Eski Mısırlıların inançlarına dair güzel bir inançları varmış.
Ruhları cennetin kapısına vardığında ,tanrılar onlara iki soru sorarmış.Kabul edilip edilmeyecklerini cevapları belirlermiş .
1-Hayatında mutluluğu buldun mu?
2-Senin hayatın başkalarına mutluluk getirdi mi?
Acaba diyorum ;ikinci soruya cevap verirken,
ne kadar samimi olabiliriz.
Hepimizin varlığı bir amaç için vardır .
Umarım herkes iki soruya da rahatlıkla evet cevabını verir.
-En Güzel Melodi- Şiiri (Ali Parlak- Ozan Türkmen)
-Ögrencilerime-
Kiminiz kardelen, kiminiz nergis,
Kiminiz hayalde adlı karınca...
Dört mevsimde açan çiçek hepiniz,
Sınıfın tadı yok, siz olmayınca!..
Soru sorulanda, tetikte gözler,
Havada işaret parmaklarınız...
"Öğretmenim" diye başlar ilk sözler,
Akınca durulmaz ırmaklarınız...
Sizdedir hep coşku, sizde heyecan,
Oyunlarınızda öyle hürsünüz.
Gülsünüz hepiniz gönlümde açan,
Adı, "çocuk" olan taze gülsünüz...
Tarife ne hacet, ne lüzum var ki,
Arı peteğinde bal gibisiniz...
Yeni bestelenmiş yanık bir türkü,
En güzel melodi sizin sesiniz...
Andımız söylenir her sabah erken,
Kabarır hislerim sizi görünce...
İstiklâl Marşı'nı söyleyin yeter,
Ve bir gül gönderin bana ölünce...
Sayfa 21 - Ay YayınlarıKitabı okuyor
Yoruldum. Hayatımdaki olumsuzluklar ,çabalar ,umutsuzluklar bir tarafa güzel anları bile yaşamaya korkar oldum .Biri soruyor nasılsın diye .Sonra anlatmaya başlıyorum güzellikleri .Anlatıyorum ama korkarcasına , bir şey olur mu dercesine .Yine de susmuyor dilim .O da heyecanlı,çok beklemiş bu anı .Anlattıkça anlatıyor.Sonra bakıyorum herşey tepetaklak oluyor .Niye diyorum,niye böyle oldu .Yanlış bir şey mi yaptım ?Şükretmedim mi ?Yetinmedim mi ?Halbuki o mutluluk ne kadar küçük bir şey içindi .Toparlamaya çalışıyorum tüm olumsuzlukları , güç bela.Fark edişim çok geç olmuyor.Bundan oldu diyorum.Susmadı ya o dil ,anlattıkça anlattı .Peki ya karşındaki .O nasıl?Yorgun muydu senin gibi ? Onun da var mıydı aklını kurcalayan bir şeyler.Yoksa hepimiz susup bu küçük mutluluğu içimizde mi yaşamalıydık?Cevap çok basitti aslında.İyisiyle kötüsüyle nasılsın demek.O tek kelimelik soru ne kadar iyi gelecekti bize .Çiçekli yollara açacaktı kapılarımızı .O zaman ben soruyorum bugün. Nasılsın ? :)
"İçten içe bana zarar vereceğini hiç düşünmediğim tek kişi tarafından mümkün olan en kötü şekilde ihanete uğradığımı biliyorum."
Morgan,eşinin kaza geçirdiğini öğrenir ve çabucak hastaneye gider.O sırada kız kardeşinin çalıştığı hastane olduğunu farkeder biran önce ona ulaşmaya çalışır.Ama acı gerçekle az sonra yüzleşir.Kazayı kız kardeşi ve eşi birlikte geçirir😞Her ikisini de kaybeder.Arkalarında bir çok soru işaretleri ile giderler.Morgan şimdi kızı ile mücadele edecektir.Her şeyle 🫢
Jonah,eşinin ardından küçücük bir çocuk ve ihaneti ile baş başa kalır.Ve çocuğunun da babası kendisinin olmadığını anlar😞
Sonu gelmeyen duygular,kalbimizi ilk defa çarptıran tüm o heyecanlar ve pişman olacağımızı sandığımız ama pişman pişman olmadığımız anlar...
İnsan hissettiği onca şeyden pişmanlık duyabilir mi?
Yazardan 3.okuduğum kitabım ve yine çok güzel ve akıcıydı👍😍 sevdim tavsiye ederim 👍🤗
Güzel Soru.
Irmaklar gibi kan akıtan nice insanlar var ki kahraman diye taç giymişler.Memleketin kurtarıcısı diye omuzlarda taşınmışlar.Tarih onlardan cani değil de kahraman diye bahseder.Söyler misin bana onlar kan dökme hakkını kimden almışlardır ?
Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî'ye felsefecilerden bir grup geldi. Suâl sormak istediklerini bildirdiler. Mevlânâ hazretleri bunları Şems-i Tebrîzî'ye havâle etti. Bunun üzerine onun yanına gittiler. Şems-i Tebrîzî hazretleri mescidde, talebelere bir kerpiçle teyemmüm nasıl yapılacağını gösteriyordu. Gelen felsefeciler üç suâl sormak
Sayfa 56Kitabı okuyor
1k'nın minnoşlarına güzel bi'hafta olması dileğiyle. ..
Özetle, "Güzeller sadık olmaz, ilişkilerimiz, gelip geçicidir"
diyor bir kitapta ve bu uygulamada da paylaşılmış.
Soru şu:
1- Çirkinler mi yoksa güzeller mi beğeni bırakıyor bu alıntıya, ,
2- Güzeller gerçekten sadık değiller mi?
3- Beğeni bırakanlar onay vermiş oluyorlar mı duruma? 🤔
Not: Cümle hoşuma gitmediği için ben kitap alıntısı olarak paylaşmak istemedim.
Okudukça bazı şeylerin farkına varıyor insan, yaşamın önemi gibi... Yaşıyoruz ama kendimiz gibi mi yoksa başkalarına yaranabilmek ya da toplum içine karışabilmek için mi ? Kendimizden ne derece ödün veriyoruz? Farklı kişiliğe sahipsek bunu neden saklıyoruz ya da farklı birşey düşündüğümüzde farklı bir harekette bulunduğumuzda neden hemen tuhaf gözlerle bakılıyor, deli sıfatı yiyoruz? İşte bu kitap bu düşünceleri ve cevapları gayet güzel yansıtıyor.
Veronika'ya gelirsek eğer ölmekle ölmemek arasında gelgit yaşıyor. Ölüme giderken bile kafasında binbir soru var ve en sonunda farkına varıyor yaşama sevincinin. Kitap diğer karakterlerin de neden Veronika ile yollarının keşistiğinden bahsediyor. Hayattanızdan ufak kesintiler de bulabilirsiniz. Belki sizlerde buna benzer durumlar yaşadınız.
Zaten hayatta böyle değil mi? Ölüm düşüncesi bu kız gibi geçer ya da geçmez aklımızdan belki ama bazen bunalır, enerjimiz düşer hatta içimize kapandığımız anlar olur. Bazen öyle bir an gelir ki neşe, sevinç kaplar ruhumuzu ve bedenimizi. İyi ki deriz herşey için ve mutluluk saçarız çevremize... Hayatımızın her anında vardır böyle anlar. Önemli olan zoru başarıp başedebilmek her ne yaşıyorsak...
İşte böyle bir kitap...
Bu arada herkesin içinde elbet vardır bir delilik diyerek noktalamak istiyorum.
Veronika Ölmek İstiyor
Paulo Coelho
SEVMEK üzerine birkaç cümle
Bir ev inşaa edileceği zaman nasıl ki önce temeli atılıyor ve o temel ne kadar sağlamsa evde o kadar sağlam oluyorsa, bir sevgi bağının kurulması için de bu örnek çok yerinde olacaktır.
Evin temeli, bir sevme sürecindeki güveni temsil eder. Nasıl ki temelsiz ev olmayacaksa güvensiz sevgide olmaz. Ki temel ne kadar sağlamsa evde o kadar sağlam
İşte güzel bir soru ve cevabı.
... neden 40 yaşındaki gibi, 90 yaşındaki ölü trajik değildir?
Bunun tek cevabı muhakememizin koşullarımız tarafından kısıtlanması olabilir. Ulaşabileceğimizin ötesindekini hayati anlamda iyi bir durum olarak algılayamıyoruz.
