Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
beyza
beyza
@hacerbeyza
Anadolu Üniversitesi
06/26
27 Ağustos 2001
39 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Psikanalize ilgi duyanların okurken keyif alabileceği bir kitap fakat pek de ilginiz yoksa sıkabileceğini, bazı noktaları anlamlandıramayacağınızı düşünüyorum şahsen bende öyle oldu. Yine de okumaya değer, yazarın ilgi çekici yorumlamaları var. Her ne kadar yalın ve anlaşılır dille alandışı okurların da anlayabilmesi hedefiyle yazılmış olsa da biraz kuramsal altyapınızın olması ve kavramlara yabancı olmamak okumayı kolaylaştıracaktır.
Kitapta öyküsü anlatılan hasta, çocukken babası tarafından tacize uğramış bir kadın. Kitapla ilgili araştırma yaparken bu bilgiye ulaşamadığımdan ve kiminiz için tetikleyici olabileceğini düşündüğümden dipnot düşmekte fayda var.
Boğdu boğdu duvara attı bu kitap beni. Okurken boğazımda el hissettim. Bu kitapta ne, neden ve nasıl sevilmiş ve beğenilmiş anlayamadım. Derin analizler, psikolojik tahliller, dönemi yansıtması vs. bunlar çok etkileyiciymiş, öyle yazılmış. Ben etkileyici pek bir şey göremedim, kitap beni içine çekmedi. Özellikle Bay Proharçin öyküsü sinirlerimi gerdi ve okumadan atlamayı düşündüm.
İlk eserlerinden biri olduğu için zaten beklentiye girmeden okumuştum ama biraz daha düşürmem gerekiyormuş beklentimi. İncelemeleri okuyunca çoğu kişinin sırf Dostoyevski’nin adı var diye içi boş övgülerde bulunduklarını düşündüm. Ya da bu eserin “muhteşem”liğini anlayabilmek için üstün bir zekaya veya çok derin bir kişiliğe sahip olmak gerekiyordur da o da bende yoktur, bilemedim.
Nasıl iyi anne baba olunur? Çocukla nasıl iletişim kurulur? Çocuk nasıl eğitilir? Disiplin nedir, nasıl kurulur? gibi soruların yanıtını merak edenler için başucu kitabı niteliğinde hazırlanmış güzel bir kitap olduğunu düşünüyorum. Anne babalara yönelik yazılsa da hep anneler üzerinden anlatılmış.
Kitabın içinde çocuklara nasıl davranılmaması, nelerin söylenmemesi gerektiğiyle beraber olması gereken davranış biçimleri ve cümle kalıpları da yer alıyor. Kitabın içinde bolca örnek var. Yanlış anne çocuk diyalogları ve ardından doğru anne çocuk diyalogları verilmiş. Yani sadece şunu şunu yapmayın diye yavan nasihatler vermek yerine şunun yerine şunu yapabilirsiniz, bunları söyleyebilirsiniz diyerek alternatifler sunuyor. Karikatürler ve bilgilerin özümsenmesini sağlayacak alıştırma sayfaları da bulunuyor.
Benim kitaptan beklentilerim daha yüksekti. Bildiğim şeylerden daha fazlasını öğrenirim umuduyla almıştım ama öyle olmadı o yüzden 6 puan verdim. Psikolojiyle çok içli dışlı değilseniz, çocuk yetiştirme hakkında bilgi eksikliğiniz olduğunu düşünüyorsanız ve bir rehbere ihtiyaç duyuyorsanız size yeni bilgiler katacak değerli bir kitap.
Okur Takip Önerileri
Yalom dili gayet anlaşılır ve akıcı ama bilgiyi de bolca katıştıran bir yazar. Aşkın Celladı da aynı ustalıkta yazılmış psikoterapi öykülerinden oluşuyor.
Dil güzel olunca her ne kadar psikoterapi öyküleri olsa da kitap akıp gidiyor. Bu öykülerin belki birçoğunda kendinizi veya bir yakınınızı görebilirsiniz. Yalom’un diyaloglar arasında kendi içsel konuşmalarını aktarması ve bilgilerle süslemesi akışı zenginleştirmiş.
Kitapta puan kıracak hiçbir şey bulamadım. Okurken herkesin keyif alabileceğini düşünüyorum. İlgisi, merakı olan veya sadece denk gelmiş olan herkes bu kitaba bir şans vermeli.
Dostoyevski’nin ilk okuduğum kitabı. Kronolojik okumak istemiştim fakat elimde İnsancıklar yoktu o yüzden Öteki ile başlangıç yapmış oldum. Ne iyi ne de kötü bir başlangıç oldu benim için.
Kitabın ana karakteri, memur Golyadkin kişilik bölünmesi yaşıyor, kendi içindeki diğer beni görüyor. Şizofren bir insanın zihnini okuyorsunuz bu kitapta aslında. Kendisiyle çelişen ve sürekli olarak anlamsız davranışlara sürüklenen bir karakter. Okurken siz de geriliyorsunuz ve anlamlandırmaya çalışıyorsunuz olanları. Hayal ile gerçek arasında keskin bir geçiş yok. Ne hayal ne gerçek bilemiyoruz. Benim gibi belirsizliği sevmeyen bir insansanız bu belki okumanızı zorlaştırabilir. Olay örgüsüne bağlanmadan “şimdi ne olacak, ee ne oldu yani” gibi sorulara kafayı takmadan karakterin zihin dünyasına odaklanırsanız okumak daha keyifli hale gelecektir. Ben bunu pek başaramadım. O yüzden pek sürükleyici gelmedi bana. Sayfa çevirmekte zorlandım ama hızlıca bitirmek istedim ve iki günde bitirdim. Çok bayılmadım ve müthiş övgülere değer bulmadım ben kitabı, zevk meselesi. Ama 7 puandan aşağı vermeye de elim gitmedi.
Kısaca Dostoyevski’yi okumak isteyenler için elbette okunması gereken kitaplardan biri diye düşünüyorum fakat kesinlikle tavsiye ederim, herkes mutlaka okumalı diyemem.
Başta ruh sağlığı alanında çalışanlar ve bu bölümlerde okuyanlar olmak üzere herkesin okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Bir psikiyatrist ve bir yazarın işbirliğiyle yazılmış, çeşitli travmatik vakaların anlatımından oluşuyor kitap. Çocukların yaşadıkları travmalar, bu travmaların yaşamlarını nasıl etkilediği, terapi ve iyileşme süreci anlatılıyor. Sade bir dille beynimizin nasıl geliştiğinin ve işlediğinin, travmaların beyne etkilerinin üzerinde de durulmuş. Özellikle “İyileştirici Toplum” bölümünde yapılan eleştiri ve önerileri de çok kıymetli buldum.
Ben okurken biraz zorlandım çünkü çok kalp kırıcı hikayeler var, birçok yerde gözlerimin dolmasına engel olamadım.
Bol bilgi ve gözlem içeren bir kitap, okumayı düşünenler ve bekletenler varsa hemen başlasınlar derim.
