Gergedan Olmak
Sonunda gergedanlar normal insanlardan daha çok olunca, boynuzlular normal, boynuzu olmayan insanlar ise anormal sayılmaya başladılar.
Çünkü çoğunluk gergedan olmuştu artık.
Sayfa 40Kitabı okudu
Siz henüz gergedan olmadıysanız, acı çekiyorsunuz demektir. Çünkü bu ülkede olup bitenlerden acı çekenler, ekranlardaki yozlaşmaya akıl erdiremeyenler, hileyi, yalanı, çürümeyi, tezgâhı içlerine sindiremeyenler, ayakların nasıl baş yapıldığını anlayamayanlar gergedan olmayan, normal insanlardır.
Gergedanlar bunların hiçbirine aldırmıyor. Sistemde yerlerini almışlar. "Başarılı insan" olmanın keyfini sürüyor ve alıştıkları için hem kendi alınlarındaki hem de çevrelerindeki boynuzları görmüyorlar.
Sayfa 41Kitabı okudu
Bugün Afrika bizim için büyük memelilerin biricik anayurdudur. Günümüzün Avrasyasında da (Afrika'nın Serengeti düzlüklerindeki kadar bol olmasa bile) Asya gergedanları, filleri ve kaplanları, Avrupa'nın yassı boynuzlu geyikleri, ayıları (klasik çağlara kadar) aslanları gibi pek çok büyük boy memeli hayvan var. Bugün Avustralya/Yeni Gine'de aynı derecede büyük boy memeli hayvan yok, aslında 50 kilogramlık kangurulardan başka iri hayvan yok. Ama eskiden Avustralya/Yeni Gine’de dev kangurular, Diprotodon denen ve büyüklüğü bir inek büyüklüğünü bulan, gergedan benzeri keseli hayvanlar ve keseli “leopar” da içinde olmak üzere çeşitli büyük boy memeliler vardı. Eskiden ayrıca 200 kilogram ağırlığında devekuşu benzeri uçamayan kuşlar, bunlardan başka bir tonluk kertenkele, dev piton, karada yaşayan timsah gibi şaşırtıcı derecede büyük sürüngenler vardı.
Avustralya/Yeni Gine'nin bütün bu devleri (diğer bir deyişle mega-faunası) insanlar buralara geldikten sonra yok oldu. Bunların tam olarak ne zaman yok oldukları konusu hâlâ tartışmalıdır ama Avustralya'da on binlerce yıllık geçmişleri olan, müthiş birer hayvan kemiği deposu halindeki kazı yerlerinde çok dikkatli kazılar yapıldı ve buralarda bugün türleri tükenmiş olan o devlerin son 35.000 yıllık bir dönem içinde hiçbir izine rastlanmadı. Dolayısıyla, Avustralya'nın mega-faunası belki de insanlar geldikten sonra yok oldu.
"Modern insan, hayatta kalmanın ne demek olduğunu unuttu. Et yemek istediğinde süpermarkete gidip cüzdanını çıkarması yeterli oluyor. Oysaki etin anlamı bu degil." Ayağa kalkıyor, çıplak kolları kana bulanmış; yerde duran impalaya(gergedan) bakıyor. "Et bu işte."
Martı Yayıncılık/ JohnnyKitabı okudu
İnsanların ataları insan değildi. Yeterince geriye gittiğinizde atanız bir balıktı. Tabiri caizse, son Homo erectus ebeveynlerinin ilk Homo sapiens yavrusunu dünyaya getirdiği bir an olmalı değil mi? Yanıt hayırdır. İlk insan hiç olmadı. İlk tavşan, ilk gergedan da hiç olmadı; çünkü şimdiye kadar doğan her canlı kendi türünün ebeveynlerine aitti. Diğer sebebi de çok aşamalı ve çok yavaş bir süreç olmasıdır; öyle ki 200 milyonuncu büyük büyük ebeveynimiz balık iken geriye gitmeye devam edersek solucan atalarımıza ulaşırız ve bu böyle devam eder. İnsanların bir canlının çok belirsiz bir şekilde başka bir canlıya dönüşmesi fikrini kavramalarındaki güçlük, bunun zor fark edilmesinden kaynaklanıyor. Tüm bunlar çok aşamalı olarak meydana geldi. Saatinizin akrebini hareket ederken göremiyor olmanızla benzerlik kurabilirsiniz. Bir zaman sonra kendimizi orta yaşlı olarak görmekten vazgeçip kendimizi yaşlı olarak görmeye başlıyoruz. Ama orta yaşlı biri uyumaya gidip de sabah kalktığında "Yaşlıyım" demez.
Nilgün ölmüş. Beşinci kattaki evinin penceresinden kendini aşağı atarak canına kıymış. Ece Ayhan söyledi. Çok değişik bir insandı Zelda. Akşamları belli saatten sonra kişilik, hatta beden değiştiriyor gibi gelirdi bana. Yüzü alarır, bakışlarına çok güzel, ama ürkütücü bir parıltı eklenirdi. Çok da gençti. Sanırım, otuzuna değmemişti daha. Ece ile gergedan için yaptığımız aylık söyleşide ondan şöyle söz ettim: Bu dünyayı başka bir hayatın bekleme salonu ya da vakit geçirme yeri olarak görüyordu. Dönüp baktığımda bir acı da buluyorum Nilgün’ün yüzünde. O zamanlar görememişim. bugün ortaya çıkıyor.”
-Cemal Süreya / Günler (841. Gün) / Nilgün Marmara'nın ölümü üzerine.