Freud'a göre hastaların anlattığı uydurma cinsel travma ve sapıklıklara ilişkin hikayeler, neyin yaşandığını değil, insanların nelerin yaşanmasını -gizlice- istediklerini gösteren bir koddu ve bu şekilde insanların henüz çocukluklarının erken safhalarındayken cinsel farkındalık sahibi oldukları ortaya çıkıyordu. Bu dönemde erkek çocuk kendini annesine yakın hissediyor ve babasını rakip olarak görüyordu (Oidipus kompleksi), tam tersi de kız çocuk için geçerliydi (Elektra kompleksi). Freud bu güçlü dürtünün kişinin hayatı boyunca sürdüğünü ve karakterinin belirlenmesinde rol oynadığını söylüyordu.
Sayfa 1029 - Yapı Kredi Yayınları.
Oidipus Kompleksi
Tuhaftır, ama Sophokles’in bu ünlü tragedyasından yüzlerce yıl sonra, Avusturyalı bir ruh hekimi, “Oidipus” tragedyasının akraba ilişkilerini kültür ve psikoloji tarihinin vazgeçilmez “öyküsü” olarak belleklere kazıyacaktır. Tuhaftır çünkü Sigmund Freud, Oidipus kompleksi modeline, doğrudan bu tragedyayı seyrettikten sonra değil de, bir başka büyük tragedyayı, W. Shakespeare’in Hamlet’ini seyrettikten sonra şekil vermeye başlar.
Hasta herkesi anne babasına tercüme eder ve anne babasına duyduğu sevgiyi başka insanlara duyduğu sevgiye tercüme edebilme ihtiyacı duyar. Freud'un Oidipus kompleksi adım verdiği devrimdir bu; çocuk ilk anne babaya "sahip olamaz", bu yüzden de yeterince iyi bir tercüme bulana kadar arzusunu ertelemelidir: Arzulanır olacak kadar özgün olana yakın, ama makul derecede arzulanır olacak kadar da farklı bir tercümedir bu.
