Uzun hikayenin filmini de izlemiştim ama sanırım kitap kadar etkilenmemiştim.
ALINTI "Ben o zamanlar onaltı yaşındaydım, lise birde. İnce uzun bir oğlan. Saçlarım kirpi gibi dik duruyor; ne yana ne geriye taranmıyor, beni deli ediyordu."
Böyle başlıyor uzun hikaye..
Hani derler ya hayatımı anlatsam roman olur, bu kirpi saçlı çocuk anlatmış, upuzun bir hikaye olmuş :)
Tavsiyemdir. Özellikle sonu çok çok güzel. Keyifli okumalar :)
Uzun HikâyeMustafa Kutlu · Dergâh Yayınları · 202336,3bin okunma
Yazar olmak isteyen gazetelere yazdığı yazılarla üç beş kuruş kazanıp karnını doyurmaya çalışan genç kahramanımızın hayata tutunma çabası. Açlığı o kadar derinlemesine etkileyici bir şekilde anlatmış ki, karakterle birlikte aç kalmışım hissine kapılıp lütfen para bulabilsin karnını doyurabilsin demeye başladım. Tükürüğünü yutarak karnını doyurmaya
Hoş vakit geçirmek bu kitabın vaadi olsa gerekti...
Okurken kitabı , kelimelerin karnavalında, metaforların festivali gibi bir his veriyor.
Hadi buyurun inceleme...
Cervantes’in kaleminden edebi tatların doruğunda bir eser... latifelerle , mizahlarla, absürt hikayelerle, hafif meczup bir kahramanın öyküsü...
Don kişot, belirli yaşın üzerinde biri ve İspanya'da şövalyelerin ,insanların onurları için yaşadığı vakur bir dönemde yaşamış ve artık kendisi şövalye olmaya karar vermiş biri.
Hani derler ya, ben hayatımı anlatsam roman olur diye, işte Don kişot öyle bir hayatı olsun isteyen biri ömrünün son deminde.
Bu eseri grafik roman olarak okumanız tavsiyemdir, içerisinde Don Kişot'un birçok macerası olan hicivli mizah, nükteli anekdotlar, kibir diyalektiği rayihası çok uzaklardan bile alınan , okurken insanı tebessüm ettiren moralini düzelten bir eser.
İki cilt, ilk cilti için izlenimlerim bunlar.
İkinci cilt nasıldır bilemem.
Son söz olarakta kitabın serancamında cervantes ile aynı fikire ulaştım.
"Kitap yazmak değil, Kitap olmak istiyorum."
Ve sayfalarda farklı okuyucuların gözlerinde ilalebet yaşamak.
Keyifli okumalar diliyorum.
Bir At Bara Girmiş romanı da bir stand-up’çının bir akşam sahnede neler anlattığı üzerine kurgulanmış. 'Hayatımı anlatsam roman olur' klişesini David Grossman stand-up’çıya yükleyerek sahnede denemiş ve olmuş. Dovaleh adında gözlüklü, bacaksız ve paspal birinin İsrail’in Natanya şehrinde, ağustos ayında bir gece kulübünde sahneye çıkmasıyla başlıyor roman. Kırk yıl önceki arkadaşı bölge mahkeme eski yargıcı olan Avishai Lazar’ı gösterisini izlemesi için telefonda ikna etmesinden sonra roman yargıcın ve Dovelah’ın anlatımlarıyla ilerliyor. Yargıç romanın sonuna kadar neden ısrarla çağrıldığını anlayamıyor. Gösteriyi izlerken gözlemlerini aktarması romanın bel kemiğini oluşturuyor zira mekânın atmosferini okuyucuya hissettiren yargıcın dili oluyor. Gerilimi, heyecanı, coşkuyu, çöküşü seyircilerden ve Dovelah’tan okuyan, anlatan yargıç kulüpteki nabzı çok iyi yakalıyor.
Hayatımı anlatsam roman olur ve bu cümleyi bu ülkedeki herkesin ağzından duyabilirsiniz. Olur elbette ama okunacağını sanmıyorum.
Yine de herkesin bir hikayesi vardır. Buna eminiz.
Bu kitaptaki hikayeler genelevde ve hapishanede geçiyor. Artık genelevler o kadar revaçta değil ama hapishaneler tüm kuvvetiyle direniyor.
Aşk öyküsü isteyene, o da var. Herkesin bir hikayesi var.
