Hayat

Osmanlı imalat sanayinin 19. Yüzyılın çetin rekabet koşullarına dayanabilmesinde rol oynayan etmenlerden biri de kadın emeğinin yoğun biçimde kullanılması olmuştur

Hayat, birbirinden ayırdıklarını, kısa bir müddet için tekrar yaklaştırır gibi olsa bile, uzun zaman yan yana bırakmıyordu. Geçen günleri bir daha geri getirmek mümkün değildi ve sadece hatıralar, iki insanı birbirine bağlayacak kadar kuvvetli değildi.

İnsanoğlunun çok sevdiği bir soru vardır; "evrende yalnız mıyız?" Oldum olası bu soruyu hep komik bulmuşumdur. Zira bu kadar muazzam büyüklükteki bir evrende, insanın yalnız olabileceğine dair inancı, aslında tam manasıyla egosundan başka bir şeyi göstermemektedir. Bu durum bağırsaklarda yaşayan tek bir bakterinin "acaba bağırsak dışında da hayat var mıdır?" diye sormasına benzer.

Çekirdeğin dibine düşen yağmur taneleri gibi, hayat iksirimdir gözyaşların. Ne olur bir defa da benim için ağla... Dünyamı tutuşturan ateşleri sönsün diye yüreğimin...

Hayat bu derece manasız ve insan dünyaya boş durmak için gelmiş olamazdı. Bunların hiçbirinin hakikat olmaması lazımdı.

"Sensiz yapamıyorum. Hayat... Her şey..." dedi. Sonra Mark'ın o fazla dramatikleştiğinde söylediği şeyi hatırladı:
Çarmıhtan in, birilerinin tahtaya ihtiyacı var!

Hüzün en çok gözlerden okunuyor. Gazetelerde hep gözler gizleniyor. Acı en çok gözlere siniyor. Utanç en iyi gözlerden okunuyor. Gözler hayatı tefsir ediyor. Hayat gözlerden kendini ele veriyor.