Yazar bu işin uzmanı. Taşa, metale, cama, mücevherlere tarih kitaplarında yer verilirken ağaç, odun, ahşap pek gözükmüyor. Hâlbuki mağaradan bugünkü şehirlere, hayatımızın her yerinde kullandık, kullanıyoruz... Bu konuyu -biraz da fetiş hâlinde- bize hatırlatmış. Özel bir kitap, kalanını kendi anlatsın:
"Britanya'da bütün okullarda Boston Çay Partisi öğretilirken, Çam Ağacı İsyanı öğretilmez. Ancak bu tekil bir örnek değildir; insanın evrim öyküleri, tarih öncesi ve tarih sürekli olarak ahşabın oynadığı rolü göz ardı eder. Örneğin antropologlar taş aletlerin geliştirilmesi ve bunları şekillendirmek için gereken entelektüel ve motor becerileri coşkulu bir şekilde anlatırken, ilk insanların bilfiil yiyeceklerini temin ettikleri kazı çubuğu, mızrak, ok ve yayları önemsemezler. Arkeologlar günümüz insanlarının yiyeceklerini pişirme ve metalleri eritmelerinde odun ateşinin oynadığı rolü önemsiz gibi gösterirler. Teknologlar yeni metal aletlerin, yeni çığır açıcı tekerlek ve ahşap gemi teknolojilerini geliştirmede daha iyi bir ağaç işçiliğine olanak sağlamalarını görmezden gelirler. Ve mimarlık tarihçileri de Orta Çağ katedrallerinin çatı yapımında, köy evlerinin yalıtımında ve şehirlerdeki ev iskeletlerinin temellerinde odunun oynadığı hayati rolü göz ardı ederler."
Tengrigens'in incelemesini paylaşacaktım ancak kitap hakkında söylemek istediğim birkaç şey var ve o da burada olsaydı bu kitabı incelememi isterdi diye düşünüyorum. Bu yüzden kısacık bir iki kelime karalayıp bitireceğim. Sayfamda bulunması adına buraya onun incelemesini de bırakmak istiyorum,
