Acılardan konuşmak istemiyorlardı. Bu konuda sözlü olarak anlaşma yapmamışlardı ama aralarındaki bu saygılı sessizlik niyetlerini anlatıyordu. Efsun, birbirini anlamanın böyle bir şey olduğunu düşündü. Bütün gerçekliği ile hayatlarının orta yerinde duran, acıtan, değiştiremeyecekleri şeyleri tekrar tekrar konuşup kanatmanın âlemi yoktu.