https://1000kitap.com/incierdem Hanımın sitede başlatmış olduğu geniş katılımlı Tolstoy etkinliği, benim adıma da artık ustayla gerçek anlamda tanışmak için bir vesile oldu. İncelemeye başlarken kendisine emekleri ve desteği için çok teşekkür ederim.
Çocukluk adlı bu eserimiz, 
İlkgençlik ve 
Gençlik 'le beraber bir üçlemenin ilk kitabı aslında... Bazı yayınevleri bu üç kitabı tek bir ciltte birleştirmişler. bence de böylesi çok daha mantıklı... Benim gibi Tolstoy'u kendi elleriyle büyütmek ve dev eserlere bu şekilde hazırlanmak isteyenler için güzel bir başlangıç serisi...
Çocukluk, Tolstoy'un da ilk eseri olarak geçiyor aynı zamanda... Konu ne zaman Tolstoy olsa, Dostoyevski'nin de ruhu bir şekilde gelir girer ortama... Adet yerini bulsun diye mini bir karşılaştırma da ben yapayım;
Bu seriden de anladığımız gibi Tolstoy edebiyat dünyasına biraz daha kıyıdan, denizin sığ sularından girmiş. Yavaş yavaş açılmış ve neredeyse görünmeyecek kadar derinlere gitmiş zamanla... Dostoyevski ise ilk kitabı olan 
İnsancıklar ile direkt denizin en lacivert yerinden dalmış suya. Onun hiç kıyıyla işi olmamış, hep derinlerde yüzmüş:) Netice de ikisi de yüz yıllar boyunca okunacak harika eserler yazmışlar... O yüzden ikisini sürekli karşılaştırmak yerine ikisinden de olabildiğince faydalanmak benim bakış açıma göre en mantıklısı...
Kitap yarı otobiyografik olduğu için kişilerin ve olayların hangisinin gerçek, hangisinin kurgu olduğu konusunda yüzde yüz bir bilgiye sahip değiliz. Ancak bir şekilde orada anlatılan hikayenin Tolstoy'un çocukluk yıllarıyla öyle ya da böyle ilişkili olduğunu biliyoruz. Peki bundan nasıl bir çıkarım yapabiliriz diye düşünürsek belki şunları sıralayabiliriz;
* Tolstoy çocukluğundan itibaren çok iyi bir gözlemci olmuş. Hane halkını ayrı ayrı gözlemlemiş, her biriyle ilgili kafasında geniş bir dünya kurmuş.
* Çok duygusal bir çocuk. Yani şaşırtacak derecede duygusal ve hassas... Olumsuz en ufak bir olay göz yaşı olarak dışarıya akıyor şelale gibi:) Bir o kadar da utangaç...
* Sınıf farkına daha çocukluk yıllarından itibaren anlam verememiş. Yaşadığı evde, o dönemin şartları içinde efendiler ve hizmetçiler/köleler var. Tolstoy, efendiler tarafında. Ancak hizmetçilerin pek çoğuyla duygusal ve sevgiye dayalı bir bağ kurmuş. Buna karşın, ufak tefek çatışmalarda bir anda kendisinin konumunu göstermek zorunda hissediyor karşı tarafa. Ancak genel olarak neden böyle olması gerektiğine de tam bir anlam veremiyor. Gözünü açtığından itibaren beraber yaşadığı insanların bir günde asıl efendi (baba) tarafından işten çıkarıtılabiliyor olması bu sınıf farkına olan bakış açısını tetikliyor. Buna benzer başka detaylar da var.
* Kendini hem fiziksel olarak hem de karakter olarak oldukça yetersiz görüyor. O yüzden hayatındaki insanları fazlasıyla yüceltirken kendini aşağılara çekip duruyor. Mesela erkek kardeşi onun gözünde daha yakışıklı, her şeyi başarabilen örnek bir çocuk. (Büyükanneye hediye verme sahnesi bu duyguyu çok iyi yansıtıyor.)
* Kendine olan güvensizliği ve başkalarını yüceltme huyu arkadaşı Seryoja hayatına girdikten sonra zirveye varıyor. Onun yerini başka biri alana kadar neredeyse bütün hayatı Seryoja'nın etkisi altında geçiyor.
* Az önce de bahsettiğim gibi hanenin alt tabakadan olan insanlarıyla çok daha yakın ilişkiler kuruyor. Bunun nedeni belki de annesini çok erken yaşta kaybetmiş olmasıdır. Natalya Savişna adlı evin erzak sorumlusu kadınla kurduğu derin bağ, bu durumla ilişkilendirilebilir.
* Yeri gelmişken, kitaptaki anne tamamen kurgu olduğu için onunla olan ilişkisine fazla girmiyorum. Ancak kitapta en etkilendiğim bölüm bir cenaze sahnesi ardından yapmış olduğu iç tahlilin dile getirildiği bölüm oldu... Burada en yakınlarını kaybeden insanların dahi cenaze ortamında, bazı durumlarda nasıl hem kendilerini hem de başkalarını kandırabildikleri konusunda gerçekten çok farklı ve ilgi çekici bir tahlil var.
Tolstoy'un 'çocukluğundan' bana kalanları kısaca böyle özetleyebilirim. Açıkçası, 'Dede' bana güzel bir yolculuk vadediyor ve uzun bir Tolstoy yolculuğu için kendimi hazır hissediyorum. Bu çocuğun büyümesini seyretmek ve ileride yapacaklarını yaşayarak, okuyarak görmek istiyorum.
İlerleyen yaşlarda görüşmek üzere...
herkese keyifli okumalar dilerim...
··
602 görüntüleme
Eline sağlık, Necip Hocam. Açıkcası oldukça uzun bir yorum yazmıştım ama yanlışlıkla sildim. Belki de daha iyi olmuştur, insan uzattıkça yazıyı bir sürü gereksiz detaya giriyor, sadece sondaki kısmını eklesem yeterli sanırım. Belli ki Tolstoy gibi uzun bir maceraya başlamışsın, şimdiden kolay gelsin. Teşekkürler bu ve sonraki güzel incelemelerin için.
2 önceki yanıtı göster
Erhan çok teşekkür ederim vakit ayırdığın için. Yorumun silinmiş ama denk geldikçe üzerine daha çok konuşuruz gibi geliyor. Çünkü ben şu iş yoğunluğunu atlattığım gibi biraz hızlanacağım Tolstoy yolculuğumda... İnci hanım hakkında söylediklerine bire bir katılıyorum. Kendisine de yazdım, gerçekten hedefine ulaşan bir etkinlik oldu. Katılımın yüksek olmasında da büyük emeği var:) Gerçekten de Tolstoy yaşasaydı hayranlıkla izlerdi şu sitede son 1 ayda yaşananları:)
7 sonraki yanıtı göster
Kaleminize sağlık Necip Bey. Keyifle okunan, akıcı bir inceleme olmuş. Hemingway'in bir sözü vardi: "İyi bir yazar olabilmek için mutsuz bir çocukluk geçirmiş olmak gerekir." Galiba Tolstoy da Hemingway'in bu tespitini doğruluyor. Yazarların çocukluguna dair en son okudugum kitap, Sartre' ın "Sözcükler" kitabıydi ve gayet keyifle okunan ve yazar hakkında da epeyce malzeme veren bir kitaptı. Bu tarz kitaplar hem keyifle okunuyor, hem de eser çözümlemeleri yaparken bize ufuk açıyor. Aytmatov'un da "Çocuklugum" diye bir kitabı vardı, o da çok iyiydi.
Çok teşekkür ederim Ayşe Hanım, değerli katkınız için... Şu ana kadar gördüğüm kadarıyla Tolstoy'a direkt mutsuz bir çocuk diyemiyorum. Annesizlikten kaynaklanan bir eksiklik var ama... Bunun yanında, bazı şeylere anlam verme çabası çok küçük yaştan başlıyor. İşte bu anlam arama süreci onu zamanla biraz daha mutsuzluğa itmiş olabilir... Aytmatov'un çocukluğum diye bir kitabı olduğunu şu an öğreniyorum. Ve şimdiden inanılmaz derecede merak etmiş durumdayım:) İyi ki yakınlarımda bir Aytmatov uzmanı var:) Her gün yeni bir şeyler öğreniyoruz...
2 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yolun açık olsun Necip Hocam. :) Ben 3 eserini okudum ama ileride kitap okuma anlamında tıkandığımda Tolstoydan okuyacağım. Eline sağlık keyifli bir inceleme olmuş. :)
Teşekkür ederim Anıl başkan:) Ben açıkçası bu naif çocuğun Savaş ve Barış'ı nasıl yazdığını gerçekten çok merak ediyorum. Bu gençlik serisinden dedektif gibi detay toplamaya çalışıyorum:) Tolstoy, okuma serüvenime eminim çok güzel şeyler katacak...
Bu yorum görüntülenemiyor
Yıllar önce başlayan Tolstoy serüveni ne güzel 13 kitaba ulaşmış
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.