Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Yaş aldıkça fark ediyorum ki bir çocuğa çocuk kitapları almak,bu kitapları okumasını sağlamak ne kadar harika,önemli bir şeymiş.Çocuğun hayal gücü üzerinde,kişisel gelişimi üzerinde,değerler eğitimi üzerinde ne kadar astronomik bir etkisi ve gücü varmış.Kendime bakıyorum Arkadaş Çocuk Klasikleri'nin çocuklar için sadeleştirerek küçük bir
Clive Barker’ın büyülü dünyasına çekildim ve hikayenin içinde kayboldum. Kimi zaman rüyalarımda devam etmedim desem yalan olur. Barker’ın hayal gücü o kadar geniş ve renkli ki. Sihirle dokunmuş bir halının içinde gizli Füg dünyasının keşfi, beni gerçek dünyadan kopardı. Cal ve Suzanna’nın maceraları, halının sırları geçen mücadele nefes kesiciydi. Dokudünya, sadece bir fantastik roman değil; aynı zamanda insan doğasının, arzularının ve korkularının büyüleyici bir incelemesi.
“sevgiyi oluşturan ufak tefek şeyler”
Kalbime dokunan en masum kitap karakteri; Zeze, seninle tanışmak için nasıl bu kadar geç kalmış olabilirim…
Zeze, içindeki şeytan ile doğan, günün birinde acıyı keşfeden, haylaz ama fazlasıyla zeki, hayal gücü oldukça geniş, 5 —kendi deyimiyle 6— yaşında bir çocuk.
5 yaşında bir çocuğun iç dünyasını okurken nasıl da hayrete düşürüyor insan, sanki kendi hiç 5 yaşında bir çocuk olmamışçasına…
Kitabın içeriğinden bahsetmeyeceğim zira 1000K’nın aktif okurlarının neredeyse tamamı okumuş kitabı.
Çocuk gözünden hayatı bir kez daha görmek için, şefkatin önemini anımsamak için, biz büyüdükçe içimizde ölen hayal gücünü ortaya çıkarmak için, sevgiyi oluşturan ufak tefek şeyleri unutmamak için, eğer hala okumadıysanız okuyun.
Hayal kurmayı unutan yetişkinler için mükemmel bir kitap.
... +212
José Mauro de Vasconcelos'un "Şeker Portakalı" (O Meu Pé de Laranja Lima) adlı romanı, Brezilya'nın yoksul mahallelerinde geçen dokunaklı bir çocukluk hikayesini anlatır. Romanın başkahramanı Zezé, fakir bir ailenin beş yaşındaki oğludur. Zeki ve hayal gücü geniş olan Zezé, sık sık yaramazlıklar yaparak ailesinin ve çevresindekilerin tepkisini çeker.
Zezé, evlerinin bahçesindeki şeker portakalı ağacını en yakın arkadaşı olarak görür ve ona dertlerini anlatır. Zezé'nin hayatında en büyük değişikliklerden biri, Manuel Valadares adlı iyi kalpli bir adamla tanışmasıdır. Portekizli Manuel, Zezé'ye sevgi ve şefkat göstererek ona güvenli bir sığınak sağlar.
Roman, Zezé'nin masumiyeti ve hayal gücü aracılığıyla, zor bir çocukluğun acılarını ve sevincini etkileyici bir şekilde işler. "Şeker Portakalı," sevgi, dostluk ve hayal gücünün gücü üzerine derin mesajlar veren bir başyapıttır.
Senin gerçek dileğin ne?
“Aceleyle hiçbir yere varılmaz. Otur. Ye.İç. Hadi,her şey olacağına varır.”(syf 107)
Hepimizin hayatında belli anlar vardır. Kendimizi bulmaya çalıştığımız, bulduğumuzu zannedip aslında, bulmaya her an devam ettiğimiz…
İşte böyle bir yolun yolcusu hikayemizin baş kahramanı: Bastian Balthasar Bux.
Bastian; tonbul, korkak, koyu
Anne Shirley macerasının hem dizisine hem de kitaplarına hayran olan biri olarak şunu söyleyebilirim ki bu kitap biraz hayal kırıklığı yarattı. Dili, akıcılığı, atmosferi her zamanki gibi çok güzeldi. Ama ana karakterimiz Anne bu kitapta bana biraz antipatik geldi. Özellikle kedili bölümde. Sırf kedi Anne’in peşini bırakmıyor diye ondan kurtulmak için onu ilaç vererek öldürmek istemesi inanılmazdı gerçekten. Sayfaya bu olanları o döneme göre değerlendirmesi ve yargılamaması için okuyucuya not düşülmüş ama ben yine de bunu hoş göremedim.
Bunun dışında Anne’in ilk iki kitaptaki o geniş hayal gücü ve gevezeliği yerine üniversitede yaşadığı olayları ve üniversite hayatını okumuş oldum. Gilbert ve Roy’a karşı tavrı ve yaptıkları hoşuma gitmedi. Ve en önemlisi ise kitabın çok az bir kısmının Green Geblas’ta geçiyor olması. Kitabı okurken evden uzakta yabancılık çekiyor gibi hissettim. Sanırım bu kitabı benim için özel kılan en önemli şeylerden biri Green Geblas ve orada yaşayan karakterler. Onlar olmadan başka bir kitap okuyorum gibi hissettim.
Özetle kitabı ilk iki kitap kadar sevemesem de
yine de okurken keyif aldım diyebilirim.
