Sahiden kader onun için böylesine acıklı bu komedinin perdesini ne zaman indirecekti acaba?
Sayfa 23Kitabı okudu
Bu dünyada kötülük yaptıkları halde kendi azizliklerinden mutlak bir biçimde emin olan insanlar vardır. Kendilerini suçsuz günahsız olduklarına gerçekten inandırmışlardır.
Sayfa 197Kitabı okudu
Bir kedinin bile dinlenmeye ihtiyacı vardır.
Sayfa 193Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bugünlerde dışarı çıkacak gücüm yok. Hayat yorucu olmaya başladı.
Sayfa 87Kitabı okudu
Her şey bu kadar güzel olsaydı, başım büyük bir dertte olacaktı. Şimdiye kadar ölü olmanın nasıl bir şey olduğunu hiç deneyimlemedim. Bu yüzden ölmeyi isteyip istemediğimi size söyleyemem.
Sayfa 86Kitabı okudu
İnsanları gözlemledikçe, bencil oldukları düşüncesine ister istemez daha çok kapılıyorum.
Sayfa 11Kitabı okudu
Şu an ne mutluyum ne de mutsuz.
Sadece her şey geçip gidiyor.
Sayfa 105Kitabı okudu
İnsanlığımı yitirdim.
Artık ben, asla bir insan değildim.
Sayfa 104Kitabı okudu
Mutsuzluk. Bu dünyada, farklı farklı mutsuz insan var; hayır, her yer mutsuz insanlarla dolu desem abartmış olmam.
Sayfa 98Kitabı okudu
Acaba, güven dolu saf bir yürek, suç mudur?
Sayfa 94Kitabı okudu
İrkildim. Horiki, beni tam anlamıyla bir insan olarak görmüyordu içten içe. Onun gözünde, aslında ölmüş olması gereken, utanmaz, şapşal bir hayalet, yani "canlı cenaze"den ibarettim.
Sayfa 89Kitabı okudu
Çizer. Hem de ne biçim... Ama ben, büyük sevinçleri, büyük üzüntüleri olmayan isimsiz bir çizerim.
Zayıf insanlar mutluluktan bile korkar. İplikle bile yaralanırlar. Bazen mutluluk da insanları yaralayabilir.
Sayfa 49Kitabı okudu
Naif birini buna maruz bırakmanın, insanın işleyebileceği en çirkin ve sefilce suç olduğu düşüncesini şimdi bile taşıyorum.
Sayfa 20Kitabı okudu
"Ne yolla olursa olsun, güldürmeliyim; öyle yaparsam, o bahsedilen 'yaşantının' dışında kalsam bile önemsemezler; her durumda, insanların gözüne batmamalıyım; ben bir hiçim, rüzgârım, havayım"
Acaba mutlu değil miyim?
Yaşamım utançlarla doludur.
İnsan yaşamının ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok.
Sayfa 11Kitabı okudu
Bütün bu gürültü, kalabalık, konuşmalar Akaki Akakiyeviç'in hiç alışık olmadığı bir şeydi ve onu son derece şaşırtmıştı. Nasıl duracağını, ellerini, ayaklarını, tüm bedenini nasıl tutacağını bilemiyordu.
Sayfa 164Kitabı okudu
Ve bu zavallı genç memur, yaşadığı şu dar ömründe, insan neden yaratıkta insanlık dışı onca şeyi görmekten, kültürlü, sosyete üyesi, zarif olma iddiası taşıyan ve hatta dünya âlemin soylu kabul ettiği kişilerde ustaca gizlenmiş nice kabalıklar görmekten nasıl ürpermiş, elleriyle yüzünü kapayarak nasıl tir tir titremişti...
Sayfa 146Kitabı okudu
Hak ederek değil, hırsızlama elde edilmiş ün, sahibine mutluluk vermez; onu ancak hak edenlerin, ona layık olanların yüreğini heyecanla, sevinçle titretir.
Sayfa 113Kitabı okudu
Ah, ne kadar iğrençti şu gerçeklik denen şey!
Sayfa 22Kitabı okudu
Lakin birden annemin yüzüne bakınca, iğneyi hareket ettirirken, kıstığı gözlerinin kirpik diplerinde gözyaşlarının toplandığını görmüştüm.
Sayfa 127Kitabı okudu
...kararmış mezar taşına bakarak, acaba bu üçünden hangisi daha mutlu olmuştu diye düşündüm.
Sayfa 122Kitabı okudu
Mezarlık ziyaretlerini seviyor değilim ve eğer unutabilseydim annemi, babamı ve ablamı unutmak isterdim.
Sayfa 122Kitabı okudu
Neredeyse hiç durmadan ağlayan kız kardeşimin önünde utandım ve var gücümle ağlıyormuş taklidi yaptım. Ama tekrar ağlayamadığım sürece annemin ölmeyeceğine inanıyordum.
Sayfa 116Kitabı okudu
Ve işte, bir annenin ilgisini hiç görmedim.
Sayfa 114Kitabı okudu
Ben anneme hiçbir zaman bir oğlun annesine hissettiği yakınlığı hissetmedim.
Sayfa 114Kitabı okudu
"O hâlde Cehennem Tablosu'nu çizmek için cehennemi görmen gerek."
Sayfa 77Kitabı okudu
"Evet, öyle. Sıradan ressamların çirkin şeylerdeki güzelliği görebilmeleri mümkün değil."
Sayfa 58Kitabı okudu