Dünden Bugüne Kalanların Türküsü...
Hani bazı kitaplar vardır okuduğunuz zaman suratınıza tokat yemiş gibi hissedersiniz. İşte ben şu an öyleyim. Kaç gündür suratıma tokat yemiş gibi dolaşıyorum. Yediğim lokmalar boğazıma düğümleniyor. Hüseyin'in, Fatma'nın, Sefer'in yokluktan yiyemediği için, bu dünyadan göçüp gittiği, o lokmalar boğazımdan bir türlü geçmiyor.
Kitap bitene kadar kaç kere gözyaşlarına boğuldum hatırlamıyorum. Arkadaşıma kitabı anlatırken, 'Sulti, hani birlikte 
Germinal'i okumuştuk, hatırlıyor musun? Aynı yokluk orada da vardı.', 'Yok Sevgi, yok! Ben böyle bir acı, böyle bir yokluk, böyle bir AÇLIK görmedim. GERMİNAL' de anlatılan yokluğu, ben diyeyim beş ile, sen de on ile çarp. İşte öyle bir AÇLIK, yokluk var bu kitapta.' 'Sulti, ben o zaman okumayayım, psikolojim bozulur.' Ah, benim canım arkadaşım! Gerçeklerden ne kadar kaçabiliriz ki?
Merakı uyansın, kitaplar hakkında bilgisi olsun diye hem kitapları, hem yazarları kızıma anlatırım. Bu kitabı anlatırken 'Anne, lütfen anlatma, psikolojim bozuldu' dedi. Anne yüreği tabii, üniversiteye hazırlanan öğrenci olduğu için, zaten bozuk olan psikolojisinin daha fazla bozulmasına yüreğim dayanmadı. Anlatacaklarımın çoğu içimde kaldı. Madem sen dinlemiyorsun, o zaman ben de 1k dostlarıma anlatırım dedim. Onlar acıya da, yokluğa da alışkın. Sana kolay gelsin diyip, odasına doğru yol aldı.
Ama biliyorum ki, o da yazarı merak ediyor. Çünkü arada yazarla ilgili sorular soruyor. Kitap boyunca ben de 
Hasan İzzettin Dinamo'yu merak edip durdum. Neden daha önce okumamışım diye hayıflandım, kendime kızdım. Neyse lafı fazla uzatmadan sizlere biraz yazarı anlatayım. İsmini çok duyduğum ama bir türlü okumadığım bir yazar. Utanarak söylüyorum ki, kitaplığımın en üst rafında 
Kutsal İsyan - 1 (5 Cilt) ve 
Kutsal Barış 1 (4 Cilt) yan yana dizilmiş bana bakıyor. Yukarıda bahsettiğim arkadaşım (Sevgi) KUTSAL İSYAN'ı bizden alıp okumuştu. O yüzden yazara karşı ayrı bir sempatisi var. 
Savaş ve Açlar'ı okuyunca ona hak verdim.
Hasan İzzettin Dinamo, 1909 yılında Trabzon'da (Akçaabat - Ahanda) doğmuş. Babası yedi yıl Yemen'de savaşmış. Hiç haber alamadıkları için öldüğü düşünüldüğü bir sırada sağ salim dönmüş. Hayat şartları onları önce İstanbul'a, sonra da Samsun'a sürüklemiş. Samsun'da yaşam mücadelesi vermeye çalışan aileyi Birinci Dünya Savaşı yıkmış. Babası ve 15 yaşındaki abisi Sarıkamış'ta şehit düşmüş. Annesi ise, geride kalan çocuklarını açlık ve soğukla savaşarak, aileyi saran ölüme karşı korumaya çalışmış.
"Ekmek parası demek olan iki erkeğin birden ölümü, bu küçük, yoksul aileyi uçurumun kıyısına getirmişti. Onları artık hiçbir güç ölümden, yok olmaktan kurtaramazdı." (s. 199)
Hasan İzzettin Dinamo, Ahmet Çavuşla Şakire’nin 8 çocuğunun yokluk ve hastalıklardan ölmeden kalan üçünden en küçüğüdür. Ailesi olmadığı için yetimhanelerde büyümüş, yatılı okullarda okumuş ve öğretmen olmuştur. Hatta memleketim olan Malatya'da bir süre görev yapmış. Ceza Yasasının 142. maddesine aykırı eylem yaptığı gerekçesiyle dört yıl hüküm giymiş. Sonrası malum, hepinizin tahmin ettiği şeyler. Önce memuriyetten atılmış, sonra da her fırsatta tutuklanmış. Ama asla yolundan dönmemiş, düşüncelerinden taviz vermemiş.
Hasan İzzettin Dinamo, edebiyat dünyasına ilk olarak şiirleriyle adım atmış. Nâzım Hikmet'le tanıştıktan sonra şiirlerinde toplumsal konuları işlemiş. Tabii bu yüzden de sık sık başı belaya girmiş. Ama o yine de çizgisini değiştirmemiş. Hayatını araştırırken okuduğum şiirlerini çok beğendim. Ne yazarlarımız, şairlerimiz var ama bizim haberimiz bile yok dedim ve bir kez daha kendime kızdım. Çok beğendiğim bir şiirini sizlerle paylaşmazsam olmaz.
“1919 sosyalizmine alışanları.
Gözlerim dalar, düşünürüm
Ulusal kurtuluş savaşını kazanan biz,
Neden hâlâ özgür değiliz diye”
Gelelim kitaba. Tekrar söylüyorum ben böyle bir AÇLIK görmedim. Ben böyle bir ÖLÜM görmedim. Hüseyin, ah Hüseyin! Tekrar tekrar kendime soruyorum. Ben ne okudum? Nasıl okudum? Nasıl dayandım? Bütün bunlar gerçek mi? Hayır, olamaz diyorum. Aklım almıyor bir türlü. Bir savaş, bir milleti böylesi bir açlıkla nasıl yok etmiş. Erkekler cephede yok olurken, kadınlar, çocuklar açlıkla savaşarak yok olmuş. Bir milletin tükenişini adım adım okudum. Okurken ben de onlarla birlikte tükendim.
"Vatan millet sözleri çok güzel ama, vatanı milleti kurtaranların çoluk çocuğunu kurtaracak hiç kimse yok. Allahın bile şu sırada öyle çok işi var ki!" (s. 217)
Nasıl anlatılır açlıkla olan mücadele bilmiyorum. Çünkü yaşamadım. Varlıklı büyümemiş de olsam, yokluk da çekmedim. Bir anne açlıkla nasıl savaşır ben Şakire'den öğrendim. Bir anne, çocukları açlıktan bir bir gözünün önünde ölürken nasıl bu kadar güçlü olur, ben Şakire'den öğrendim.
"Ölüm, artık, onların en yakın komşusu olmuştu. Hem de 'teklifsiz' bir komşuydu. Kapıyı çalmadan itip içeri giriyor, onlarla baş başa, diz dize oturup yarenlik ediyor, sevgili kardeşleri kılığında evden çıkıp gidiyordu. Evet, ölüm, artık hiç de korkulacak bir nesne değildi. Ölüm, Hüseyin gibi, Fatma gibi, babaları gibi, ağabeyleri gibi, büyükanneleri gibi, en sonra da Sefer gibi sevgili, sevimli, zavallı bir nesneydi." (s. 355)
Samsunlu Dostlarım! Hasan İzzettin Dinamo sizin topraklarınızda büyümüş bir yazar. Birinci Dünya Savaşı sırasında Samsun'da gezmek isterseniz Savaş ve Açlar'ı okuyun. Küçük Musa'nın, kuduz köpeklerle boğuşarak açlıkla mücadele ettiği savaşa tanık olacaksınız. Eminim okuduğunuz zaman kitapta anlatılan yerleri bir bir dolaşacaksınız. Deniz kenarında oturarak, küçük Musa ile birlikte deniz kızını bekleyeceksiniz. Ablasının düştüğü ırmağın üstünde durup, annesinin onu kurtarma çabalarını nefesinizi tutarak izleyeceksiniz. Mutlu günlerinde ekip biçtikleri topraklarını ziyaret edeceksiniz.
Trabzonlu Dostlarım! Toğrağınızdan doğmuş bir yazara sahip çıkın. Hasan İzzettin Dinamo'yu tanımak istiyorsanız Savaş ve Açlar'ı mutlaka okuyun. Çünkü kitap yazarın hayatını anlatıyor. Sadece isimlerin bazılarını değiştirmiş. Kısacası, bu kitap yazarın otobiyografisi.
BU KİTAP, ERKEKLER SAVAŞTA ÖLÜRKEN, GERİDE KALANLARIN AÇLIKLA VERDİĞİ MÜCADELEYİ ANLATIYOR.
BU KİTAP, DÜŞENE BİR TEKME DE SEN VUR MİSALİ, ZENGİNLERİN YOKSUL HALKI NASIL YOK ETMEYE ÇALIŞTIĞINI ANLATIYOR.
YOKSUL HALKIN AÇLIKLA VERDİĞİ MÜCADELEYE TANIK OLMAK İSTİYORSANIZ MUTLAKA OKUYUN. ZİRA BİZİM GEÇMİŞİMİZ VAR.
Zaman ayırıp okuyan siz can dostlarıma şimdiden teşekkür ederim.
··
1.382 görüntüleme
Okumak isteyenler için kitabın pdf'sini ve hayatını araştırırken yararlandığım yazıyı buraya bırakıyorum.
we.tl/t-02F7ZNfZrD
Ben de bu içten, duygu dolu, mükemmel anlatımınız için teşekkür ediyorum Sultan hocam. Kaleminize sağlık.
O savaş yıllarında yiyecek şey bulamayınca, çocukları en azından tencerede kaynayan bir şey var zannetsinler diye taş kaynatan ve suyunu çorba diye içiren anneler olduğunu okumuştum. Demek Hasan İzzettin Dinamo da bu acı yoksulluğu yaşamış. O günlerden çıkıp böyle başarılı bir yazar olabilmek ne büyük, ne takdire şayan bir başarı.
1 önceki yanıtı göster
Çok teşekkür ederim 
AkilliBidik Hayatını okurken ben de aynı şeyi düşündüm. Asla pes etmemiş, geçmişini unutmamış. Aynı şekilde mücadelesine devam etmiş.
Bu yorum görüntülenemiyor
Sultan hocam beğenmenize çok sevindim. İnsan yüreği böyle bir kitabı kaldıramıyor gerçekten, ki anlatılanların birebir gerçek olması apayrı bir duygu. Hasan İzzettin Dinamo'nun çok çok daha fazla eseri varmış, hep yakılmış yıkılmış. Eserlerinin basımında bile çok ızdırap yaşamış adam. Şu an en ufak basit şeylere bu kadar çok takılabiliyorken, o adam bu kadar olayı nasıl yıkılmadan içinde sindirebilmiş şasıyorum. Mükemmel bir insan. Her insan tanımalı, kitapçılarda stokta yerini almalı, basımı durmamalı bu yazarın. Elinize, emeğinize sağlık...
Okumama vesile olduğun için asıl ben teşekkür ederim. İnan hangi kitabına baktıysam yok diyor. Üç kitabını ancak bulabildim. Bu kitabın bu basımı da yok. Başka bir basımını aldım. Pdf okudum ama kitaplığımda mutlaka bulunması gereken bir kitap.
2 sonraki yanıtı göster
Yoksul halkın mücadelesine tanık olmak için etrafımıza bakmamız da yeterli artık maalesef... Elinize sağlık Sultannn Hocam
Çok haklısın canım. O zamanlardaki kadar olmasa da yine yoklukla mücadele sürüyor. Yiyen büyüklerimiz olduğu müddetçe de bu mücadele devam edecek.
Eline yüreğine sağlık hocam...❤️ Kitabı en kısa sürede okuyacağım sayende .. ve de üzecek beni anlaşılan. Çok iyi bir inceleme olmuş emeğine sağlık ..🌷❤️
Çok teşekkür ederim canım. Evet üzecek ama arkadaşıma da dediğim gibi, gerçeklerden ne kadar kaçabiliriz? ❤️
Savaş, açlık, yokluk hepsi bir arada olunca okumakta zor olmuştur. Çok güzel bir inceleme olmuş yine emeğine sağlık şekerim 🌼
Teşekkür ederim canım. Aynen öyle. İnan kızıma anlatırken bile göz yaşlarımı tutamadım.
Savaş ve Açlar'ı okumadım ama ilgimi çekti. Başlarda bahsettiğiniz;
"Ben böyle bir acı, böyle bir yokluk, böyle bir AÇLIK görmedim." kavramına uyan bir kitap tavsiye etmek istedim. Gerçekten lise yıllarında okuyup hala net hatırladığım bir kitaptı. Açlığı, ölümü derin tasvirlerle okuyunca çok daha iyi anlıyoruz.
Uçurum İnsanları
Bu kitabı duymuştum. Okumak isterim. Bence Savaş ve Açlar'ı mutlaka okumalısınız. Çünkü bizim geçmişimiz var.
5 sonraki yanıtı göster
Savaş bir millete yense de yenilse de acıdan başka birşey vermiyor. Elinize sağlık çok güzeldi yazınız.
Teşekkür ederim. Çok haklısın. Yenmek ya da yenilmek hiçbir şey ifade etmiyor. Acıyı herkes yaşıyor.
İncelemenizi okurken aklıma Cengiz Aytmatov'un Toprak Ana kitabı geldi. Dediğiniz gibi erkekler cephede mücadele verirken geride kalan anneler, eşler, çocuklar da açlıkla mücadele verir ama sadece açlıkla değil özlemle ve acıyla da çetin bir mücadele içine girerler. Savaş beraberinde birçok acı getiriyor ne yazık ki...
Çok güzel bir inceleme olmuş hocam ellerinize, yüreğinize sağlık 🖤
Çok teşekkür ederim. Toprak Ana, kitaplıkta kendisini okunmamı bekliyor. Kitaplıkta okunmayı bekleyen o kadar kitap varken, yenileri ekleniyor.
2 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.