Peyami Safa okurken şöyle bir cümleye denk geldim; “insan çektiği izdirap nispetinde zevk duyar.” ne kadar acıkırsa yemekten ne kadar yorulursa dinlenmekten ne kadar ararsa bulmaktan o derece zevk duyar.. yani neyi yaşadıysa tersi tatlı gelir insana. O yüzden bugün yaşadıklarım belki de gelecekteki huzurunda ne kadar keyif alabileceğine dair birer kanıttır…
Bütün üzüntülerimiz, kırgınlıklarımız, hiddetlerimiz, karşımıza çıkan hadiselerin anlaşılmadık beklenmedik taraflarınadır her şeye hazır bulunan ve kimden ne gelebileceğini bilen insanı sarsmak mümkün müdür?