Ey şan şöhret bağının tuzağına yakalanmış insan! Kararsız dünyanın meşgalesi, hevesi nereye kadar?
Ömür baharı son bulup lale renkli yanağının hazan yaprağına döneceği günü hatırla.
Devran elinden ömür kadehine taş gelecek. Cüra gibi en son mekânın toprak olacak.
İnsan olanın kalbi ayna gibi saf olur. İnsansan kalbinde kaplan kini ne arar.
İbret gözünde gaflet uykusu ne zamana dek? Aslan pençeli şahın ölümü sana yetmez mi?
O saadet ülkesinin baş süvarisinin atına dolaştığı zaman dünya meydanı dar gelirdi.
Macar kâfirleri kılıcının keskinliğine baş eğdi. Frenk kılıç cevherini tadınca beğendi.
Yüzünü taze gül yaprağı gibi yavaşça yere koydu. Devran hazinedarı bir mücevher gibi sandığa koydu.
Sayfa 67 - İş Bankası Kültür Yayınları