Sibirya'ya sürgüne giderken, uğurlamaya gelen ağabeyine, "üzülme kardeşim, hayat her yerdedir" diyen Dostoyevski, belki de böyle bir insan derinliğini söylüyordu. Hayatı, arzularını boğan insan ölür. Gövdesini hapishaneye çeviren gerçeğin karşısına, harflerden-seslerden-renklerden bir dünya koymayan insan ölür.