Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Bunu senden beklemezdim İnci..
Burnun büyüdü mü İnci? Hani Pinokyo'nunki gibi... Sen anlatmıştın, Pinokyo diye bir kukla varmış. Yalan söyleyince burnu uzuyormuş. Yalan söylersen senin de burnun büyür demiştin bana. Sen de yalan söyledin. "Seni bırakıp gitmem. Gidersem seni de götürmeye çalışırım." Hatırlıyor musun, böyle söz vermiştin. Ama "Hoşça kal," bile demeden gitmişsin. Ben uyurken..
Bunu senden beklemezdim İnci. Benim ağzımdan yazmaya çalışmışsın. Olmamış. Keşke kendi ağzından yazsaydın!
Hem neden herkesin adını değiştirdin de benimkini aynı bıraktın? Nasıl olsa çocuktur, kusura bakmaz, demişsin besbelli. Minik İbo'nun adını da aynı bırakmışsın çünkü.
Ama çocuklar kusura bakarlar. Kuşlar gibi. Hani taş atmıştım bir kez de küsüp kaçmıştı...
Ben şimdi kaçamıyorum İnci.
Ama büyüyünce kaçarım belki.
Hani o mavi uçurtma gibi...
Annesi ile cezaevinde kalan küçük Barış 'ın ağzından, İnci' ye mektuplarla olup biteni anlatan bir roman.
Adalet, hürriyet ve sefalet nedir?
Gökyüzü nasıldır?
Sürükleyici, kısa ve somut bir hikaye..
Keyifli okumalar :)
aslında amacım, kitabı yalnızca elime alıp incelemekti, normalde başka bir kitap okuyordum fakat bir de baktım, gözlerim dolu dolu kitabın sonuna gelmişim... kitap, annesinden dolayı hapishanede kalmak zorunda olan barış'ın; hapishanede tanışıp sonradan özgürlüğüne kavuşan inci'ye yazdığı mektuplardan oluşuyor, özgürlüğün nasıl bir duygu olduğunu bilmeden yaşaması ve yapılan şiddeti gözlemlemesi çok ağır bir travma.. küçük bir çocuğun bakış açısıyla yazılmış bu kitap, her sayfasında "keşke dünyayı çocuklar yönetse." düşüncesini aklıma getirip durdu. mektuplarında sorduğu o masum sorular.. aslında her insanın bir zamanlar böyle masum olduğunu düşündüm. ne oldu onlara..? son ve bi bakıma özet olarak; gerçek bir hayat hikâyesi oluşu ve bir çocuğun bakış açısıyla özgürlüğe kelepçe vurulamayacağını öğreten s yaşındaki barış'ı herkesin tanımasını çok isterim, bu mektuplar demir parmaklıklar ardından, masum ve minik parmaklı barış'tan geldi. mektubunuz var! inci'ye ulaşamamışlar ama size ulaştı. lütfen okuyun..
"bak, uçurtma kaçmış!"
"hani bakayım, nereden kaçmış?"
“bizim göğümüzden kaçmış. ama sakın onu vurma!"
"ama çocuklar kusura bakarlar. kuşlar gibi. hani taş atmıştım bir kez de küsüp kaçmıştı... ben şimdi kaçamıyorum inci. ama büyüyünce kaçarım belki. hani o mavi uçurtma gibi..."
Gerçek bir hayat hikâyesi oluşu ve bir çocuğun bakış açısıyla özgürlüğe kelepçe vurulamayacağını öğreten 5 yaşındaki Barış’ı herkesin tanımasını isterim. Bu mektuplar demir parmaklıklar ardından, masum ve minik parmaklı Barış’tan geldi. Bir mektubunuz var! Okuyun, hadi!
“Ama çocuklar kusura bakarlar. Kuşlar gibi. Hani taş atmıştım bir kez de küsüp
Uçurtmayı Vurmasınlar/Feride ÇİÇEKOĞLU
Okunması akıcı ve kolay olan ancak benim için sindirmesi çok da kolay olmayan bir kitap okudum. Cezaevinde bir Barış, çocuk. Daha küçük. Kendine yakın gördüğü ve daha önce cezaevinden tahliye olan İnci ablasına, içeriden birilerine yazdırdığı mektupları... Kreşte olması gereken, "daha dün annemizin
"Ama çocuklar kusura bakarlar. Kuşlar gibi. Hani taş atmıştım bir kez de küsüp kaçmıştı...
Ben şimdi kaçamıyorum İnci.
Ama büyüyünce kaçarım belki.
Hani o mavi uçurtma gibi..."
Bu kitabı okumak benim için çok özeldi çünkü annemin bana sürekli tavsiye ettiği eserlerden biri, Ankara'ya her gidişimde doğrudan ya da dolaylı Ulucanlar'a uğruyorum, pek bir nedene bağlamıyorum ama galiba çekiyor orası beni garip derecede, her gittiğimde özellikle koğuşlarda kimlerin kaldığını okuyunca her seferinde ürperişle gözümde canlandırıyorum onca insanı ve yanıp giden hayatlarını.
Onca insan yandı, peki nerede aydınlık?
12 Eylül geldi geçti gitti kimisine, peki nerede aydınlık?
Kaç kırılma kaç kopuş yaşandı, peki nerede aydınlık?
“Ama çocuklar kusura bakarlar. Kuşlar gibi. Hani taş atmıştım bir kez de küsüp kaçmıştı… Ben şimdi kaçamıyorum İnci. Ama büyüyünce kaçarım belki. Hani o mavi uçurtma gibi…”
Minik Barış… Annesiyle beraber ceza evini paylaşan, özgürlüğün ne demek olduğunu hiç tadamamış bir minik. Pastanın tadını bilmeyen, kedi ve kuştan başka hiçbir hayvanı tanıma fırsatı yakalayamamış bir çocuk… Yıllar önce babası onu ceza evinden dışarı çıkarıp simit almış, Barış o anı asla unutamıyor. Cezaevinde arkadaşlık yaptığı İnci’ye yazdığı mektupları okuyoruz biz. Mektupların hiçbiri ulaşamıyor tabii. Minicik bir çocuğun masum düşünceleri, kaybetmediği umudu içler acısı, okumaktan çok keyif aldım bir solukta bitti. iyi okumalar sevgili okurlar…
Ama çocuklar kusura bakarlar. Kuşlar gibi. Hani taş atmıştım bir kez de küsüp kaçmıştı. ..
Ben şimdi kaçarnıyorum İnci.
Ama büyüyünce kaçanın belki.
Hani o mavi uçurtma gibi...
Kitab dünyanın ən məsum varlığının - bir uşağın dünyanın bütün iyrəncliklərinə dair verdiyi suallardan ibarətdir. İnşAllah bir gün bu sualların cavabını tapa bilərsiniz. Niyə bu qədər qəddar, yalançı, nifrət dolu olduğunuzu o məsum varlıqlara izah edə bilərsiniz. Bəlkə bağışlaya bilərlər sizi. Bəlkə də sağaldarlar. İnşAllah...
104 syf.
·
Puan vermedi
'Ama çocuklar kusura bakarlar. Kuşlar gibi. Hani taş atmıştım bir kez de küsüp kaçmıştı.
Ben şimdi kaçamıyorum İnci.
Ama büyüyünce kaçarım belki.
Hani o mavi uçurtma gibi...'
Duygusal bir kitap. Bir çocuğun gözünden yazılanları okumak... Üzülmemek ağlamamak mümkün değil..
"Ben şimdi kaçamıyorum İnci.
Ama büyüyünce kaçarım belki.
Hani o mavi uçurtma gibi..."
"O uçurtmaları vurmasınlar İnci..."
"Vurmayın uçurtmayı, ne olur vurmayın!"
Şiirlerin içinde yer alan duyguları hissederek okumayı tercih ederim. Sanki şiir bana bir şeyler anlatır ve ben onu dinlerim.
Lacivert Uçurtma Manifestosu kitabındaki şiirler de bana bir şeyler anlatıyordu. Aşkı, bir kişinin yalnızlığını, yaşanan olaylara eleştiriyi, hayatı, ölümü, özgürlüğü ve daha nice konuyu...
Öncelikle dikkatimi çeken
Nasıl olsa çocuktur, kusura bakmaz demişsin besbelli… Ama çocuklar kusura bakarlar. Kuşlar gibi. Hani taş atmıştım bir kez küsüp kaçmıştı… Ben şimdi kaçamıyorum İnci. Ama büyüyünce kaçarım belki. Hani o mavi uçurtma gibi…’’
Uçurtmayı Vurmasınlar kitabının hikâyesi, annesi ile birlikte ceza evine mahkûm edilen Barış’ın, orada ona en yakın arkadaşlık eden İnci ablasına yazdığı mektuplardan oluşuyor. Zaman zaman güldüren zaman zaman hüzünlendiren, ama hepsinin sonunda düşündüren soruları ile bir çocuğun dünyasına adım atarken, Uçurtmayı Vurmasınlar kitabı ile tutukluların dünyasında da kendimizi buluyoruz.
#kitapyorum #ucurtmaavcısı #khaledhosseını #2019-81.kitap#sayfasayısı 375#pürenözgören çevirmen "Beyninde iblisler at koştururken , algı yeteneğin bir lüks olup çıkar." Hani şu mavi uçurtma yokmu herşey onun yüzünden.o kadar çok acı varki yazmakla bitmez.Hasan 'in bir uçurtma uğruna başına gelenler sohrap zaten bambaşka bir acıbacağını satıp bir kaç hafta çocuklarını doyurmak isteyen bir baba ve bunlar gibi bir çok olayın tek sorumlusu savaş 🤔yada cahillik🤔 Tüm bunların üstüne vicdan muhasebesi yapan bir yazar.pişmanlıkları bitmek bilmiyor. Mendilleri kesinlikle hazırlamalısınız.Sinirlerinize de hâkim olmalısınız.Yoksa bu kitap başka türlü okunmaz.kızgınlıklarınız olucaktır.Hislerimi anlatmakta belki zorlanıyorumdur.Aseff ten çok çok önce bir dayağı haketmişti Emir. Kitabı okuma listenize dahil ederken savaşın olduğu bir yerde dramın kaçınılmaz olduğunu bilmekte fayda var.Akıcı vede heyecanın eksik olmadığı kitabımız çok ters olaylar da gelişiyor.Kitabınız bol olsun.
