Yeşim Akıncı (Gözyaşı Şişeleri kitabından)
"Hayallerine ulaşamayan kişiler için yalan icat edilmiştir.Biraz da olsa hayallerini yaşasınlar diye...Ve hayat, o yalanlar için sönecek bir mum yakmıştır. Her daim..."
Faniler bir gözyaşı vadisinin içine doğar ve mümkün olan her anda hayatlarından olabildiğince keyif almaya çalışırlar. Bazıları haz peşinde koşarken başka başka şeylerden medet ummaya zorlanır; seks, uyuşturucu, içki, televizyon, sinema, kumar, borsa, at yarışı, rulet masası, kırbaçlar, zincirler, kitapların ilk baskılarını toplamalar, Karayiplere seyahatler, Çin enfiye şişeleri, Anglo-Sakson şiirleri, lastik kıyafetler, profesyonel futbol maçları ve daha neler gibi.
Sayfa 77 - Ithaki YayınlarıKitabı okudu
tapındığı eski umutlara sarılıp gelmişti kadın;
elinde gözyaşı şişeleri
üstünde sevgilisinin renginde etekleri
sonsuz bir acı dilinin ucunda
ağzında kırmızı bir çığlık
gözlerinde mavileştirdi
damarlarında parçaladı
en ince yerinden kopardı hasreyini aktı sonsuza kimliksizdi giderken yüzünde, kuş tüyü yalanlar aynada, insan görünümlü hayvanlar kaldı
Gidiyoruz Kıyamete
Binmişiz bir alamete, gidişimiz kıyamete…
Hikaye:
Tayyibe teyze ve Salih amca orta yaşlarda, halim selim, yaşları gibi huyları ve halleri de birbirilerine denktir. Bunca yıl bir yastığa baş koymuş insanlar, elbette birbirine benzerler denebilirse de, bu çift her yönden iyi anlaşan, doğru yaşamış ve bu hal üzere yaşlanmış,
Pakize Türkoğlu kimdir?
Pakize Türkoğlu kimdir?
Ben 1927 yılında Gazipaşa’da doğdum. Yaylaya göçtüğümüz bir mevsimmiş, yaylada doğmuşum. Sağlıklı olayım diye beni yaylada kar suyu ile yıkamış ebem. Köyümüz dağ köyüydü, aile gibi herkesi tanırdık. Böyle bir ortamda büyüdüm. Mektep denilen küçük bir yapı vardı orada, sonradan öğrendim ki orası benim doğduğum yıllarda
“Aşkın nişânesi, gözyaşı şişeleri hep böyle ince, zarif, kırılgan mı olurlardı?”
Sayfa 189
derinlere, gözbebeklerinin ardında birikmiş resimlere bakmayı becerirsen, o zaman iş değişirdi. Orada engin denizlerde su alan minik yelkenliler yüzerdi. Küçük bir çocuğun kayıp bilyeleri ya da ne bileyim, Doğu masallarından aşırılmış gözyaşı şişeleri...
Her akşam aynı saatte. Eve bir şeyler getirilir, katılır, desteklenir. Kapılar dışarıya kapanıktır artık. Gözyaşı şişeleri, kan şişeleri gelir birbirine eklenir. Akşam, bir geçiştirilse. Gecenin deliksiz, çocuksu uykusu bile maya olmaz yeni bir güne. Sabah aynı eskilikle erkenden, hele hava yağmurluysa, odada ışık yanıyorsa. Geceleri yürek, pazenlere sarılı bir saat gibi atar yorganların altında. Başka bir evde mutlaka bir çocuk, kavgasız gecelerin, çorba buğularının ördüğü bir kozanın içinde korunmakta, uyumakta, gelişmektedir gelen güne. Her evin aynı ev oluşu yok o zaman.
