Halil Cibran diyor ki; "Birlikte güldüğün insanı unutabilirsin ama birlikte ağladığın insanı asla unutamazsın." Çünkü insan, en sevdiğinin ve en güvendiğinin yanında güçlü olma ihtiyacı hissetmez ve ağlayabilir sadece. Çünkü insanı insana rapteden, yegane şeydir gözyaşı.
Güzellik ile çirkinlik , bir gün deniz kıyısında karşılaşmışlar. Biri diğerine
“Hadi denize girelim” demiş.
Giysilerini çıkarıp yüzmüşler. Biraz sonra çirkinlik sudan çıkıp; güzelliğin giysilerini giyip gitmiş. Sonra güzellik kıyıya çıkmış. Kendi giysilerini bulamayınca, çıplak kalmamak için çirkinin elbiselerini giymiş.
O gün bugündür erkek ile kadınlar, güzellikle çirkinliği birbirine karıştırırlar. Ama önceden güzelliği çirkinliği görmüş olanlar, giysilere aldanmaz. Kimin hangisi olduğunu tanırlar.
Halil Cibran.
Bir şeyin görüntüsü, duygular doğrultusunda değişir, böylece bizi nesnelerin içlerindeki zarafeti ve büyüyü görebiliriz, işte o anda bu sihir ve zarafet aslında bizim kendi içimizdekilerdir.
Haydi seninle saklambaç oynayalım. Yüreğime saklanırsan eğer, seni bulmak zor olmaz. Ancak kendi kabuğunun ardına gizlenirsen, seni bulmaya çalışmak bir işe yaramaz