Şu an hatırlayamadığım bir nedenden dolayı yazara ve kitaplarına karşı önyargım vardı. Okumam demiştim. Kitap karşıma çıkmaya başlayınca, kitap tavsiyelerine güvendiğim 
Serpil arkadaşımın oku demesiyle kitap hakkındaki yorumlara baktım. Yüz yorum yapılmışsa bunların doksan tanesi olumlu yönde olunca merakıma yenik düştüm. Zaten niye okumam
520 syf.
·
Puan vermedi
“Hayatımın en mutlu anıymış bilmiyordum” 
Orhan Pamuk masumiyet müzesi o kadar canlı ve gerçekmiş hissi veriyor ki genel bir bakış atıldığında bir aşk romanından Ziyade bir çok duyguya yer verilmiş karakterlerin bizlere yaşattığı duyguyu içimizde hissedebiliyoruz Kemal’in ilk başta masum bir aşk yaşayıp daha sonrasında saplantı haline getirmesi ve kendine çektirdiği acı beni çok üzdü bazen aşk denilmiyor hastalık, takıntılı bir aşk öyküsü sonu beni ne kadar üzse de bir yandan etkileyen bir kitap oldu “herkes bilsin, çok mutlu bir hayat yaşadım” diye veda eden Kemal bizi de üzdün kendini de keyifli okumalar diliyorum.
520 syf.
·
Puan vermedi
"Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum" diye başlayan sözlerini
"Herkes bilsin, çok mutlu bir hayat yaşadım." diye bitiriyor romanın asıl kahramanı.
Aşk romanı olduğunu anladığımda bırakmaya niyetlenip kendime yediremedim başlangıçta. Ortalarına doğru Kemal'in duyduğu aşkı kıskanıp Füsun gibi sevilmeyi istedim. Ama sonuna gelince ilk defa aklımda kalan 'kahraman' değil 'yazar' ve onun hayal gücü, zekası, empati yeteneği oldu. Hayran kaldım.
Orhan Pamuk
