Sağım ama iyi değilim:(
6 Şubat 2023, gece 4.17, şiddetli bir sarsıntıyla yataktan fırladım. İlk aklıma gelen çocuklardı. Odalarına gidip yataklarından onları nasıl alıp yere attım, üstlerine kapandım bilmiyorum. Bekledim, bekledim, bitsin diye bekledim. Ama boşuna beklemişim. Eşyalar hiç durmadan devrilmeye başlayınca bitti, dedim, buraya kadarmış her şey. 12 kat
1K Okurunun Evrimleşme Süreci
1.GÜN
Siteye üye olur. Hemen okuduğu kitapları eklemeye başlar.Genellikle " Kürk Mantolu Madonna" ilk eklediği kitaptır.
Ardından rastgele kişileri takip etmeye başlar. Erkek ise takibe dönen sayı üçü beşi geçmez.Kadınsa bu sayının onu bulduğu görülmüştür.
Takip ettikleri: 55
Takipçileri: 5
2.GÜN
Artık kitap incelemeye hazır
Beria
Sevdiğim bir kalbe
Nasıl veda edebilirim bilmiyorum Beria
Gidiyorum bir yerlere
Oturuyorum küçük bir esnaf kahvesine
Bir çay söylüyorum(demli)
Bilirsin Beria her zaman demli çay içerim
En koyusundan, katran gibi derler ya
Evet bir gün daha bitti. Bugün de kustuk nefretimizi, rahatladık. Kafamızı kuma gömmeye devam edebiliriz artık. Nasılsa bu kadar tepkiden sonra kendine gelir erkekler, ölmez daha fazla kadınlar. 221 diyor anıt sayaç. Emine Bulut, Tuğba Erkol eklenmemiş daha. Tuğba Erkol da 20 yerinden bıçaklanmış kocası tarafından . Adam,"namus için pişman
06.02.2023 04.17
O geceyi anlatmaya çalışmak ne kadar doğru bilmiyorum, ya da ne kadar kendimi ifade ederim onu da bilmiyorum. Bazı acılara sözler anlam yüklemiyor, tesirsiz kalıyor. 2022'de Haziran ayında öğleleyin yatak alttan üstte doğru sıçradı tabi bu durum bana normal gelmedi. Herkesin dilinde bi maraş depremi vardı zaten, hep ne zaman olacak
Bu günden geçmişe elveda
İlkim iyikim....
İyi ki varsın her şeye rağmen iyi ki girdin hayatıma son kez içimde kalan her şeyi anlatacağım artık senden geriye içimde bir şey kalmasın diye...
Sen anlasanda anlamasanda ben anlatacağım. Bir ömür yanında olmadığım için üzgünüm zaten istemezsin ama yinede seni bu hale getirdiğim için üzgünüm ama ben de bittim bunu bil isterim,
Bir sonbahar akşamı yine, Hava soğuk
İçim soğuk, insanlar zaten soğuk
Ellerim üşüyor, bedenim titriyor
Bir fincan kahve olsa gözlerinin renginde
Baksam, içime çeksem ısınsam
Tutsan ellerimden, sıcacık sarsan beni
Sonbahar hasret kokar, sonbahar sen kokar
Bana seni hatırlatır, her dökülen yaprakta
Güz mevsimi ya hani, Sen baharım olsan
Kalsan
YUNAN MİTOLOJİSİ OKUMA SERÜVENİ
Miraba arkadaşlar kanalıma hojgeldiniz sjsjsjsj. Şaka şaka benim bir kanalım yok, sadece bu cümleyi kurmayı seviyorum o kadar. Yine de merhaba, serüvenimize hojjjgeldiniz.
Biz; 
scheherazade ve ben aşağı yukarı bir buçuk senedir mitoloji, dokuz aydır da Yunan Mitolojisi okuyoruz. Geçen pazar günkü buluşmamızla birlikte, alnımızın akıyla Yunan
Temmuz Ayı Öykü/Deneme Etkinliği (2-31 Temmuz 2020)
Merhabalar - İyi Temmuzlar- Hayırlı kabotajlar daha tamamlanmadan. Haziran ayını da Konfüçyüs’la geçiştirdik teoride normalleşirken. Beklediğimden daha çok öykü geldi itiraf etmek gerekirse, okudum ama yorumlamadım bu kez. Olumlu olumsuz tepkiler geliyor çünkü. Bana gelince yine yaz(a)madım, hatta son dakikada Osman’ın attığı bir pası da gole
Vatan sağ olsun!!!
2001 yılında Isparta Eğirdir Dağ Komando okulunda üç ay olan acemi birliği eğitimimi Kıbrıs Türk Kuvvetleri Alayı'na çıkan dağıtımım yüzünden dört aya çıkardılar ve ben fazladan bir ay daha katlanılmaz eğitimleri alarak dördüncü ay sonunda "usta" Komando Er olarak adaya gittim. Bizim zamanımızda askerlik şubesinde ilk imza attığımız
yeni öyküm halley dergisinde yayınlandı, okursanız sevinirim
grigory zinoviev ile whapsapp yazışması
Balkonda kahvemi içiyor, sigaramı tüttürüyordum. Whatsapp’ıma bir mesaj geldi.
Gönderen kişi: Grigory Zinoviev. Bu da neyin nesi? Haha, haliyle rehberimde öyle biri yok,
kim bu takma adı kullanmış olabilir derken ve rehberimde olmayan birinin ismi nasıl
mesajlarda görünür diye kendi kendime sorarken,
Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek
Aşksız ve paramparçaydı yaşam
bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Aşk demişti yaşamın bütün ustaları
Poyraz Karayel
Anneleri hep kadınlardan seçiyorlar, ne ilginç. Size annemi hiç anlatmadım mesela. Pek konuşmazdı ama saçları ıhlamur kokardı. Pek kitap okumazdı ama harika çamaşır asardı. Annem gidince kalbime iyi bakamadım, erken kurudu Albayım. Kalbimde bir sızı, bilincimde bir çatlak, zihnimde bir uyuşma. Aşık olduğum ilk kadın coğrafya öğretmenim.
Bir kampta M. Emin Yıldırım hocaylayız. Yatsı namazının akabinde uzun bir sohbet yapıldı. 100'den fazla genç var. Herkes Alem-i İslam diyor, dava diyor, Kudüs diyor. Hoca gençleri böyle şevkli görünce çok memnun oldu. Neyse sohbet bitti ve herkes dağıldı.
Ertesi gün güneşe 45 dk kala M. Emin Yıldırım hoca geldi. Namazı kıldırdı. Yalnızca 10 kişi cemaat olduk. Hoca sayıya gerçekten üzüldü. Bir arkadaş imsaktan güneşe kadar toplam 25 kişi saymış. Yani akşam lafa gelince Hz. Ömer olan arkadaşlar sabah yorganıyla mücadele edemedi.
Yine başka bir gün İslami bir vakıftayım. 10 kişiyiz. Akşam 10'dan gece 2'ye kadar Alem-i İslamın sorunları hakkında hareketli konuşmalar döndü. Sonra herkes yattı. Sabah namazı vakti 3 kişi kalkıp namaz kıldık. Diğer arkadaşları uyandırmak için çok uğraştık ama kaldıramadık.
Bunlar gibi daha çok fazla olay var. Birçok yerde cengaver kardeşlerimiz mangalda köz bırakmıyor, Kudüs fethediliyor, İsrail haritadan siliniyor, İslam alemi kurtarılıyor. Ama sabah namazına kalkanların sayısı bir avuç..
Velhasılı kelam, lafa gelince herkes Hz. Ömer gibi ama hakikat nazarında Ömerler çok az..
Yakamadığım Lamba
Tatili erken bıraktım, evime geri döndüm.
Sahi evim diyorum ama hala evim gibi gelmiyor.
Ne tuhaf şey! İnsan başka bir yere gidince, eski alışkanlıklarına devam etmek istiyor. Saniyelerce duvarda anahtar arıyorum ışığı açmak için, eski yatak odasının düzenine göre işliyor hala hafızam. Mutfağa girince donup kalıyorum mesela hala, ne nerede bilemiyorum. Kendi mutfağın gibi gelmiyor, zaten pek yemek pişiresim de yok.
Görkem cumartesileri pancake isterdi mesela, Gökyüzü mutfağa dalıp elma aranırdı, ben bir kupa kahve içip kendime zaman yaratırdım ve hiç yetmezdi. Şimdi seslerini duyamamak ne boktan. Şimdi bütünüyle sessiz bir evim var. Çocuklar hala bıraktığım yerde, yuvalarındalar. Seslerini özlüyorum, gülüşlerini özlüyorum. Duvarda, karanlığı bozacak anahtarı el yordamıyla ararken en çok onları düşünüyorum. Bir gün yine yuvam diyebilecek miyim bir eve?
Çıplak Ayaklıydı Gece bitti.