Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
Sezai karakoç okura, görülmeyen arka plana gönül marifetiyle ulaşmasının mümkün olabileceğini şu cümlelerle hatırlatmaktadır.
“ Ayın arka yüzünü göremediğimiz gibi hayatımızı ne kadar anlatmaya çalışsak görülmeyen bir planı arka kalacaktır.
Öyle de olsa, görülenlerden görülmeyenlere, söylenenlerden söylenemeyenlere, hatırlananlardan hatırlanmayanlara gitmek artık okurun gönül marifeti olarak adlandırılabilir. “
Merak edip almıştım bu kitabı ilk başlarda her ne kadar sıkılsamda 1 günde bitirdim. Aslında herkesin hayatını sorguladığı bir dönemi vardır bu kitap okurken düşündüren ve kişiyi ekstra gaza getiren aslında böyle yaşamak varken neden takılıp düşünürüz ki asıl olan O an da kalmaktır dedirten. Ve asıl güzelliğin kalpten geldiği gerçeğinin hiç değişmeyeceği mesajını veren değerli bir kitap oldu benim için..Güzel hatırlananlardan olmak dileğiyle..
Dünya tarihi trajik olaylarla doludur. Bilinenler kadar pek bilinmeyenler, gururla hatırlananlardan çok da, "bilinçli toplu amnezi" ile geçmişin karanlığına gömülenler vardır. Struma'da yaşanan da, tüm mübadeleler ve soykırımlarda olduğu gibi, savaş kadar göze batmayan ama onun kadar can alan ve can acıtan büyük bir insanlık ayıbıdır. Kitabı okuyan arkadaşlarımdan duyduğum kadarıyla Bay Livaneli'nin akıcı yorumu, bu acı olayı daha önce duymamış olanların hikâyeye kapılıp daha derin etkilenmesini sağlamış. Ben hikâyeyi bildiğim hâlde esefle okudum. Gizlenen, konuşulmayan, incelemeye açık olduğu hâlde aba altından gösterilen sopayla el çektirilen onlarca olaydan birkaç tanesini okuyoruz biz bu romanda. İyi ki yazılmış, iyi ki taşın altına koyulmuş o güzel eller. Ellerine sağlık Bay Livaneli. =)
kalbimi alıp uzaklara gitmek istiyorum
Sanatçı A. Ali Ural'ı bir keresinde Sultanahmet'te TYB'de kendi şiirini okurken görmüştüm. O kadar içten okumuştu ki hislenmiştim ve izi kaldı bende. Hassas bir kalbi olduğunu o anda anlamıştım. 150. baskısını okuduğum Posta Kutusundaki Mızıka onun okuduğum ilk kitabı oldu. Mektuplar şeklinde yazılmış bir deneme kitabı. Malum mektuplar bir hitapla başlar. Yazar da okuyucuya içten bir şekilde "Sevgili Dost" diye hitap ediyor. Ondan sonra başlıyor derdini anlatmaya. 61 adet mektup var kitabın içinde. Her birinde günlük yaşamımızda gözümüzden kaçan hassasiyetler bulunuyor. Bu hassasiyetleri yazarlardan ve düşünürlerden alıntılarla kuvvetlendiriyor A. Ali Ural. Bize bir kalbimiz olduğunu hatırlatmaya çalışıyor. Kalbimizde neleri barındırmamız gerektiğini söylüyor. Bize "insan" olduğumuzu hatırlatmaya çalışıyor. Bir denemesinde de şöyle soruyor:
"Acaba 'insan' denince hatırlanıyor muyuz?"
İnsan denince hatırlananlardan olmamız dileğiyle...
