Bizi en çok üzen kişisel felaketler, içimizden atamayacak kadar güçsüz olduklarımız, kabul etmek istemesek de bizim de içinde rol almış olduklarımızdır.
Bir kitabı okuyup bitirdiğiniz zaman, bunu yazan keşke çok yakın bir arkadaşım olsaydı da, canım her istediğinde onu telefonla arayıp konuşabilseydim diyorsanız, o kitap bence gerçekten iyidir.
Vurmazdı...Ama öyle bir bakardı ki, öyle bir konuşurdu ki! Her kelimesi, evrenin öbür tarafına gidip hayat belirtisi bulamamış bir astronot hayal kırıklığıyla yarışırdı.
Hayallerden kurduğum, gerçek olmayanlardan kurduğum, üzerinde durduğum dağın yıkılması o kadar çabuk oluyordu ki, düşüşün hızından kulaklarım tıkanıyordu.