Her insana zamanın sonsuz uçurumunda ne küçük bir parça ayrılmış. Bir anda sonsuzluğun içinde kaybolur insan.
Sayfa 132Kitabı okudu
Talihin olanak tanıdığı, yaşamı kolaylaştıran herhangi bir şeyi kullanmayı, ama kibirsiz ve mazeretsiz, işe yarar bir şekilde kullanabilmeyi; bu şeyler elde edildiğinde sadelikle elinde tutabilmeyi, gittiklerinde ise onlara ihtiyaç duymamayı; hiç kimsenin ne bir sofist, ne bir küstah, ne de bir bilgiçmiş gibi bahsedemeyeceği fakat olgun, eksiksiz, dalkavukluğa meyli olmayan, kendi kendini ve başkalarını yönetebilen bir adam olmayı öğrendim.
Sayfa 7Kitabı okudu
Seni sonunda sadakati ihmale, saygıyı bırakmaya, bir şeylerden nefret etmeye, kuşu duymaya, lanet okumaya, bir şeyleri yapıyormuş gibi görünmeye, duvarların ve perdelerin arkasında kalması gereken şeyleri arzulamaya zorlayacak uğraşları asla kendine faydalı sayarak yüceltme. Çünkü kendi zekasını ve Koruyucu Ruhunu ve onun erdeminin gerekliliklerini seçmiş biri trajik tavır takınmaz, yakınmaz, ıssız bir yere veya kalabalığa ihtiyacı yoktur.
Sayfa 21Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
siz, şüphesiz haklısınız: Ben sağduyulu değilim, ben hastayım, benim "ruhum" var, ben bir mikrobum.
seni kim biliyor ki... insan son sayfasına kadar ne olacağı bilinmeyen bir roman gibidir. başka türlü olsaydi okunmaya değmezdi.
Şimdi acının ne demek olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını bir cam parçası ile kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi.
"Daha çok anlat."dedim
"Hoşuna gidiyor mu?"
"Çok. Elimden gelse, seninle sekiz yüz elli iki bin kilometre hiç durmadan konuşurdum."
"Bu kadar yola nasıl benzin yetiştiririz?"
"Gider gibi yaparız."
"Önemi yok, onu öldüreceğim!"
"Ne diyorsun sen küçük, babanı mı öldüreceksin?"
"Evet, yapacağım bunu. Başladım bile.Öldürmek, Buck Jones'un tabancasını alıp güm diye patlatmak değil! Hayır, onu yüreğimde öldüreceğim,artık sevmeyerek... ve bir gün büsbütün ölecek."
"Anne, benim doğmamam gerekirdi. Balonum gibi olmalıydım."
Hüzünle saçlarımı okşadı.
"Herkes doğması gerektiği biçimde doğar dedi. Sen de öyle oldun. Ama Zeze, ara sıra hiç söz dinlemiyorsun..."
"Portuga!"
"Hım..."
"Hep senin yanında olmak isterdim biliyor musun?"
"Neden?"
"Çünkü dünyanın en iyi insanısın. Senin yanındayken beni kimse azarlamıyor ve 'gün ışığının yüreğimi mutlulukla doldurduğunu' hissediyorum."
hahahaha
"Gerçekten onun karnını deşmek istiyor muydunuz?"
"Tabii ki hayır. korkutmak için yaptım bunu."
"Karnını deşseydiniz ne çıkardı içinden? bağırsak mı yoksa oyuncak bebeklerdeki gibi kıtık mı?"
Gülerek ve dostça yanağımı okşadı:
"Bir şey söyleyeyim mi sana Zeze? Sanırım bok çıkardı..."
Erkeği elde etmeye azmetmiş deneyimli ve cilveli kadına, tuzak kurduğu erkeğin karşısında yalancılıkla, zalimlikle, hatta ahlaksızlıkla suçlanmayj mı, yoksa iyi dikilmemiş, zevksiz bir elbiseyle görünmeyi mi tercih ettiğini sorun. Hepsi birinci şıkkı tercih edecektir. Her kadın, dem vurduğumuz yüksek hislerin yalan dolandan ibaret olduğunu, sadece onların vücudunu istediğimiz ve bunun için her türlü densizliğe göz yumacağımız halde giyinişlerindeki en ufak zevksizliği affetmeyeceğimizi bilir.
Sayfa 31Kitabı okudu
Yalnız biz erkeklerin bilmediğimiz, daha doğrusu bilmek istemediğimiz, fakat kadınların çok iyi bildiği bir nokta var: en yüksek, şairane dediğimiz aşkta bile manevi değerlerin etkisinden çok, maddi yakınlığın, saç tuvaleti ile elbisenin renk ve biçiminin rolü vardır.
Sayfa 31Kitabı okudu
Anlayışınızla övünüyorsunuz ama bir yandan da tereddütlerle dolusunuz, çünkü kafanız işlediği halde kalbiniz ahlaksızlıklarla kararmış; halbuki temiz kalpli olmayan kimsenin idraki tam değildir.
Samimisiniz, bununla beraber iffetiniz eksik; küçük bir gurur uğruna ortaya dökmek ve aşağılamak için, içinizde ne varsa piyasaya sürüyorsunuz... Gerçekten bir söylemek istediğiniz var fakat korkudan son sözlerinizi daima kekeleyip duruyorsunuz.