Bir çok kişiden övgüler alınca bende seriyi tamamlayıp okumaya karar verdim, hay vermez olaydım ilk kitap yetti de arttı :)
Üniv. sıralarında başlayan güzel bir aşk hikayesi okumaya başladım derken kitap birden Yalan Rüzgarı'na döndü, okul sıralarından otuzlu yaşlara kadar karakterlerin, bilimum entrikalarına, sonu gelmez yalanlarına, saçma sapan ayrılıklarına, başka kişilere hatta evliliklere yelken açmalarına kadar ne ararsanız var..
Olivia bugüne kadar okuduğum en soğuk ve bencil karakter, Caleb gibi biriyle tanışması onun için büyük şanstı, ama tüm ruhsuzluğuyla ki neredeyse frijitliğiyle adamı kaybetmek için elinden geleni yaptı ve sonunda kaybetti çok şükür :)
Gerçi Caleb'in ona yıllar sonra oynadığı oyunda pek masumane değildi ama adama kızamıyorum, özellikle yıllar önce ayrıldıkları gece ki ben Caleb'a yaptığı şeyden dolayı çok da sövemedim :) Olivia'nın kendince aldığı intikam çok saçmaydı..
Aslında benim bu tarz kitaplarda anlamadığım bir şey var, birbirlerini böyle delicesine hatta tapacak derecesinde seven insanların , kamuya bu kadar çabuk ve çok rahat bir biçimde açılabilmeleri :)
Kısacası karakterlerinin tümünün dengesiz olduğu bol entrikalı kitaplardan hoşlanıyorsanız kesinlikle seveceksiniz, ama ben sevemedim, zira ana karakterlerin bu kadar yalana, pisliğe boğulmuş olmaları hoşuma gitmedi, iş böyle olunca yaşadıkları o büyük aşk benim gözümde değersizleşiyor :)
Quidam ın etkinlik kapsamında paylaşımları ve diğer katılımcıların paylaştıkları ile tanıdım onu. (Aslında galiba hala tanıdığımı sanarak kendimi kandırıyorum. Hatta ben aslında kendimi de tanımıyorum sanırım. Bu Dostoyevski
