Okur Takip Önerileri
Ölümüne masum doğan kız üzülme
Saman sarısı kıvırcık saçların için
Sırf sen üzülme diye
Bir gün saçlarını uzatacak Filistin…
Ahmet TEZCAN
Sezai Karakoç şiiri, bize yitirdiğimiz suyu buldurabilir. Bir ilkbahar gibi çiçeklerimizi tazeleyebilir. Güneşle ve inciyle yeniden tanıştırabilir. Kalbimize, karşılıksız çarpmayı öğretebilir. Eşyaya ve insana yeni bir maya katabilir. İnceliklerin kapısı olan bu şiir, ruh susayışımızı giderir yahut "yıkar çirkefe batmış insan ruhunu", "Ölümün ötesini bir rebab gibi çal"mayı öğretebilir. Bu şiir bizi, "Tanrı'dan razı olanların şöleni"ne "vaktin kılıçtan keskin son töreni"ne çağırır ve dâhil edebilir.
"Liliyâr" şiirindeki "Ekmek ne kadar Allah'ınsa Lili de o ka-dar Allahın Lili" dizesiyle hayatın, nimetin, mülkün gerçek sahibinin Allah olduğu bir kez daha hatırlatılmış olur.
Kirlenmiş dünyamızı ve ruhumuzu arıtmak için havuzlarımıza soğuk sular düşüren; bahçemizin göğünden dut kuşları, incir kuşları geçiren; narlarımızı kızartan; ölümsüz asmalarımızdan üzümler sarkıtan bir "dağ çağrısı"nın habercisi...
Ben bir köprü parmaklığına dayalı bekliyorum
Bir piknik dönüşü gelip bu köprüden geçersin diye bekliyorum
Sezai Karakoç
kendi canından olanların boğazlarından kısarak ona görderilmesinin doğru olup olmadığını içinden tartışarak, çocuklarından biriyle bir büyük kåse sıcak çorba gönderdi. Martin nasıl bunların değerini bilmemezlik edebilirdi, eğer dunyada yardımseverlik diye bir şey varsa, işte bu oydu.
Yüreksiz; kafalarına doldurulmuş olan küçük ahlak değerlerinin gevezeliğini yapan ve yaşamı yaşamaktan korkarlar. Onlar seni sevecekler Martin ama kendilerinin o küçük ahlak değerlerini daha çok sevecekler.
Senin kalbin, sultanının adaletiyle mamur bir iklime benzer.
Sayfa 273
