Kurumuş boğazım
Bekliyorlar yol ağzında onlar
Bir gün beni sorarlarsa suscan
Elin kanlı çünkü abi demir kapı bundan
Ne özlemi hasret suçun doğasında varsa
Yoksulun merhameti gasp
Elinde saz
Hep beklemiş gözlerinde yaş
Cavid Beyin çektiği cefa
Cavid Bey, cezaevinde bulunduğu dönem içinde eşi Aliyye Hanım’a her gün mektup yazmış ve yaşadıklarını anlatmıştı. Satırlarında kimi zaman hasret, kimi zaman da şikâyet vardı. 34’ncü mektubu oğlu Osman’a olan özlemini dile getiren satırlarla doluydu: “... Yemekleri yine hafif yiyorum. Dün peynirsiz bir makarna ile kuzu külbastı... Pek az. Osman’ın
Bayramlara Hasret Kaldık
Uzun süredir gerçekten bayram nedir, nasıl yaşanır unutmuşuz ümmetçe. Hemen her bayram Müslümanları acıya boğan saldırılarla karşılaşıyoruz. İslam coğrafyasının her yanında kan gövdeyi götürüyor, zulümler işkenceler hızını kesmiyor. Filistin ve Gazze yüz yıldan fazladır kanayan yaramız, bitmeyen çilemiz. Doğu
..
zihnimde sadece sualler var. günler geçip giderken biriken tek şey bu sualler zannedersem ve belki biraz da şu solgun sahifeler. peki, peki ya mesafeler ve onların rakamlarla doldurduğu yollar ve ona tekabül eden onca zaman, onlar da birikiyor mu yurdanur? bir adları var mı? aramızdaki koca boşluğun bir adı var mı mesela? mesafe ya da hasret değil, demek istediğim. bir haftaya ya da o birkaç bin kilometreyi katettikten sonrasından bahsediyorum; sımsıkı sarıldığımızda bile aramızda kalan, ikimizi bir ve aynı zamanda ayrı kılan o tuhaf boşluğun bir adı var mı? ya da akşamüstü üstümüze serpilen birkaç tutam hüznün ve tebessümün hükmü var mı bu hoyrat çölün ortasında? ya da sadece ben... ben var mıyım yurdanur?
.
İtiraf dilekçesi
(Dinlemek için: youtube.com/watch?v=u2k_50T... )
Şimdi yalan çıkmanın utancını terliyorum
Ortalık olabildiğince bir kör-duman.
Ben kendi dumanımda boğulurken
Beyaz ve siyah atlarını koşturmuş zaman;
Ihlamurlar çiçek açmış
Rüzgâr ıhlamurların türküsünü söylüyor
Çıkıp bir yelkende oturmam mümkün değil
Utancımın terleri kurumadan
“Zihnimde sadece sualler var. Günler geçip giderken biriken tek şey bu sualler zannedersem ve belki biraz da şu solgun sahifeler. Peki, peki ya mesafeler ve onların rakamlarla doldurduğu yollar ve ona tekabül eden onca zaman, onlar da birikiyor mu Yurdanur? Bir adları var mı? Aramızdaki koca boşluğun bir adı var mı mesela? Mesafe ya da hasret değil, demek istediğim. Bir haftayı ya da o birkaç bin kilometreyi katettikten sonrasından bahsediyorum; sımsıkı sarıldığımızda bile aramızda kalan, ikimizi bir ve aynı zamanda ayrı kılan o tuhaf boşluğun bir adı var mı? Ya da akşamüstü üstümüze serpilen birkaç tutam hüznün ve tebessümün hükmü var mı bu hoyrat çölün ortasında?”
Sayfa 325Kitabı okudu
"Şeytanın Hükmü
Ne gündüzümüz belli
Ne gecemiz belli..
Ay bile geceye sessiz kalmışken
Gündüzün akıbeti
Gecenin renginden belli.
Ne dost belli
Ne düşman belli
Ay bile güneşe hasret kalmışken
Gecenin akıbeti
Güneşin kanayan renginden belli.
Velhasıl ne söz belli
Ne de öz belli!
Toprak bile bedene hasret kalmışken Ruhun akıbeti,
Şeytanın hükmünden belli."
