İnsanın kendine biçeceği değer, iki farklı ve birbirine zıt referansa dayalı olabilir. Birinci referans, kendi aklının be lirlediği, "kendince", "arzularına göre şekillenen" ölçütlerdir.
Hakikate dayalı bir sabitesi yoktur bu ölçütlerin. Kişinin,"hedeflerime ulaşabiliyorsam, başarılı, zengin, güzel vb.olursam, değerliyim," diye kabulleri mevcuttur.
Kutsalla bağını koparan kişi artık varoluşunu hep kendiyle ilintilendirir. Kendi kendinin sahibi olduğuna inanan, kendi adına yaşayan ve var olan, varlığının amacını, kişili gini ve hayatını mükemmele ulaştırmak olarak güdümlemiş büyüklenmeci bir insan, zahiren kendini sever görünürken, kendini sevmekle kendinden nefret etme salınımında savru ur. Çünkü kendine biçtiği değer gelgitlerinden kurtulamaz, iniş ve çıkışlara gebedir.
51