KİTAPLAR VE KARDEŞLİK
Ebru Ince ' ye ithaftır.
POLONYA - 1940
-Abla biz neden Yahudiyiz?
-Sus Oshmany, bu ne biçim soru öyleyiz işte gurur duymalıyız bunun için kötü bir şey değil ki Yahudi olmak.
-İyi ama bu kampta ölürsek bize yazık değil mi Ebrunce abla, daha okuma yazmayı yeni öğrendim kitap bile okuyamadım hiç, ben ölmek istemiyorum. 7 yaşındayım ben daha, sen 20 oldun tabi çok kitap okudun sen söylemesi kolay, küstüm ben sana.
-Kardeşim yapma böyle bak hey ağlıyor musun sen? Kurtulacağız buradan bak söz veriyorum sana. Hitlerin ve savaşın gücü yetmez bizi ayırmaya da öldürmeye de.
-Kitapları da yakıyorlarmış hem öyle dedi bir arkadaşım , kurtulsak bile okuyacak kitap kalmayacakmış, belki de ölsek daha iyi.
-Kimmiş o arkadaşın?
-Muratti, o birkaç kitap okuyabilmiş bugüne kadar, ne kadar şanslı değil mi?
-Evet, hadi ama üzülme artık yarınlar bizi bekliyor.
HACI’NIN RÜYASI – 2012
Ak sakallı dede mi hayır, küçük bir erkek çocuk ve bir genç kız rüyasına girer.
Bak Hacı bey sana bir tavsiyemiz var, bir ricamız daha doğrusu, sen bunu emir de kabul edebilirsin, rüya sonuçta bu reddemezsin. Bizi yani beni ve küçük kardeşimi yıllar önce katlettiler, acımadılar hiç bize anlıyor musun? Şimdi sen bir kitap sitesi kuracaksın, yani lütfen, kurmalısın anlıyor musun? İnsanlar birbirini bulacak orada, binlercesi. Ama özellikle bizim için de çok önemli bu , ruhumuzun huzura kavuşması için tamam mı, söz mü? Fazla bir şey yapman gerekmiyor üstelik, sen başla yeter gerisini bize bırak, ruhlarımız bu yardım için kıvranıyor çok uzun zamandır.. İnsanların daha çok kitap okuması ve okuyanların da daha çok bir araya gelmesi gerekiyor, savaşlar ancak böyle biter ya da en azından azalır.. Neden mi Türkiye’yi seçtik ? Çünkü sizin atalarınız bizim atalarımıza çok iyilik etmiş, kucak açmışlar hep, zalimlerden kaçıp sizin topraklarınıza sığınmışlar, en uygun yer burası.
1000K - 2019
Osman : Ebru abla biliyor musun seninle sanki yıllar öncesinden tanışıyormuşuz gibi bir his var içimde. Sanki bizi toplama kampında ayırmışlar da yeniden buluşmuşuz gibi hissediyorum.
Ebru : Neden olmasın Osman ? Belki de Auschwitz kampıdır o belli mi olur..
Osman : Abla sen savaşlarla ilgili kitapları neden bu kadar çok seviyorsun?
Ebru : Bilmiyorum elimde değil okumak istiyorum.
Osman : Sayende ben de bu kitapları okumaya başladım ve inan ben de bilmiyorum neden.
Ebru : Mutlaka bir sebebi vardır.
Osman : Haklısın.
NOT : Büyülü gerçekçilik türünde yazılmaya çalışılmıştır, gerçeği kim bilebilir ki?
··
44 görüntüleme
Eline sağlık Osman, elimden gelen derken yarım saatte elinden geleni kastetmişsin herhalde :) Yoksa biliyoruz seni. Hem Murat'a, hem Ebru Hanım'a yönelik bir hikaye olmuş, temaya da uygun. Teşekkürler katkın için.
5 önceki yanıtı göster
Teşekkürler abi , 5269. teşekkürüm sana bu arada :) Dediğin gibi gece aklıma geldi bir yazayım dedim bu kadar oldu aceleyle, paylaşmadan duramadım :) Detaylandırıp uzatamadım bu nedenle. Tekrar teşekkürler :)
Hızlı hızlı yazmana rağmen farkındalık yaratmak için güzel bir şey çıkmış ortaya. Dün yoktum buralarda o yüzden yorum yapamadım.
Etkinlik çok hareket görmeyince, ufak bir serzeniş yaptım. Ardından hızlıca öykü yazdın. :) Koca yürekli adam, hep diyorum; seviyorum seni.. Temiz yüreğine sağlık. Çok teşekkür ederim.
Ben zaten bir şekilde bulur okurum kitapları :)))) bana da öyle bir rol biçtiğin için teşekkür ederim. Esprili ve anlamlı, kısa ve öz.
Auschwitz... Söylecek söz yok orası için!
Yüreğine ve eline sağlık, çok sağol!
Çok teşekkür ederim Murat güzel sözlerin için eksik olma sağol var ol :) Biraz aceleye geldi evet sana da destek olmak adına fazla da bekletmek istemedim, fikir hazırdı ama yazımı hızlı oldu. Sen de kıymetli bir adamsın , tez zamanda görüşmeyi diliyorum artık kokoreçler senden :) Kahveler benden :) Kitaplarla kalalım..
Bir gün Moskova metrosunda bir çekik gözlü gencin gitarla söylediği bir şarkıyı dinledim. Çolpan diyordu, Ayhan diyordu. Hicran diyordu, ki çok hüzünlenirim bu sözcüğe. Düştüm mü peşine!
Kafama esti bir temmuz. Dedim bir Rusya turu atayım. Özellikle de Sibirya. Sibirya denince bizim aklımıza Asya'nın kuzeyi gelir. Yanlıştır bu. Sibirya, bozkır yani. Moskova'dan daha güneydedir oysa. Ama yine de, buz bile üşür dermiş Moğollar.
Sibirya'nın kuzeyinde ne yol ne de hayat vardır. Uzak şarki Rusya'da kuzeye doğru Yakutya başlar. Ta Kamçatya, ardından da Alaska'ya gider yol. Hava yolu ama.
Neyse, önce Piter'e gittim (Sankt Peterburg). Orada ray değiştirdim. Trans-Sibirya demir yoluna girdim. Vladivostok'a kadar gittim. Tabii tüm bu yol boyunca bir tren vagonundaydım. Sonra döndüm, Uygur illerine gittim. Ta Çin'e kadar.
Turpan'da indim. Bizim "turfanda sebze" dediğimize kaynak olmuş yer. Şarkının izindeyim hala ha!!! Anlayacağın Çin'deydim.
Fark ettim ki, burada (Uygur'da) hala reenkarnasyon ve kurt kutsal. En azından dillendirene saygı var. Bg'de neden gerilerde kaldığımızı anlayamadım. Türküyü kaynağında dinledim ama. Kopuzla söylüyorlardı. Zaten paylaşacağım aşağıda.
Bg ve metafor karıştırılır bizde hep. Senin öykün bir bg. Ama, keşke daha bir derine inseymişsin. Yerin mi dardı?
Öykünü Ebru Ince Ebru hocama ithaf etmen cuk oturmuş. Ebru Hocam benim ekseriyetle değer verdiğim bir kıymettir. Ne kadar kıymetlidir değil mi? Allah ona uzun ömür versin. Bizim kıymetlimizdir o.
youtube.com/watch?v=tYCXrX7... Mahnı bu. Ebru Ince Ebru Hocama gelsin. Dedim ya, ben kendisini çok severim. Müstesnadır yeri bende.
Kalemine sağlık Osmancığım.
2 önceki yanıtı göster
Çok teşekkür ederim ağabey ne güzel bir yorum olmuş :) Maceralı bir yol hikayesini de anlattın iyi ki var olasın. Mevzuları birbirine bağlamak da bir nevi hobimiz oldu ve bunu en iyi başaranlardan birisi sensin malum. BG henüz başında olduğum bir tür, yavaş yavaş ilerliyorum okuyorum. Uzun yazmak isterdim ama aceleye geldi biraz ve dayanadım bir an önce paylaşmak istedim, hep Ebru ablacığıma hizmet etmek işte bunlar, var olsun kendisini çok seviyoruz hepimiz de senin gibi :) Bir de Murat da tabi nasibini aldı, kitaplara verdiği değerle bu hakkıydı :)
Çok teşekkürler tekrar, özlüyoruz seni her daim :) Bizimle kal :)
3 sonraki yanıtı göster
Acele yazdığın belli :)) ilham perin kalk da yat zibar artık okuduğun yetmedi birde yazmaya başladın :)) türlü türlü iş açma başımıza demiş :)))
Gülümsetti gece gece :)) emeğine sağlık geliştir bu hikayeyi tekrar tekrar yaz ..
Dip not :
"Deli ya! !! :))) "
Aynen aceleye geldi biraz ama dayanamadım döküldü geldi :) Sözde olanı yazıya da biraz uyarlamak gerekiyordu kaçınılmaz olarak :) Delilik güzel şey be pişman değilim :) Sağolasın ve hep var olasın :)
1 sonraki yanıtı göster
Ahahahaha Kahkaha attım gece gece okurken:))) Keşke daha uzun olsaydı dedim. Bence üzerine düşülebilir bunun diye düşünüyorum ilerleyen zamanlarda.:)
Teşekkürler ne mutlu güldürmek güzeldir :) Biraz acele ve kısa oldu ama dayanamadım paylaşmak istedim :) Bakalım düşünelim :)
12 sonraki yanıtı göster
Eğlenceli Osman abi ellerine sağlık... Heves ettiriyorsunuz insanı bir şeyler yazmaya :)) Bir bir bende deniyeyim, belki yazabilirim...
“Hayat, sadece onu okuyabilene açık bir kitaptır,” dedi, ardına yaslandı iyice, yüzü hiç olmadığı kadar hoşnutsuz kırışıklıklarla doldu. Derin bir iç çekti, “sadece nefes almak yaşamaya delil midir?” diye içinden geçirdi yeniden, “okumak anlamaktır ve hiçbir kitap sebepsiz yazılmamıştır. Kurgulara o kadar kaptırıyoruz ki kendimizi asıl anlatılmak isteneni gözden kaçırıp, bize bahsedileni göremiyoruz.”
“Kitap yazmayı düşünüyor musunuz?” dedi kapı aralığında duran genç adam. Sese odaklandı, karşısında duran yaşça kendine yakın insanlar içerisinden senin kimin kime ait olduğunu anlamaya çalıştı ve arkalarda kapı aralığında duran genç adamı gördü. Dalgalı saçları dağınık, birkaç tutamı anlını gölgelemişti. Yüzündeki altın oranı fark etti, iyice kıstı gözlerini burnunun gururla genç adamı yüzünü nasıl ikiye böldüğünü hayretle izledi. Kimseden ses yoktu, genç adam sorusunu yeniledi, “yeni bir kitap yazmayı düşünüyor musunuz?” O an profesör kendine gelebildi ve “eskilerin kıymetini kim bildi de yeniden kitap yazmayı düşünelim,” diye aklından geçirdi. “Son bir okur kalana kadar kitap çıkarmayı düşünüyorum,” diye yanıtladı genç adamı.
…
Çiçek açsın ömrün abi :))
Teşekkürler Tayfuncuğum çok güzel ve emek verilen bir yorum olmuş :) Biz de bu aceleye getirdiğim hikayeciği okuyup yazarken doğrusu eğlendik :) Kitaplara yürüyoruz koşuyoruz coşuyoruz sonumuz hayrola diyorum yine :) Senin katkındaki kısım da hoştu.
Bu yorum görüntülenemiyor
Çok hoş olmuş Osman. :))
Bu 
Murat Ç ne kadar şanslıymış da kitaplar yakılmadan onları okuyabilmiş. :))
Her ne kadar ben hak ettiğimden fazlaca bir yer kaplamış olsam da, çok beğendim hikayeyi. Güzel ve yaratıcı bir deneme olmuş Osman Bey. :)
2 önceki yanıtı göster
Çok teşekkürler patron :) Sonuna kadar hak ediyorsunuz Hacı Bey az bile söylemişim, daha önce de sizinle paylaşmıştım fikirlerimi, bizleri bir araya getirerek ve üstelik bunu da kitaplarla bütünleştirerek sağladığınız için çok teşekkürler bir kere daha :)
O zaman bende bir gece senin boğazını keser kamptan kaçarım :))
.. koş! !! Osman !!! :))
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.