Yapayalnızım, ama bir kentte yürüyen ordu gibiyim...
Bir aralık, "İnsanları sevecek miyim yoksa?" diye düşündüm. Ama bu, eninde sonunda onların pazarıydı, benim pazarın değil.
Bir şey sona ermek için başlamıştır. Serüven uzamaya gelmez, ona anlam veren ölümdür yalnız. Bu ölüme, belki de benim sonum olan bu ölüme sürüklenirim.
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
160 syf.
·
Puan vermedi
Beni örten geceden,
Bir uçtan diğerine uzanan zifiri karanlıktan
Teşekkür ediyorum tanrı denene
Asla zaptedilemeyen ruhum için!
Hepimizin içinde kabul görme ihtiyacı vardır. Ama kendinize özgü olan şeylere, sizi farklı kılan özelliklere de inanmalısınız. Bu aptalca ya da pek popüler olmayan bir şey olsa da. Frost'un dediği gibi 'Ormanda yol ikiye ayrılıyordu, ben az geçilen yolu seçtim. Farkı da bu yarattı.'
Gözünle gördüklerine sakın inanma. Görünenlerin hepsi sınırlıdır. Anlayarak bakmaya, bildiklerinin ötesine geçmeye çalış.
Bir kanat ucunuzdan diğerine kadar tüm bedeniniz, düşündüklerinizden başka bir şey değil, düşüncelerinizin zincirlerinden kurtulun, bedenlerinizin zincirlerini kırın...
Eğer ne yaptığını iyi biliyorsan her zaman başarırsın. Başarmak için ne yaptığını bilmek gerek.
Cehaletimizi kırabiliriz, becerilerimizi, yeteneklerimizi ve zekamızı kullanarak kendimizi bulabilir, kendimiz olabiliriz. En önemlisi, özgür olabiliriz!
İnsanın yüzü gibi gönlünü de meydanda yaratsaydın ne olurdu?
Sen beni vatanın için terk ettin, ben seni kimin için terk edeyim? Benim vatanım da sen idin, canım da sen idin.
Uyursam, rüyamda sen! Uyanırsam, hayâlimde sen! İnsan içinde olsam, gönlümde sen! Yalnız kalsam, karşımda sen! Dâimâ sen! Dâimâ sen! Vücudumu mu istersin? İşte esirinim. Canımı mı istersin? Al da kurtulayım.