Benim bir gazetede hazırladığım sayfada Diyanet İşleri Başkanı'nın geniş bir açıklaması var. İki gün önce de TVde açıklandı. Başkanın konuşmasını, inkârcı yobazlar çarpıttı, hürafeci yobazlar da bunu aldı, istismar meselesi yaptılar. Nedir mesele? Ne dedik? Dedik ki, Cem diye bir hadise var. Bir vesile geldi, bir dergi almış Kütübü Sitte'de Hz.
Sayfa 28Kitabı okudu
Sultan Mahmud, oğlu Mesud, Sultan Tuğrul ve Alparslan (Allah burhanını aydınlatsın) devirlerinde Gebr olsun, Hıristiyan yahut Râfızî olsun bu tayfadan hiçbiri ne kamuya ait meşguliyetlere bulaşmaya ne de huzura çıkmaya cüret ederlerdi. Türklere kethüdalık yapanlar, tüm mutasarrıflar ve ileri gelenlerin hepsi mezhepleri halis Hanefî ve Şafiî Horâsân ahalisinden idi. Hiçbir kâtip ve gulam sapkın mezheplilerin kendilerine yanaşmasına müsaade etmez; hiçbir Türk de onlara vazife verilmesine göz yummayarak: “Bunların alayı Deylemli Râfızî veya onların yardakçılarıdır. Bunların çöreklenmesine ve palazlanmalarına göz yumulursa Türklerin hali harap ve Müslümanların durumu vahim olur. Düşmanı koynumuzda beslemeye gelmez.” derlerdi. Bu sayede huzur içinde yaşarlardı.
İş ve amelde:İmam-ı Azam Ebu Hanife: (Hanefi...) İmam-ı Malik: (Maliki...)İmam-ı Şafii: (Şafii...)
İmam-ı Ahmed Bin Hanbel: (Hanbeli...)Mezhepleri...
İman ve itikatta: İmam-ı Matüridi... İmam-ı Eş'ari... Yolları...İşte, amelde dört, itikatta da iki geçitli taklar!
amelde Hanefi, Maliki, Şafii ve Hanbeli, itikatta da Matüridı ve Eş'ari mezhepleri arasında en küçük mikyasta bile esasa bağlı bir fark yoktur: ve bütün fark iki tarafa da çekilmesi mümkün, fakat hangisinin doğru olduğu meçhul «cüz'iyat-küçük parçalar» üzerindedir.
Bir misal:Allahın Resulü namazdayken, Hazret-i Aişe mukaddesçehrede minicik bir kan izi görür ve onu parmağiyle silip alır. Bunun üzerine Kainatın Efendisi namazlarını keserler ve yeniden abdest alıp namazı iade ederler. Bu vaziyette ortada bir abdest bozulması olduğuna göre bozucu amil nedir? Hafifçe yayılmış olan kan mıdır, yoksa nikahı düşen kadın elinin erkek cildine teması mıdır? İmam-ı Azam'a göre kan, İmam-ı Şafii'ye göre de cildin cilde değişi... Bakın, ne incelik ve her iki taraf hesabına ne güzel görüş!
Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat'in fikri yapısı
Ehl-i Sünnet ve'l Cemaat, doğuşundan günümüze kadar hiçbir zaman yeknesak, ahenkli ve insicamlı bir yapı olmadı. Hicri 2. (8.) asırdan başlayarak Hadis taraftarları, Rey taraftarları, Kullabiler, Zahiriler, Tahaviler, Eşariler ve Maturidiler olmak üzere pek çok kelamî; Hanefi ve Şafiî gibi fikhî düşünce ekollerini kendi şemsiyesi altında toplayarak farklı eğilimleri, kendi içerisinde barındıran çoğulcu yapısını daima muhafaza etti..
Sayfa 348Kitabı okudu
İbn Haldûn, Irak/Kûfe ekolünü “ehl-i re'y” olarak, Hicaz/Medine ekolünü de "ehl-i hadîs” olarak takdim etmekte ve Ebû Hanîfe (ö. 150/767) ile Mâlik b. Enes’in (ö. 179/795) söz konusu eğilimlerin önde gelen temsilcileri olduklarını söyleyerek, bu ekollerin Hanefî ve Şâfiî mezheplerine dönüştüğüne işaret etmektedir. Schacht’ın “bölgesel/kadim ekollerin şahsî ekollere dönüşümü” tezi de dahil olmak üzere İslâm hukuk tarihi hakkında yapılan ilk Batılı çalışmalar üzerinde çok etkili olduğunu kaydeden Melchert'a göre İbn Haldûn'un bu tezi, bölgesel ekolleri ehl-i re’y ve ehl-i hadis ile birebir özdeşleştirmek suretiyle büyük bir karışıklığa neden olmaktadır. Zira bu durumda örneğin Irak ehl-i hadisi'nin tanımlanması ve menşeinin tespiti güçleşmektedir. İbn Haldun'un bu konudaki en önemli zaafı ise, bir Mâliki olması ve konuya tek taraflı yaklaşmasıdır. Bununla birlikte, fıkıh mezhepleri konusunda Batı'da yapılan modern araştırmalar İbn Haldûn'un bu tezinden büyük ölçüde etkilenmiş ve daha tatmin edici bir açıklama getirememişlerdir.
Sayfa 46 - KlasikKitabı okudu
"Maliki- Hanefi -Şafii ve Hanbeli mezhepleri oluşması olgusuna büyük önem atfedilir. Bu durum asla bir hizipçilik ve bölünme belirtisi değil, fakat güçlü akademik şahsiyetlerlerce temsil edildiği şekliyle İslam'daki gerçek çoğulcu entelektüel hayatın hoşgörülü ve canlılığının bir delili idi."
