Fyodor Mihailoviç Dostoyevski
Ben belki de ondan çok kendime kıydım.
Suç ve Ceza, Fyodor Mihailoviç Dostoyevski
Sevginin bulunmadığı yerde aklı da arama.
Hiç tanımadığınız birinin gülüşü daha ilk karşılaşmanızda hoşunuza giderse, karşınızdakinin iyi bir adam olduğundan tereddüt etmeyiniz. [Bence burada iyi bir "insan" denmesi gerekiyordu. Bu cinsiyetçi detay dolayısıyla Dostoyevski'yi kınıyorum efendim. :)]
"Akıl var,kendine özgü düşünceler yok.Kalp temiz,yüce davranışlar eksik vb. Dünyada böyle insanlar çoktur,göründüğünden de çok."
"Beni dinleyiniz! Uzun konuşmanın iyi olmadığını ben de biliyorum.Konuşmaya bir örnekle,sade bir sözle başlamalı.Başlıyorum ben de işte.İnsanın gerçekten mutsuz olmasına imkân var mı?Mutluluğun ne olduğunu bir kere tatmışsam,kederin,elemin ne önemi kalır?Bir ağacın önünden geçen insan,nasıl olur da mutluluğa kaptırmaz kendini?Bir insanla konuşurken onu sevmenin verdiği mutluluğu duymamak elde midir?Ah ben söylemesini beceremiyorum.Yoksa adım başı rastladıklarımızın,yolunu şaşırmış insanların bile hayran olunacak ne güzellikleri var...Bir çocuğa,güneşin doğuşuna,yeşeren otlara,sizi sevenlere çevirin gözlerinizi..."
Gerçek, anlatılan bir hikâyeden çok daha etkili oluyor.
İrade
Hadi efendim, iş cetvelle aritmetiğe dayanınca, iki kere iki yalnızca dört ediyorsa, iradenin lafı mı kalır? İki kere iki iradem karışmasa da dört edecek. İrade bu mudur?
İnsanın zihni neyle meşgulse rüyasında onu görür. Hele içiniz rahat olmadı mı, gerçeğe ne kadar da uyar rüyalarımız!
Çıkar
Baylar, belki de gerçekten, her insan için en yüksek çıkarından bile değerli ya da daha yararlı olan, bütün çıkarlarının üstünde, gerektiğinde insanın uğruna bütün kuralları çiğnemeye hazır olduğu, yani akla, şerefe, huzura, refaha, kısacası bütün güzel ve faydalı şeylere karşı gelebileceği bir çıkar vardır baylar.
Ertesi günse, çamaşırımı çaldılar ve satıp parasıyla sarhoş oldular. Sonraları bunlardan biri beni her fırsatta soymakla beraber, bana candan bağlı bir adam olmuştu. Hırsızlığı hiç çekinmeden, hemen hemen bilinçsizce, sanki bir vazifeymiş gibi yapardı ve ona darılmak yersiz olurdu.
Ne tuhaf tabiatınız var Makar Alekseyeviç! En ufak şeyden dehşet etkileniyorsunuz. Bunun için hiçbir zaman yüzünüz gülmeyecek.
