben Beşiktaş maçına gidecektim.
Gidemedik...
Seni hiç unutmayacağım. Allah rahmet eylesin abimmm.
o kadar güzelsin ki..
Duvarlardaki bu lekeler belki de kandır
-günümüzde her kırmızı kandır-
karşı duvara yansıyan akşam güneşidir belki de.
Her akşam sönmeden önce kızıllaşır nesneler
ve daha yakın durur ölüm. Parmaklıkların dışında
çocukların ve trenin sesi duyulur.
O zaman daha da daralır hücreler
ama sen başak dolu bir yaylada ışığı düşünmelisin
yoksulların
19.yüzyıldan günümüze fener tutan büyük romantik, iyi ki doğdun!
Özen gösterilen dış görünüş cilalanıyor, dışarıdan bakıldığında herkes kusursuz. Oysa vicdanlarının derinliklerinde lağımlar, çirkef kuyular var. Bu döneme şu nitelemeyi bahşediyorum: Kirli Temizlik.
📚 | 
Victor Hugo
Hüzün Hep En Öndedir.
Bu iletim 
Li-3 sevgili Yasin'e ithaftır.
Benim nenem yüz küsur sene yaşadı. Elimizde bir belge yok ama. Fakat iyi parmak hesabı yaparız. Sultan Reşat der. Parmaklarımızı sayarız. Atatürk yeni padişah olduydu der, parmaklarımızı. Maşallahı vardı nenemin. Eceliyle kaybettiği üç evladını toprağa verdi. Yaşlanıp
Ah Ulan Rıza
Neden halâ gelmedi, yoksa
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
Madara olduk meyhaneye!
Ah eşşek kafam benim,