stefan zweig'in okuduğum ilk kitabı oldu. Çoğu okur tarafından beğenilen ve dilden düşmeyen bir kitap olunca beklentilerim çok yüksekti. Fakat tam bir hayal kırıklığı...
"Artık benim için dünyada yalnızca sen varsın; hakkımda hiçbir şey bilmeyen sen, her şeyle ve herkesle gönül eğlendiren sen... Sadece sen varsın, beni hiç bilmeyen sen ve hep sevdiğim sen...
Üstteki alıntı kitabın özeti niteliğindedir. Kitapta "aşk" diye bahsedilen şey hastalıklı bir saplantıydı bence. Kadının erginleşememesinden dolayı bağlı, bağımlı ve koşullu yapısı hem kadınlığını hem de onurunu mahvetti. Kitap boyunca kendisini hiçe sayan birine karşı duyduğu aşk yüzünden kendini aşağılık ve değersiz konuma düşüren, aşkı için hiç düşünmeden bedenini satan bir kadının Bay R. adlı ünlü yazara olan aşkını değil saplantılığını anlatmaktadır.
Okurken sinirlendiğim, aptal mı bu kadın? Dediğim yerler o kadar çoktu ki bir ara kitabı yarım bırakacaktım. Bir erkek uğruna kendini bu kadar harcayan, aşağılayan, değersizleştiren hatta yok sayan bir karakter okumamıştım. Ama yine de beğendiğim bazı alıntıları paylaşacağım.
