··
1.576 görüntüleme
Necip bey şu an teneffüs arasında büyük bir heyecanla okudum ve derim ki;
tek cümle ile elinize,yüreğinize , kaleminize sağlık...))
Ve inşAllah hesabımızı en güzel şekilde yapmaya çalışacağız emin olun...))
selametle...
Allah razı olsun Salih hocam, çok teşekkür ederim vakit ayırdığınız için...’Bir hırka bir lokma’lardan nerelere geldik:) Asla sahip olduklarımızla yetinemiyoruz Salih hocam. Umarım sonu hayırlıdır:)) Selam ve saygılarımla... Sağlıcakla kalın...
Necip bey, siz köşe yazıları yazıyor musunuz? Yazın lütfen. Çok lezzet aldığım, arkadaşlarıma linkini atacağım bir inceleme. 3D yazıcılar ile ilgili arada eşimin bilgi bombalarına maruz kalıyorum, çok müthiş bir teknoloji gerçekten.
Benim iş alanımı da çok çok yakın bir gelecekte o belgesellerde bizim neslin çocukları izleyecek, insan faktörünün olmamasının avantajları, dezavantajlarının kat be kat üstüne çıkıyor. Bir soğuk su da ben alayım.
Elinize, emeğinize, yüreğinize sağlık.
Çok teşekkür ederim Nesrin Hanım. Köşe yazmak, başlı başına bir mesai istediğinden henüz böyle bir talebim olmadı:) Ancak ilerleyen dönemde olabilir tabii ki:) Ancak ondan önemlisi, sizin yazdıklarımdan keyif alıyor olmanız... Bu beni çok mutlu ediyor gerçekten:) Yazıda da değindiğim gibi, bugün kesinlikle bana birşey olmaz diyenler dahi, çok yakın zamanda o belgesellere konu olabilir maalesef:) Kaygıyla takip ediyoruz gelişmeleri... Selam ve sevgilerimle Nesrin Hanım...
Bu yorum görüntülenemiyor
Gerek Orhan Kemal’in eskicisi gerekse de senin bahsettiğin kendi dünyamızın eskicileri kısmıyla bu inceleme de ileride bir inceleme koleksiyoncusunda antika değerinde parıldayacak bir inceleme olmuş dostum.
Dijital içerik ve yazı üretimcisi olduğun pek çok konuda kendini belli ediyor. Bir bakıma günümüzün teknoloji paradigmalarını gayet Necipçe bir şekilde bize sunduğun için çok mutluyum. Çünkü zamanında tasarladığımız saksıları 3d yazıcı ile bastırıp Moda sokaklarında, sokak dokusunda kötü bir estetik görüntü oluşturan doğalgaz kutularına yapıştırıp onlara toprak ve çiçek koyduğumuzda ben de bu teknolojinin içerisinde olduğum için çok memnun kalmıştım. Bu konuda İstanbul’u güzelleştiren “Onaranlar Kulübü” diye bir proje var, sürekli 3d yazıcılar ile İstanbul’un estetiklikten yoksun doğalgaz kutularını, yağmur borularını ya da demir direkleri güzelleştiriyorlar. :) İncelemeni okuyunca bunlar aklıma geldi...
Tam da insana olan ihtiyacın meslekler bazında teker teker robotlara devredildiği çağda sanırım hiç kimse Orhan Kemal okurken bunları yazmazdı. Özgün kişiliğin ve yazılarınla bizi her geçen gün tanıştırdığın için çok teşekkür ederim, eline emeğine sağlık...
Oğuz çok teşekkür ederim, yine mahcup ettin değerli dostum:) Ben kitapları okurken de genellikle bu şekilde okuduğum için, yani ne okursam okuyayım bir şekilde sık sık günümüze göndermeler yaptığım için, bu durum ister istemez yazıya da yansıyor bir şekilde... Kitaplardan, yazarlardan kendimce bu şekilde faydalanmaya çalışıyorum...
Onaranlar kulübü, gerçekten çok ilgi çekici. Kent içerisinde kendiliğinden oluşup büyüyen ve kendince bir meseleye parmak basan bu tip oluşumlara çok değer veriyorum. ‘Şiir sokakta’ projesi de bu şekilde organik olarak doğup kent duvarlarını dizelere boğmuştu... Başka örnekler de var... Bu tür girişimler, toplum içinde birey olabilmenin en güzel ifade edilmiş hali bana göre...
Tüm güzel sözlerin için tekrardan teşekkür ederim... Yazdıklarımız, böyle değerli yorumlarla zenginleştikçe daha da bir anlam kazanıyor... Selam ve sevgilerimle...
Necipciğim,aslında OK'in soyadı Öğütçü'dür. Çok fakirlik çekmiş. Bir ara Balat'ta oturmuşluğu da olmuş. Evi hala ayaktadır. Gecekondu gibi bir ev. Bir plaket çakılmış kapısının yanına. "Bu evde OK yaşadı," diye. PEN'ciler, TYB'liler her konuda konuşur da, bu evi satın alıp müzeye çevirmezler bir türlü.
Oğlu, Işık Öğütçü benim üniversiteden arkadaşımdır. O plaketi de o çaktırdı. Gücü yok garibimin. Ama takip ederim de çok faaliyet yürütür babası adına. Toplantılar yapar, sergiler açar. Neyse.
Ben toplumsal gerçekçilere kızarım biraz. Militan bulurum. Gerçi geçti bu kızgınlık da. Hatta, büyülü gerçekçiler (Onat Kutlar gibi) çıkmasa, çok kısır bıraktılar edebiyatımızı diye düşünürüm. Bunu sen de fark etmişsindir. Ama onlar da bizim edebiyatın değerli unsurlarıdır. Debbağ sevdiği deriyi yerden yere vururmuş ya, öyle gör benim kızgınlığımı.
OK bunların başında gelir. Hemen hemen tüm romanlarını okudum. Bereketli Topraklar Üzerinde gerçek bir anlatım başyapıtıdır. Orada Kayserili köylülerin Adana pamuk tarlalarındaki hasatçılıklarını anlatır. Başlamanla bitirmen bir olur. Düşüremezsin elinden. Bir gazocağı leitmotifi var ki, bak kaç yıl geçti unutamadım.
Bir de, işte o kızdığım, modernite hastalıkları. Hatırlarsan senle de konuşmuştuk. Hani şu NBC'nin, Kış Uykusu filmini ve imamını :))) Aydın isminin boşuna olmadığını da konuşmuş muyduk? Aydın, halktan uzak düşmüş aydınları simgeliyor diye? Neyse, işte oradaki imam klişesinin bir kaynağı da OK'dir. Bir kaç romanında Kabak Hafız tiplemesiyle Zeitgeist'e onun da katkıları olmuştur.
Ama dedim ya, OK'siz Türk romanı asla düşünülemez. Bir okurun, ben Türk edebiyatını okudum diyebilmesinin bir şartı da, OK okumasıdır. Köyden kente, çok geniş bir alanda, bol bol üretmiş bir yazardır.
Bu davetkar incelemenle Türk romanına verdiğin katkıyı değerli buluyorum.
Kalemine de yüreğine de sağlık.
Metin Abi çok teşekkürler. Yine pek çok konuda aydınlattın bizi. Toplumsal gerçekçilik konusundaki tespitine katılıyorum. Mesela peş peşe 4-5 tane OK romanı okusam bu durum muhtemelen ters tepecektir bende de. Bu tip romanları aralara kaynatmak lazım. Benim de sıradaki hedefim Bereketli Topraklar Üzerinde idi:) Senin de o kitaptan bahis açman o açıdan iyi oldu benim için...
OK’in imamı ile NBC’ın imamı arasında şöyle bir fark görüyorum; OK öncü kuşak içinde yer aldığı için o dönemin yazarlarının yazdığı karakterlere dönem içinde daha özgün karakterler olarak bakılabilir. O karakterleri tekrar edip klişe haline getiren sonraki kuşaklardır bana göre. Yılmaz Erdoğan, NBC gibi isimler hala imamı o gözle algılayabiliyorsa bu biraz da onların eksikliğinden beri geliyor. Ha, o dönemin imamları modernitenin kurbanı oldu, karikatürize edildiler dersek bu da başka bir tartışma konusu olur kendi içinde...
PEN’ciler konusuna değinmene de çok sevindim. En az bi 10 yılı var, bir keresinde Gazeteciler Cemiyeti’nde Hıfzı Topuz’un da içinde olduğu bir masada, yurt dışından gelen PEN’cilerle bir yemek yemiştim. O yemekte benim anladığım, bu tip kuruluşların değerleri yaşatmak ve yaymak yerine daha çok mevcut yazarların üzerindeki siyasi baskılara odaklanmak şeklindeydi. Daha sonra bu yapı nasıl faaliyetler içine girdi, açıkçası çok takip edemedim. Ancak dedipin gibi bu yazarların daha fazla üzerine düşecek, adına bir ödül vermekten daha ileriye gidebilecek yeni bir ‘yapı’ya ihtiyacımız var.
Tekrar çok teşekkür ederim Metin abi, senin de yüreğine sağlık... Sevgilerimle...
1 sonraki yanıtı göster
Teknolojik ve bilimsel gelişmeler, insanlar için her zaman olumlu sonuçlar vermiyor. Dün 
Tolga'ın #27316286 incelemesinde bu konu derinlemesine irdelenmişti. Hatta "bilimsel ahlak" diye bir kavram gördüm o incelemede. Kafamı kurcalamaya başladı. Bence üzerinde tartışılması gereken bir kavram, bilimsel ahlak...
Maalesef teknolojik gelişmeler neticesinde insana duyulan ihtiyacın azalmaya başladığı hepimizce bilinen bir gerçek. Hemen hemen bütün iş sektörlerinde yavaş yavaş insanın yerini makineler ve robotlar almaya başladı. Birçoğumuzun mesleği tehlikede. Benzer nitelikteki bir konunun işlendiği 
Hüyükteki Nar Ağacı kitabına da bakmanı öneririm Necip abi :)
Semih çok teşekkürler katkın için. Taluy’un o incelemesini ben de okudum. Bilimsel ahlak gibi pek çok yeni kavram girmeye başladı hayatımıza. Bunlar uzun uzun konuşulup tartışılacak zamanla. Başka kavramlarla hatta bana kalırsa başka duygularla da tanışacağız:) Tükenmişlik sendromu bunlardan biri... Birkaç yıl önce hayatımızda yoktu, şimdi ise her mesai çıkışı, tükenmişlik sendromuna yakalandığımızdan yakınıyoruz:)) Önerdiğin kitabı mutlaka inceleyeceğim... Sevgilerimle...
Sahaflarda Orhan Kemal'in kitapları gırla. Daha dün gittiğimde "Bereketli Topraklar Üzerinde"yi 5 liraya kapatmaya çalıştım da sahafçı ablayı kandıramadım, onun yerine Dudaktan Kalbe'yi verdi aynı fiyata :)
Necip Hocam yazdıklarına katılıyorum ama ümitsizliğe de kapılmıyorum. Çağın getirdikleriyle beraber yeni iş sahaları da doğmuyor değil. Yazılım diyoruz. Bu anlamda yeni yeni kullanılmaya başlayan İnsan Kaynakları programı olan SPA bile kendi başına bir sürü iş sahası açıyor. Haklısın belki ilerde bir ayakkabı tamircisi olmayacak ama ayakkabı tamiri yapan yazıcıyı kontrol eden bir insan olacak.
Her zaman insana ihtiyaç vardır hoş insan olmadan sanayileşmenin, dijitalleşmenin ya da robotlaşmanında anlamı olamaz.
Eline sağlık diyorum hocam bu güzel yazım için. :)
2 önceki yanıtı göster
Anıl çok teşekkürler değerli yorumun için... Şöyle bir cümle eklemişsin yorumuna: "Haklısın belki ilerde bir ayakkabı tamircisi olmayacak ama ayakkabı tamiri yapan yazıcıyı kontrol eden bir insan olacak."
Kendimi yanlış ifade etme ihtimaline karşılık bir kez daha vurgulamakta fayda var. Çünkü ben ileride bir ayakkabı tamircisi olmayacak şeklinde romantizm kokan bir serzenişte bulunmadım:) Eskiden ayakkabı tamircileri vardı, bir makine çıkıp onların neslini tüketti. Bugünün geçerli mesleklerini de başka makineler yok edebilir minvalinde bir şeyler söylemek istemiştim. Bunun yanında, insana olan ihtiyacı kesinlikle yok saymıyorum. Sadece bu ihtiyacın tek bir yöne evrildiğini vurgulamak istiyorum. Yani işiniz mesleğiniz ne olursa olsun gelişen teknoloji, tüm bu meslekleri dijital üzerinde toplamaya başladı. Bunun sonucunda doktor da olsanız kod bilen doktor olmak zorundasınız. Ayakkabı tamir edecekseniz, senin de dediğin gibi kod bilen tamirci olmanız gerekiyor... Evet insana ihtiyaç olacak ama o insanlar henüz doğmadılar ya da çok küçük yaştalar şu an:) Benim vurgulamak istediğim tehlike, daha çok günümüzde işini başını almış, mesleğinde belli bir kariyer yapmış insanların üzerindeki tehditten ibaret...
Kitaptaki ayakkabı tamircisi 65 yaşından sonra hayatının en çetin, en zor günlerini yaşamaya başlıyor. O yaşlara geldiğimizde benzer manzaralarla karşılaşmamız mümkün...
Umarım çok karışık olmamıştır:) Senin yorumun vesilesiyle bazı konulara tekrar açıklık getirmiş oldum...
Anıl tekrardan çok teşekkür ederim... Sana da keyifli okumalar dilerim değerli dostum... Sevgilerimle...
Bu yorum görüntülenemiyor
Bazı kitaplara başka bir kitap olacak nitelikte incelemeler yazıyorsunuz farkında mısınız? Hüzünle başlayıp korkuyla ilerleyen incelemenin sonlarına doğru kendi kafamda gerçekten böyle olursa ne yapılabilir sorusu oluştu istemsizce. Uber'ların taksilerin yerini aldığı, dediğiniz gibi Netflix'in televizyonun yerini aldığı bir dönemdeyiz ve bu kişisellik adına çok önemliydi benim için. Bana dayatılanı değil istediğimi izleyebilecektim çünkü (İstediğimin de bir şekilde bana dayatılan olduğunu unutmamak kaydıyla). Dediğiniz gibi ilerlerse teknoloji, sanırım insan olarak bir şekilde kendimize tutunacağız. Üretim bantlarından çıkan şeyler gittikçe ucuzlarken el emeği her geçen gün daha çok değerleniyor gördüğüm kadarıyla. Teoriler var ya hani, teknoloji çok ilerlemişti ve bir gün daha fazla ileri gidemedi ve bir kıyamete neden oldu, biz de en baştan başladık. Kazılarda çıkan aletleri vesaire gördükçe gerçek olabilir mi diye düşünmüyor değilim. İnsan olarak egoist varlıklarız, bizim yerimize geçeceğini gerçekten kavradığımız an vurmaz mıyız kafalarına? Yazdıkça daha çok düşünce çıkıyor resmen. :) Ellerinize aklınıza sağlık. Çok güzel bir inceleme olmuş. :)
Tuba çok teşekkür ederim güzel düşüncelerin için. Yorumunda ön plana çıkan o kadar çok konu var ki, aslında hepsi uzun uzun tartışılabilecek mevzular. Ben içlerinden birini, en sona yazdığını seçeceğim. Yani her şeye baştan başlamak kısmını... Çünkü bu konuyla ilgili de çok şey okuyorum. Bir arkadaşım tez yazıyor bu konuda... Konu önemli, çünkü bu ilerlemeyi reddedenler buna bir alternatif geliştirmek zorunda. Bugün beyaz yakalı adını verdiğimiz pek çok insan işi gücü bırakıp küçük şehirlere göç ediyor. Hepsi de eğitimli, donanımlı insanlar. Bahsettiğim tez, bu göçler üzerine... çünkü ilerisi için küçük bir model aynı zamanda bu göçler... Oysa ki göç deyince bizim aklımıza hep kırsaldan kente göç gelirdi. Şimdi ise tersine bir durum söz konusu. Daha yazacak öok şey var ama çok da uzatıp dağıtmayım:))) Tekrar teşekkür ederim. Sevgilerimle...
1 sonraki yanıtı göster
Necip abi incelemenizi okuduktan sonra , bilgisayar öğretmeni bir arkadaşa sesli okudum, benim moralim bozulduğu nispette o mutlu oldu :) Sonra biraz motive olmak için "İnsancıklar" incelemenizi tekrar okuyup üzerine düşündüm .Teknoloji ne kadar ilerlerse ilerlesin, insan geri planda kaldıkça bir noktadan sonra geleneksele duyulan özlem artıyor ve parmaklarını tuşlardan uzaklaştırıp kendine özel birşeyler yapmadıkça o boşluk kapanmıyor.
Hani demiştiniz ya "evdeki tutku kurabiyelerini kurdelelere saracak, çay bardaklarına renkli kumaşlardan giysi yapacak kadar şuurunu kaybetmiyor mu bu kadınlar". Ufukta kendi adima böyle bir hayat gördüm, İşsiz kalsak da elbet yapacak birşeyler buluruz :)) Kaleminize sağlık, yine önemli şeyler düşündürdünüz :)
:))) Yağmur çok teşekkürler, yorumunu tebessümle okudum:) Ben zengin koca yerine üretim odaklı bir kariyer planlaması yapacak hiç kimsenin yarı yolda kalacağını düşünmüyorum. Ancak gelişmeleri de daha yakından takip etmek, ona göre bir konum almak kaçınılmaz... Yine de tüm bu süreç insanı haliyle yıpratan bir süreç olacak. Eskiden bir zanaat öğrenen, koluma altın bileziğimi taktım, artık aç kalmam diye sevinirdi. Benim vurgulamak istediğim şey, artık bu düşüncenin geçerliliğini yitirmeye başlamış olması... Bir konuda uzmanlaşmak artık tek başına yeterli değil; şimdi takip etmek, ayak uydurmak, geri kalmamak gibi başka gerçekler var hayatımızda... Tek suçumuz, bu dönüşüm çağında hayata gelmiş olmamız:))) Tekrar teşekkür ederim, sevgilerimle...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.