Gamze
@gamsss
Psikolojik Danışman
Hacettepe - PDR
Ankara
1368 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Ben, yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum.
Bir kitap okudu
84 syf.
·
Puan vermedi
Yastığını koklaya koklaya öğrendim
İnsan bir kere ölmüyormuş meğer...
Sayfa 69
Okur Takip Önerileri
İnsan acısından utanır mı
Döktüğüm yaşlarla zehirleniyorum.
Sayfa 17
Kimi seviyorsan acısı sende kalıyor
Sayfa 14
Bir kitap okudu
128 syf.
·
Puan vermedi
Çetin geçen bir kış mevsiminin ardından bir daha hayata dönememiş bitkiler gibi hissediyordum kendimi.
kendine düşme herkesin çölü peşinden gelir
mesafelerden değil, geçen zamandan gelir
çölden istediğin boşluktan fazlası, neresidir
kimse kimsenin çölünü görmüyor, neresidir
Kadınların sessizliği korkunçtur. Perdenin arkasında bazı gölgeleri seçebilirsiniz ama asla tam olarak ne olup bittiğini anlayamazsınız.
"Biliyor musun ben de bazen kendimi yüz yıldır yalnız gibi hissediyorum?"
Terk ettiğiniz bir yere geri dönmek olanaksızdır.
Dönmeyi başarabilseniz de, oranın aslında bıraktığınız yer olmadığını fark edersiniz. Ne geri döndüğünüz yer o eski yer, ne de geri dönen sizsinizdir.
Mahallede aşağılanıp, horlanan çelimsiz çocuklar gibiyim.
Oyunlara ancak adam eksik olduğunda kabul edilen beceriksiz çocuklar gibi.
Hayata katılmakta güçlük çekiyorum.
Benim mevsimim sonbahar.
Sokakların tenhalaşmaya başladığı vakitler.
Tek kişilik oyunlar ustasıyım ben.
Tek kişilik özlemler, tek kişilik acılar ustasıyım.
Acaba çevreme bakmayarak ömrümün ne kadarını boşa geçirmişimdir? Daha doğrusu, bakıp da görmeyerek?
Sayfa 13
Herkesin ne olursa olsun hayatta kalmak için savaşım verdiği bir dünyada, ölmeye karar verenleri anlamak kolay mı?
