Yaşam Azerice
Yaşam
Nə deyilsə də yalnız dinlədik.
Başqa necə edək dəqiq bilmədik.
Yaşamı görüb də belə edərdik?
Danışan danışdı düzü biz bildik?
Elə danışılır eyni mövzular.
İşıqlı dünyanın qaralıq üzü Azerice
İşıqlı dünyanın qaranlıq üzü
Dünyaya gələndə vardı səbəbi?
Yaşaya bilmədi məqsəd gətirdi.
Düşünür nə etsəm daha gərəkli.
Seçdiyim məni də etsin önəmli.
Məni tanısın yerin hər kəsi.
Dialoq Azerice
Dialoq
Necə aydın müşahidə aparaq?
Olanları bir-birindən ayıraq.
Doğru,yalnış necə rahat tanıyaq?
Çataq nura,yalnışlardan arınaq.
Deyirlər ki,insan sirli qutudu.
Dialog
Dialog
Nasıl net gözlem yapa biliriz?
Olanları bir birinden nasıl ayıra biliriz?
Doğru,yanlış nasıl kolay anlarız?
Nasıl nura ulaşıb yalnışdan arınırız?
Derler insan çözülmez kutu bağlı.
Açılmaz bu kutunun hiç bir zaman sırları.
Yetmez ama evetçi oç.ları
“Ne pişmanlık duyuyorum ne de unutuyorum." Cümle, 1957 baharına ait; tarihin üzerinde düşünmek gerek. O sıralarda Madrid'de Francoculuğun ilk büyük içsel krizinin -Sánchez Mazas'ın her gün beraber olduğu için gayet yakından tanıdığı iki grup arasında gerçekleşen beklenmedik ama kaçınılmaz olan ittifakın tetiklediği krizin- artçı dalgaları hâkimdi. Bir tarafta, önemli bir kısmını bizzat Falanj'ın hayal kırıklığına uğrattığı insanlarla rejimin namlı ailelerinden gelen isyancı çocukların oluşturduğu solcu genç aydın kesim vardı ve Sánchez Mazas'ın iki oğlu da onların arasındaydı: 1956 öğrenci isyanının elebaşlarından biri olan, o yılın şubat ayında tutuklanıp çok geçmeden uzun süreli sürgüne giden büyük oğlu Miguel ve bu memnuniyetsiz gençlerin zevklerini, kaygılarını ortaya koyan romanı El Jarama'yı henüz yayımlayan Sánchez Mazas'ın en sevdiği oğlu Rafael. Diğer taraftaysa, muhtemelen siyasi mazilerini unutmamış ama şüphesiz ondan pişmanlık duyan ve kurulmasına katkıda bulundukları rejime karşı ister bir karar neticesinde olsun ister cesaretle olsun, mücadele başlatma noktasına gelmiş, savaş öncesi dönemden hayatta kalan eski Falanjistler vardı.
"Elin baharından güzeldir sendeki güz, elin yazından sıcaktır sendeki kış bana." diyor şair.
İnsan aşina olduğu gürültüyü, bilmediği sensizliğe tercih edendir. İnsan bildiği sessizliği, bilmediği sese yeğleyendir.
Sen benim alışkanlıklarım, bilmediğim sessizliğe tercih ettiğim sesimsin.
SARILALIM...
Yunus Emre bir şiirinde:"
Değer verdiğim yakın bir dostum bir gün takside şoförle muhabbete dalınca onun dokuz yaşındaki kızının kitap okumayı çok sevdiğini, kendi günlük çay masrafından kısarak kızına haftalık kitap parası biriktirdiğini öğrenmiş. Kendisi okuyamamış ama şimdi beş yaşındaki oğluyla dokuz yaşındaki kızının okumasını çok istediğini söylemiş şoför. Bu aydın tavrı dostumun çok hoşuna gitmiş. Eğer kabul ederlerse
"Nazif Dede" olarak bu ayki kitap masraflarını karşılamak istediğini söylemiş. Şoför biraz utanarak böyle bir niyetle anlatmadığını, muhabbet olsun diye konuştuğunu söylese de "dede" olarak kabul ederlerse onu onurlandıracaklarını söyleyip ikna etmiş.
Kim kime hediye verdi şimdi söyler misiniz? Artık her taksiye binişimde bu öyküyü hatırlıyorum ve o taksi şoförü ile geçici bir süre de olsa ekibin parçası olduğumun farkına varıyorum.
Sayfa 241Kitabı okudu
Şu dağların meşeleri karanlık,
Etekleri olur çayır çimenlik
Kızanlarla burda eder yarenlik,
“Sarı Zeybek şu dağlara yaslanır,
Yağmur yağar, pusatları ıslanır”.Sarı Zeybek şu dağların eridir,
Dağlar onun bütün yoğu varıdır.
Kendi sarı, bindiği at dorudur;
Attan inip şu dağlara yaslanır,
Gözü dalar, bakışları puslanır.Sarı Zeybek dağdan dağa
