Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gönderi

172 syf.
10/10 puan verdi
İlkokul 2. Sınıf.. Okulların açıldığı ilk gün.. Elimde siyah bir poşette kıyafetlerim, üzerimde mavi önlüğüm, yanımda babam.. Yeni okuluma gidiyoruz birlikte.. Henüz hiçbir şeyin farkında değilim. Okula geldiğimizde yavaş yavaş sıra olmaya başlamışlar benim gibi bi sürü mavi önlüklü.. Babamı o kalabalıkta son kez görüyorum, hemen beni sıraya girmem için gönderiyor. Bulduğum ilk sıraya giriyorum ben de. Müdür ve yardımcısı merdivene çıkıp epeyce konuştuktan sonra tek sıra halinde sınıflara giriyoruz. İlk yalnızlığımı o sırada yaşadım sanırım. Yanlış sınıfa gitmişim, ben ikinci sınıflarla sanarken kendimi, üçüncü sınıflarla aynı sıradaymışım ki onların sınıfına girmişim. Öğretmen sınıfa geldi gözümün içine baktı yeni geldiğimi anlamış olacak ki, adımı sordu kaçıncı sınıf olduğumu, kolumdan tutup bana, benim sınıfımın karşı sınıf olduğunu gösterdi.. Karşı sınıfa nasıl gittim, nereye oturdum hiç hatırlamıyorum.. Öğle vakti geldiğinde yemek yemek için yemekhaneye çıktık, oradan da elimdeki poşeti yatakhaneye bırakmak için yurdun katlarına.. Karşıma çıkan ilk odaya, kapının hemen girişindeki ranzanın alt katına bıraktım poşetimi. (Yanlış odaya bırakmışım, ilk azarımı da orada işitmiştim) Sonra yine okula gittik ve bir iki dersten sonra, yine yurdun önüne gelip sıraya girdik. İşte o an anladım ben, bundan sonra eve gitmeyeceğim, her okul bitiminde burada sıra olacağım ve tek tek odalara gideceğiz ve annem çıkarmayacak benim önlüğümü, sırtıma kolum yetmediğinde kimse açmayacak fermuarımı.. Yatılı okulumdaki bu ilk günümden sonrasını bu kadar net hatırlayamıyorum. Bir de, her okul çıkışında, evimizin yoluna bakan bir yer bulur oraya koşa koşa gider yolu seyrederdim. Çoğu zamanda babamı görürdüm o yoldan eve giderken. Sesim çıkmazdı bağırmak isterdim de, "Baba ben buradayım, beni de eve götür." diye.. Gerisi hep parça parça... Böyle böyle 7 yılımı, yani tümm çocukluğumu annemden, abimden, ablamdan, babamdan uzakta onları sadece iki haftada bir hafta sonları görerek geçirdim.. Parasız Yatılı'yı okumamdaki en büyük neden işte bunlar.. İçinde kendimi görecek olmanın verdiği inanç. Çünkü, Parasız Yatılı = Çocukluğum, en deli dolu zamanlarım... Evet şimdi okudum bitirdim, döndüm bazı kısımlarını yeniden okudum. Ve bazen tek bir cümlede bazen bir bütün sayfada, kendimi gördüm, annemi gördüm.. *'Ben çocukken (ne zaman çocuk olmuştum!) görünmeyen adam olup pasta yemek isterdim. Ne kıtmış tutkularım...' Eti Cin, küçük, portakalı çikolatalı bisküvi. Öyle çok öyle çok yerdim ki, haftalık harçlığımın tümünü daha ilk günden bitirirdim. *'Sana da konuk günlerinde bakkal bisküvisi alırım...' Babamı hatırlattı bana.. İlkokul 4 ya da 5.sınıftayım. Veli toplantısı var okulda ve babamın gelmesini o kadar çok istiyorum ki. Toplantının olacağı günün sabahından okul kapısını mesken tuttum. Teneffüs zili çalar çalmaz sınıftan ilk çıkıp koşuyorum kapıya, 'babam gelecek ya onu bekliyorum.' Böyle böyle tüm teneffüsler de kapıda bekledim. Arkadaşlarımın çoğunun babaları ya da anneleri geldi ben hâlâ kapıdayım. Sonra toplantı başladı ve bitti. Ve babam toplantıya gelmedi. Ben de diyemedim babama 'baba neden gelmedin çok bekledim seni' diye... Gelseydi belki ben de ona bakkal bisküvisi alırdım ya da o bana alırdı bilmiyorum. *'25 Nisan. Güneşli bir hava. Ama neye yarar.' Burada bitmiş aslında Münip Bey'in günlüğü, ben buna iki gün daha ekledim. 26 Nisan. Güneşli bir hava. Ama neye yarar. 27 Nisan. Annemin sancısı tutmuş. Ben doğmuşum.. *'Bir şey iste deselerdi, hani var ya o masallardaki gibi, periler cinler çıkıp dilek sorduklarında okumayı yazmayı sökeyim isterdim. Oğluma iki satırcık yollamak için...' Ve annem, ne çok ister okuma yazma bilmeyi. Harfleri tek tek bilir, heceleye heceleye de bir kaç kelime okuyabilir. 40 gün gitmiş gece okuluna gençliği zamanında. Ah bilsem, ah bilsem neler yaparım der de... En sevdiğim şeydir ona sesli kitap okumak.. ... Ve işte artık son, beni derinden sarsan bir kitaba daha düşüncelerimi yükledim kitabı da ben yüklendim yoluma devam ediyorum. Kesinlikle ve kesinlikle okumanızı tavsiye ediyorum. Buraya kadar okuyanlara da ayrıca teşekkür ediyorum... Hep iyilikle hep kitapla...
Parasız Yatılı
Parasız YatılıFüruzan · Yapı Kredi Yayınları · 20193,663 okunma
··
1 artı 1'leme
·
767 görüntüleme
Begüm Çakır okurunun profil resmi
Aylardır okunmayı bekliyordu kitaplıkta. İlk fırsatta okuyacağım. Nasıl güzel anlatmışsınız. Sevgiler.💙
Hatche okurunun profil resmi
Teşekkür ederim 😊 evet evet bir an önce okunmalı. Ben ara ara elime alır okurum öyküleri birer birer tekrar 😊
Ferah okurunun profil resmi
Anlattıklarını birlikte yaşıyoruz gibi hissettiren ne güzel bir inceleme bu, yüreğine sağlık.
Hatche okurunun profil resmi
Teşekkür ederim Ablacım :)) Etkileyince böyle derinden, bunlar çıktı kalemimden.
Bu yorum görüntülenemiyor
Semih Doğan okurunun profil resmi
Yüreğe dokunan kitapların incelemeleri de yüreğe dokunuyor. Gerçi sizinkini biraz deşmiş sanki... Elinize sağlık, zevkle okudum.
Hatche okurunun profil resmi
Çok çok teşekkür ediyorum. :)) Hâlâ çıkamadım desem etkisinden.. Yastığımın altını bekleyecek epeyce bir süre bu kitap.
Ebru Ince okurunun profil resmi
Çok da güZel dökmüssün yüreğini beni bile "siyah" önlüklüler zamanına döndürdün Renklerinin farklılığına rağmen kalpleri bir olan "öğrenci"günleri için kitabı dikkate aldım sayende:) emeğine sağlık.
Hatche okurunun profil resmi
Çok çok teşekkür ederim Ebru Ablam :))
özlem okurunun profil resmi
Bazı kitaplar sanırım ilaç tesiri veriyor ruhumuza. Ve zaman ne kadar geçerse geçsin, dönüp dönüp baktığımız o her kelime acısıyla, tatlısıyla, yarasıyla ben buradayım diyor.. Ben buradayım ve anlıyorum seni. Ve biliyorum anlaşılıyorumda... Çocukların dünyası çok naif, çok hassas, çok güzel... ve sen o uzun yola bakarken, " Baba ben buradayım, beni de eve götür. " çağrınla, ben de seninle o uzun yola baktım sanki. O yolu gördüm.. Bir incelemeden de ötesiydi muhakkak.. Yüreğin var olsun. Emeğine sağlık canım..
Hatche okurunun profil resmi
Çok çok teşekkür ederim Ablacım, varolasın.. :)) Çocukluk bambaşka bir şey ve unutulamayan, akla geldikçe bazen buruk, bazen tüm çehreyle gülümsememi sağlayan tüm anılar...
3 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Eylül Türk okurunun profil resmi
Hatciş perişan ettiniz beni... Bazı kitapları boğazımızda bir düğümle okuruz ya hani, o minik kızın ruhunda ki kavuşma hevesi, yollara bakan gözleri, yaralar açtı içimde. Çocuk düşlerimizi apansız yangın meydanına çeviren, kurduğumuz yahut kurguladığımız o en kıymetli oyun alanlarını, domino taşları gibi tek bir hareketle yerle bir eden, kesik kesik değil topyekün anımsadığımız, babaya duyulan şefkatle karışan orta halli bir kimsesizlik… Belki de gözyaşıyla ıslattığımız minik yastıkların soğukluğu bizi sarmalamakta hâlâ… Yüreğiniz kavuşmalar ülkesi, ümidiniz baki olsun. { Siyah önlüklü Kömür Kız }
Hatche okurunun profil resmi
Belki de gözyaşıyla ıslattığımız minik yastıkların soğukluğu bizi sarmalamakta hâlâ… Sarmalamasa, yaşadığımı söyleyemezdim herhalde :)) Beni şu halimde var eden, olgunlaştıran o zamanlarımda yaşadığım hüzünlerim, buruk gülümseyişlerim ve en en önemlisi özlemeyi çok çok erken öğrenmiş olmam. Özlemek... Çok derin çok.. Çok çok teşekkür ederim değerli yorumunuz için, var olun... :))
Mathilda okurunun profil resmi
Bi an kitabımı okuyorum acaba dedim:) Yüreğinize sağlık çok güzel yansıtmışsınız duygularınızı.
Hatche okurunun profil resmi
Çok teşekkür ederimm :)) Kitabı da okumanızı can-ı gönülden isterim.
3 sonraki yanıtı göster
L Büşra A. okurunun profil resmi
Emeğine sağlık güzel inceleme olmuş, Kitabı okurken tekrar yaşamışsın o duyguları ve ne kadar çok etkilemiş,küçük yaşta ne çok şey yaşamışsın,beni derinden etkiledi incelemen. Merak ettim seni bu kadar etkileyen kitabı...
Hatche okurunun profil resmi
Çok çok teşekkür ederim yorumun için :)) Daha ilk adını gördüğümde bile etkilenmiştim aslında, okudukça daha çok daha çok... Kesinlikle okumanı isterim :)) 💕
1 sonraki yanıtı göster
23 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.