“atlıların kelleleri, yele tutulmuş bir ağaçın yaprakları gibi yere dökülüyordu” Firdevsi/Şahname
Belki bir yerlerde onun izine rastlarım.
Artık eğlence sona erdi.
Felekten deva umarken dert buldu.
Kötü düşünceli ve niyeti bozuk olan bu felek işte böyledir: ters esen bir rüzgârla hemen değişiverir!
Savaş bütün şiddetiyle başladığı zaman talih yıldızım da parlamaya başladı.
Onun gözünde dünyanın bir pul kadar bile değeri yok!
Tüm cesaretini toplayarak yola çıktı.
Ey adaletli Tanrım! Başıma gelen bunca zahmet ve eziyet hep sendendir! Bana eziyet etmek istiyorsan yeryüzü için bu kadarı yeter.
Türk pehlivanları yetişerek komutanlarının etrafını kuşattılar ve onu yaya olarak alıp götürdüler.
Türklerin komutanı Efrasyab, Rüstem’in elinden böylece kurtulduktan sonra da hızlı koşan bir ata bindi ve canını kurtarmak için ordusunu bırakıp çöllerin yolunu tuttu!
Mektubumu alır almaz atına bin ve gel; çünkü ben burada sensiz kaldığım için üzülüyorum.
Çöl bir avcıdır
Şair yüreğiyle beslenen Gözbebeklerini
Yüzüğüne taş gibi takan Ciğerlerini
Açıp yaprak yaprak Günlüğünü tutan
Kaburga kemiklerini ok gibi fırlatan Karanlık aşk levhasına
Ve şair Hızır'a arkadaş
Âbıhayat yolculuğuna çıkan
Dilinde kırık dökük heceler
Dante Virjil Beatris
Romeo ve Jülyet
Firdevsi Hafiz Câmi
Fuzuli ve Nizami
Leylâ ve Mecnun
Kaf ve Nûn sûrelerinden
Azık toplayan yolcu
Çölün sır tuzaklarını
Esrar beldelerini aşmak için
Tanrı dilinden
Medet umup İmdat isteyen
Hicri 342'de Horasan Sipah-Salar baş komutanımın fermanıyla Ebu Mansur Muhammed İbn Ebdurrezzak-ı
Tusî ve Ebu Mensur Mu'merî, birkaç ünlü şair aracılığıyla bilinen (eski) Ulusal Destanlan topladılar. Xuzay Namek'i
Farsça'ya çevirip kendi bildiklerini de ekleyerek "Şehname-i
Ebu Mansur" adıyla bir kitap yazdılar. Bir kaç yıl sonra rahmetli Firdevsi, bu kitaptan yararlanarak îranlılar'ın ulusal duygu
ve heyacanlarını dile getirmek için hikâye ve efsaneleri şairce
hayalleriyle süsleyip "Şehname "adıyla yazdı.
Ey yeryüzü pehlivanı! Sen sevinçli ve bahtiyar ol! Benim temelim sensin, ben senden çıkma bir dalım, asıl sen çok yaşa!