Sabahattin Ali’nin yazdığı mektuplardan değil, Sabahattin Ali’ye yazılan mektuplardan oluşuyor. Tabii bu durumda, “…mektuplaşmalarını okuyoruz,” demek yanlış olur. Kitap, 1922-1948 yılları arasında ki -

Nazım Hikmet Ran , Esat Adil Müstecaplıoğlu, Mehmet Ali Aybar, Mehmet Ali Cimcoz,

Aziz Nesin , Melahat Togar (Melahat Kemal), Ayşe Sıtkı İlhan,

Hüseyin Nihal Atsız , Cemal Kutay, Samim Kocagöz,

Pertev Naili Boratav ; Sabahattin Ali’nin ailesi, arkadaşları ve öğrencileri- Sabahattin Ali’ye yazılan mektupların derlemesidir. Kitapta Sabahattin Ali’nin yazdığı sadece 52 mektup mevcut. -Ki bunlardan 37 tanesi eşi Aliye’ye yazdığı mektuplardır. Kitabı okurken kurgusal bir şey beklememek gerekir; çünkü o zamanlar iletişim kurmak için yazılmıştır. “Bir yazarı, ancak o yazarın kendi sözcükleriyle okumak gerek. O sözcükler her şeyi içeriyor.” der bir kitabında ##$##yazarSeolar:i695.$$#$$ Biz ne kadar Sabahattin Ali’nin mektuplarını okuyamasak da, ona gelen mektupları okuyabiliyoruz. O yüzden yazara yazılan mektupları ya da yazarın yazmış olduğu mektupları ve günlükleri yazarı daha iyi tanımak için okumamız gerekir. Tabii yazarın bütün eserlerini okuduktan sonra okumanızı öneririm. Mektuplarda, arkadaşları sık sık Sabahattin Ali’nin öykülerinden, romanlarından ve şiirlerinden bahseder. Sabahattin Ali’nin yazdığı mektuplar da olsaydı eğer, karşılıklı oturup sohbet ediyorlarmış gibi hissettirecek olan içten mektuplardır bunlar. Melahat Kemal, bir mektubunda Sabahattin Ali’ye kızdığından dolayı sevimli hakaretlerle başlayıp hikâyesini överek bitirdiği mektup gibi içten. Pertev Naili Boratav’ın mektuplarında Sabahattin Ali’ye “Sabahçığım” diye hitap etmesi kadar içten. Nâzım Hikmet’in, “Senin roman Ulus’ta mı çıkacak? Eğer ulus gazetesinde çıkacaksa rica ederim bana muntazaman, tefrika halinde yolla. Dehşetli merak ediyorum. Kitap halinde çıkmasını beklemeye tahammülüm yok.” (s. 358) diyerek sabırsızlığını belli edecek kadar içten. Öğrencilerinin, kendilerine mektup göndermediği için gücendiğini yazacak kadar içten. Bunun yanı sıra, mektupları tarihler arasında ayırdıklarından dolayı her tarih başında o yıl olan önemli bilgiler yer alıyor. Mektuplarda o günün şartlarını görmek, hissetmek mümkün. Yeni Dünya gazetesinin çıktığı zaman yazılan mektuplara ve Aziz Nesin ile çıkardığı Markopaşa’ya dair Aziz Nesin’in yazmış olduğu mektupları da okuyoruz. Büyük ihtimal çoğu kişinin merak edip bakmadığı bir şeye baktım.

Canım Aliye, Ruhum Filiz’de yer alan mektupların hepsi bu eserde yer almıyor. Eşi Aliye ve kızı Filiz’e yazılmış olan mektupları okumak istiyorsanız eğer Canım Aliye, Ruhum Filiz’i okumanızı öneririm. Bu eserde yer almayan mektuplar: • 15 Şubat 1935 • 20 Mart 1935 • 26 Mart 1935 • 03 Nisan 1935 • 22 Nisan 1935 • Canım Aliye, Ruhum Filiz’de 45. sayfada yer alan tarihsiz mektup. • 11 Mayıs 1935 Bu tarihler ise Aliye’ye yazılmış olan mektupların yer aldığı ama Filiz’e yazılan mektupların yer almadığı tarihlerdir. • 18 Temmuz 1944 • 01 Aralık 1947 • 07 Ağustos 1944 • 08 Aralık 1947 • 13 Kasım 1946 • 19 Aralık 1947 • 26 Kasım 1946 • 10 Ocak 1948 • 14 Kasım 1947 • 13 Mart 1948 Sadece iki mektup ise farklı tarihlerde basılmış. Bunlardan biri Canım Aliye, Ruhum Filiz’de 1947 yılı olarak, bu eserde ise 1948 yılı olarak basılmış. (s. 115 = s. 543) Diğer mektup ise Canım Aliye, Ruhum Filiz’de 15 Nisan 1935 yılında basılmışken, bu eserde 25 Nisan 1935 yılı olarak basılmış. (s. 31 = s. 290) İncelemeden çok bilgilendirme gibi oldu, ama olsun. Son olarak: Melahat Kemal bir mektubunda, “Ne yalan söyleyeyim içimde bir his var: Kıymetli bir arkadaş kazandın. Sabahattin büyük adam olacak diyor.” (s. 39) diye yazar. Sabahattin Ali çok büyük bir adam oldu, ama aynı zamanda hep genç kalmayı başardı…