"Pis bir acılar vadisi benim kadınım. Acıya dair ne varsa hatırlatan, Gölgelere gömülmüş bir aciz. rüzgarının hepsini kaybetmez ya insan, rüzgarının hepsini çalamaz ya kimse bir insanın. Ne zaman uğuldayacaksın sen?"
Gerçekten de misalsiz bir dünya bu; gölgelere dair, bize dair.
“Tuhaf şey, sanki bütün şiirler gölgeleri anlatmış. ‘Sesler vardı ama duyulmuyordu.’ Tıpkı bizim sesimiz gibi. Bir zamanlar şehir bizim seslerimizle inlememiş gibi... Evet, gerçekten de misalsiz bir dünya bu; gölgelere dair, bize dair.”
Sayfa 43 - Doğan KitapKitabı okudu
Güzel bir geceydi, gökte hiç bulut yoktu ve ayın kuvvetli ışığı yaprakları keskin, kara gölgelere dönüştürüyor, bahçedeki çiylerin üzerine ışıltılar düşürüyordu. Cırcırböcekleri ve çanböceklerinin tiz cırlamaları müzikal bir kargaşa yaratıyor, yakındaki çağlayanın sesi geceyle birlikte derinleşiyordu.
Sayfa 53 - İthakiKitabı okudu
