Hayatımın üstünde
imkânsız kuşlar uçuyor.
Sayfa 39 - Metis Yayınları
Yokluğunda çok kitap okudum
Sayfa 38 - Metis YayınlarıKitabı okudu
"Güneşi özledim, sonra seni
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım."
Sayfa 44
Ne tezatlı şey, ne tuhaf
Ne tuhaf acıyla hiç konuşamamak.
Sayfa 41 - Metis yayınlarıKitabı okudu
İnanın kendimin yokluğunda,
çok kitap okudum.
“Yeşil Fanila” şiiri
“Sonra gittin.
Birlikte kışlıkları naftalinleyecektik.
Söz vermiştim unutmayacaktım gözlerini
Bir yeşil fanila gibi ipte, alıp ütüleyecektim.
Herkese iyi akşamlar demeyi öğretecektim gözlerine.
Sonra gittin.
Çocuk oldum bir daha, ağladım.
Kaç şiir, kaç kere sular altında kaldı.
Kitaplar, aşk, her şey.
Her şeyi son bir kere daha kurtaramazdım.
Keşke nane şeker gibi mentollü bir buluttan doğaydım
Sonra gittin.
Beyaz bir küf büyüdü evde, tersten yağan kar gibi.
Keşke dünya toz şekeri ile kaplı olsaydı.
Çocuk oldum sonra ağladım, yağmur bile beni ayıpladı.
Söz dedim, söz verdim.
Ruhumu gömdüğüm yer hala belli.
Güneşi özledim, sonra seni
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım…”
Sayfa 43Kitabı okudu
Sevinçli bir kalp sevinçli bir çocuğa benzer
Çiçekli şiirler yazmama kızıyorsunuz bayım. Bilmiyorsunuz, darmadağın gövdemi Çiçekli perdelerin arkasında saklıyorum.
Sayfa 48 - Metis YayıncılıkKitabı okudu
"Vişne bahçeleriyle dolu neşeli bir şehre benzerdi senin sesin"
"Hayatımın üstünde imkansız kuşlar uçuyor."
Sayfa 39
"Yokluğunda çok kitap okudum"
Sayfa 38 - MetisKitabı okudu
Şiirlerin içinden çıkıp gelen kadınlar vardır.
Öpse şiir, saçını dağıtsa mısra, gülse kıta olur.
Hayatımın üstünde imkansız kuşlar uçuyor.
Sayfa 39 - MetisKitabı okudu