"Bu hayatın üstesinden gelebiliyorlar, benim gibi yıkılmıyorlardı. Ben zayıftım ve yenilmiştim. Yaşamayı hak etmiyordum."
Bir deri bir kemik, sararmış solmuş, ayakta zor duran, mutsuz, umutsuz, artık yaşamı anlamlı bulmayan ve "bu hastalık beni öldürse de kurtulsam," diyen acınası bir kız.
Mehmet hasta ama yalnız değil.Yalnız insanlarla dolu bu dünyada ne büyük zenginlik.
İnsanın kendisiyle yüzleşmesi, sanıldığından daha zordur. Başkalarını tartmak, onları anlamak her zaman daha kolaydır ancak bizler Başkalarının gerçeklerini anladıkça, içimizde hissettikçe, kendimize doğru giden yolun kapısını da açmış oluruz.
Sayfa 22Kitabı okudu
Kocası tarafından sevilmemek bir kadın için ne kadar acı verici. Bunu hissedip de mutlu olabilen kadın var mı acaba bu dünyada. Eşim beni sevmeseydi, ben bugünkü ben olabilir miydim? Hiç sanmıyorum. Düşünmek bile acı veriyor insana. Ağır, çok ağır bir ceza bu.
Sayfa 39
Onun, her şeyden önce hayattan bu kadar korkmaması gerekiyor. Kendine güvenebilmeyi biraz dik durmayı öğrenirse her şey daha kolay olacak.
Sayfa 38
Sanırım insandan başka hiçbir canlı utanmayı bilmiyor. İnsanların da hepsi değil, yalnızca bir kısmı, yani utanacak kadar insan kalanlar başarabiliyor bunu.
Sayfa 33
Hayattan ve insanlardan ne kadar çok şey beklersek, hayal kırıklıklarımız da o kadar çok derin oluyor.
Sayfa 31
Bir bebek istenmediği, sevilmediği, değer verilmediği, güvenebileceği bir sahibinin olmadığı bir dünyaya gözlerini açarsa, sonradan bu dünyaya güvenmesi, huzurla, keyifle, mutlu mesut yaşaması zordur. O zavallı çocuğun bu işte hiç suçu yoksa da hayat daha ilk günden ona açılan güzel yolların önünü keser. O çocuklarda sonradan ortaya çıkan duygusal açlıklarını bazen gerekli gereksiz alışverişler yaparak, bazen durmadan yemek yiyerek, bazen de madde kullanarak doyurmaya çalışırlar.
Sayfa 16
Ben dinlerken ne hale geldim,bu kız nasıl dayanmış bu eziyete?Zaten dayanamamış,durumu içler acısı...