Her gün biri çıkar, başlar, benim ben demeye,
Altınları, gümüşleriyle övünmeye.
Tam işleri dilediği düzene girer,
Ecel çıkıverir pusudan: Benim ben, diye.
Bunları oku. Denize karşı bir sigara yak. Tek şekerli, demli bir çay koy masaya. Çok neşeli bir müzik çalsın mutlaka. Kapat gözlerini. Gülümse. Çünkü...
BÜTÜN KADINLARIN KAFASI KARIŞIKTIR.
Suçlu olanlara hiçbir zaman suçlarını gösteremeyiz. Suçları, yine mahkumlar dinler ve dinledikçe yeni acılar çekerler. Acı, yine acı çekme yeteneği olanlara düşer. Yine dinleyenler duyacaklardır. İşte öyküler, bu yüzden hep biraz yanlış adrese gider.