Kendimi hatırlama yolculuğunda devam ederken...
Bilmediğim sokaklara dalmayı özlemişim ve bunu yapmayı seviyorum.
🎶 dream on ~ aerosmith
Bedenler, kendilerine Allah’a izafe edilmiş Ruh’tan üflenmiş nefslere aittir. Bu durum, güneş ışınlarının yansıdığı ve bu sayede kabiliyetlerinin değişmesi nedeniyle etkilerinin değiştiği mekanlara benzer. Güneş ışınının yoğun cisimlerdeki parlaklığı nerede, cilalı cisimlerdeki yansıması nerede!
Bu nedenle, mizaçların derece derece olması hasebiyle, nefsler de derece derecedir. Bir nefs bilgi ve erdemleri hızla kabul ederken başka bir nefs bunun zıddı bir haldedir, bir kısmı ise ikisinin arasındadır. Anladıysan iş de böyledir! Allah Teala şöyle buyurur: "Onu tesviye ettiğinde -yani insan bedenini- ‘ve ona ruhumdan üflediğimde" İnsanın unutmasının doğanın bir gereği olduğunu söyledik. Hatırlama da, mizaçtaki doğal bir durumdur. Aynı şey, insana nispet edilen bütün güçler için geçerlidir. Bu güçlerin bazı şahıslardaki etkisi azalırken bir kısmında arttığını görürsün.
Fütuhat-ı Mekkiye
Muhyiddin İbn Arabi
“Bayramlar ALLAH'a kulluğun neticesidir. Tüm vücuduna ve nefsinin arzularına oruç tutturan ve kendini ALLAH'a adayıp nefsini ve sevdiklerini kurban edebilenlere ALLAH'ın birer lütfudur Ramazan ve Kurban Bayramları. Bu anlayıştan uzak yaşayanlar olsa olsa Şeker ve Et Bayramı kutlarlar. Bayramlar, sadece bir sevinç günü değildir. Aynı zamanda şükür, zikir, diğer mü’minleri hatırlama, muhâsebe ve derlenip toparlanma günleridir. Gönül arzu ederdi ki, bayrama İslâm âleminin gülen yüzü ile girelim ve sevinip bayram yapmaya hak kazanalım.”
Öğrenme: Bilgiyi algılama, kaydetme, organize etme, hatırlama ve kullanabilir hale gelme sürecidir.
Sinir sisteminin bir işlevidir.
Öğrenmenin olması için: Aktif katılım,
odaklanma ve tekrar gerektirir.
Hikayelerin sonundaki nokta, başındaki büyük harf olmak uğruna
Yazgıların birbirinden bağımsız ve bir o kadar da iç içe geçmiş halleri bana her nedense hep onu hatırlatır.
Matematik öğretmenim Hicabi Bey’i.
Onun da hikayesi bir biçimde benim hikayeme değmiş belli ki.
Yoksa o duru Türkçesini ve kibarlığını neden hatırlama ihtiyacı duyayım ki?
Neden asılı kalsın aklımda o meşhur cümlesi:
“Matematik
Yazının icadı Hk:
mısır tanrılar kralı thamus'un yazının bulunması hakkında söyledikleri;
"bu icat onu kullanmayı öğrenenlerin zihinlerinde unutkanlık yaratacaktır; çünkü hafızalarını kullanamayacaklardır. kendilerinin bir parçası olmayan dış karakterler tarafından üretilen yazıya duydukları güven, kendi içlerindeki hafızayı kullanmalarını engelleyecektir. siz hafıza değil, hatırlama iksiri icat ettiniz. öğrencilerinize gerçek bilgeliği değil, bilgelik görüntüsünü sunuyorsunuz, çünkü birçok şeyi talimat almadan okuyacaklar ve bu nedenle birçok şeyi biliyormuş gibi görünecekler. oysa çoğunlukla cahiller ve geçinmesi zor kişiler, çünkü bilge değiller, sadece bilge görünüyorlar."
(çeviren: suedanur çokadar
(dikkatimiz her zaman dağınıktı, joe stadolnik)
