gönül yuvası
bir gün o kuşlar uçtu, dağıttı çiçekleri
bir cilveli kadının elindeki yelpaze...
artık dinginliği yok sevgi dileyen gönlümün
Sayfa 117 - türkiye iş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
ARANAN BULUNMUŞLUK
Sıcak ve gönül,
Biraz hoş,
Biraz nahoş.
Ve durup durup sarhoş,
Bayağı müptezel.
Hava güzel,
Hadi çık gel o zaman.
Mîrlerin Göçeri
Hey göçerim! Beni dudaklarının öpücüğüyle öp. Sevdan şaraptan güzeldir. Kokun şirin bir kokudur. Senin güneşin aydınlığı gibi dağılmış, onun için herkes seni, senin güzelliğini seviyor.
Hey, mîrlerin göçer kızı! Sen esmersin, ama güzelsin. Güneş yüzünü seyretmiş, onun için sen esmersin. "Sarı altınsın bozulmazsın, sen göçer ovada
Mirlerin Göçer Kızı ( Kürtçeden Çeviri)
Hey göçerim! Beni dudaklarının öpücüğüyle öp. Sevdan şaraptan güzeldir. Kokun şirin bir kokudur. Senin güneşin aydınlığı gibi dağılmış, onun için herkes seni, senin güzelliğini seviyor.
Hey, mîrlerin göçer kızı! Sen esmersin, ama güzelsin.
Güneş yüzünü seyretmiş, onun için sen esmersin. "Sarı altınsın bozulmazsın, sen göçer ovada
Sevgili Züleyha'nın düşüne girdi yine. Onunla bir kez daha kavuştu. Allah'ın lütfuyla o gayb şahidinin yüzü bir kez daha göründü. Sen de ey mürit, çıkar gözünden varlığı ve varhk âlemini. Gözlerini yum ki can yüzünü görebilesin. Bak, Züleyha maşukuyla uykuda buluştu; gözü uyuyordu ama gönlü uyanıktı. Cananı görünüp tecelli etti, o tecelliden de
ÖTEKİ BEN
Ben sustum, İnsanlar konuştu. Başımın etini yediler ve ben hep sustum. İnsanlar saçmaladılar çoğu zaman, olur öyle dedim geçtim. İnsanlar kalp kırdılar çoğu zaman, alttan aldım. Ben hep alttan aldım, her defasında olur öyle dedim. Hiç bir zaman kimseye bir şey söylemedim, kimseyi kırmak, incitmek istemedim. İçtim hep, durmadan içtim, sürekli doldurdum kadehimi. İçtiğim her bira kıramadıklarıma kaldırdığım kadehlere doluyordu aslında. Ben bira içiyorum sanıyordum lakin kin içiyormuşum aslında. Öfkem içimdeki şeytanın ruhu oluyormuş yavaş yavaş. Ben sustukça büyüyormuş içimdeki şeytan, fark edemedim.
O son kadehimi kaldırdım buruşturulup atılan gecelerden birinde. Bittiğinde ben artık eski ben değildim. Bunu o gece eve dönerken anlamıştım. İlk kez ellerim kanlar içinde eve girmiştim. Bana ait değildi, hatırladığım tek şey bu. O gün sabah yatağımda uyanan kişi ben değildim ve hiçbir zaman ben olamadım.
İstediğim tek şey biraz anlayış. Bırakın artık bu "sadece ben" havalarını. Bulunduğunuz yer ne başımın üstü nede gönlümün tahtı. Bulunduğunuz yer sizi her an ayaklarımın altına alabileceğim bir köstebek yuvası.