Hayat, demiş Gabriel Tarde, yararsızlıktan geçerek imkânsızı aramaktır; Ömer Hayyam da olsa böyle söylerdi. Acem bilgenin içkiye kendini vermekte ısrar etmesinin nedeni budur. İç, iç! Pratik felsefesi böyle özetlenebilir. Neşesine neşe katmak için, neşe neşeye daha çok benzesin diye içen, ehlikeyif bir ayyaştan bahsetmiyoruz. Unutmak ve belki biraz daha az kendi olmak amacıyla içen, kırgın bir ayyaş da değildir Hayyam. O şaraba neşeyi, eylemi ve aşkı katandır; Ömer Hayyam’da en ufak bir enerji işareti, en ufak bir aşk cümlesi geçmediğini de gözden kaçırmayalım. Rubaiyat’ta incecik siluetiyle (nadiren de olsa) zuhur eden küçük Saki kesinlikle salt “şarap sunan genç kız” değildir. Şair, tıpkı bir şarap testisinin narinliğine vurulurcasına vurulmuştur onun endamına. Sonuç olarak Ömer Hayyam’ın pratik felsefesi, haz arayışının dibe vuracağı kadar silikleşmiş, dingin bir Epikürcülüğe varır. Gülleri seyretsin, şarap içsin, ona yeter. Hafif bir meltem, havadan sudan bir sohbet, bir testi şarap, üç beş çiçek – Acem bilgenin en önemli arzu nesneleri bundan ibarettir işte, hepsi bu. Aşk insanı kışkırtır ve yorar, eylem dağıtır ve başarısızlığa götürür, kimse bilmeyi bilmez ve düşünmek her şeyi donuklaştırır. İşte bu yüzden kendi içimizdeki arzulardan ve umutlardan, faydasız dünyayı açıklama iddiasından veya aptalca onu iyileştirmeyi, yönetmeyi amaçlamaktan vazgeçsek daha iyi olur. Her şey hiçtir ya da Yunan Antolojisi’nde yazdığı gibi “her şey akılsızlıktan gelir”, üstelik bir Yunan, yani akılcı biridir bunu bize söyleyen.
"Cinsellik evliliğin temel taşıdır. Bir evlilikte yolunda giden bir cinsel hayat yoksa orada evliliğin de yolunda olduğunu söylemek mumkün değildir. Sağlıklı bir ilişkinin olabilmesi için kadınla erkek arasında kesinlikle cinsellik olmak zorundadr. Ozellikle beyin kimyası üzerinde yapılan çalışmalar "cinselliğin ilişkinin sağlıklı bir
“Onu ilk gördüğümde... bir melek gördüğümü sanmıştım!” dedi yavaşça. “İşe başladığım ilk gündü! Ben... böyle kadınlara alışık değilim. O yüzden uzak durmaya niyet etmiştim. O benim tanıdığım hiçbir kadına benzemiyordu. Bunca zaman geçti hâlâ ne yapacağını kestiremiyorum. Tüm zıtlıkları içinde barındırıyor. Genelde neşeli! Sonra bir anda öfke küpü oluyor. Sevdiklerine karşı çok yumuşak, verici... Bir bakmışsın ellerini yumruk yapmış kavgaya hazır! Bana bile meydan okuyor. Ağabeyleri, babası onun öfkesiyle uğraşmak bile istemiyorlar. Ama çok seviyorlar. İsterse kedi gibi uysal! Fakat isterse yılan gibi sivri dilli...” Yavaşça iç çekti. “Onunla hayat kesinlikle sakin olamaz. Bunu biliyorum. Bu da korkutuyor beni! On yılda olmadık şeyler, olmadık olaylar, olmadık ölümler gördüm. Hayatımı sıfır ihtimalli tehlikelere attım. Kaç kere ölümden döndüğümü bile bilmiyorum. Ama hiçbir şey beni bu sarı cadı kadar korkutmadı..."
